اوباما اعتبار خود را در دنیا از دست داده است
خبرگزاری تسنیم : کسی در خاورمیانه به «اوباما» اعتماد نداشته یا به وی احترام نمی‌گذارد، نه اسرائیلی‌ها، نه فلسطینیان، نه سوری‌ها، نه دیکتاتورها، نه فعالان و نه اسلام‌گرایان به او اعتماد ندارند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم ، اندیشکده هادسن به قلم دارمبلوم نوشت: که اگر سوریه به طریقی مدیریت کند تا شورشیان شکست بخورند و قدرت کامل را مجدداً به دست آورد، این یک تحقیر بزرگ برای ایالات متحده خواهد بود.
بر پایه این گزارش به نقل از پایگاه خبری اشراف،دارمبلوم می‌نویسد: در آگوست 2011، پنج ماه پس از اینکه سوریه بر سر سرکوبی دولت به آشوب کشیده شد، رئیس‌جمهور «اوباما» اعلام کرد «بشار اسد» باید از منصب خود استعفا کند. هرچند «اوباما» عبارت «تغییر حکومت» را به کار نبرد، اما آن را به طور موثری هدف سیاست ایالات متحده ابراز کرد.
اوباما جبهه نصرت وابسته به القاعده را تروریست بر شمرد
شانزده ماه از زمانی که رئیس‌جمهور بیانیه خود را صادر کرد گذشته است. طی این مدت، ایالات متحده برای تقویت شورشیان سوری نسبتاً میانه‌رو و طرفدار غرب که برای تسلیحات و نفوذ با شورشیان تندرو ضد غرب مرتبط با القاعده رقابت می‌کنند، تلاش اندکی کرد. در عوض، دولت «اوباما» برای مذاکره در مورد راه‌حل دیپلماتیک به سازمان ملل متکی بود. این راهبرد همواره محکوم به شکست بوده و در مورد روسیه و چین که سه قطعنامه جداگانه شورای امنیت را وتو کردند، شکست خورد. در نتیجه، در دسامبر 2012 موقعیت سوریه به مراتب بدتر و به مراتب خطرناک‌تر از موقعیت آن در آگوست 2011 است.
تعادل قدرت میان فرقه‌های شورشی مختلف را در نظر بگیرید. اواخر جولای، نیویورک تایمز گزارش داد جهادگرایان اسلامی، از جمله گروه‌های وابسته به القاعده، نقش بارزتری ایفا می‌کرد و در به راه انداختن مقاومت [سوریه] تأثیر بسزایی داشتند. همین اواخر، تایمز در گزارش صفحه اول 9 دسامبر اظهار داشت گروه مرتبط با القاعده معروف به «جبهه نصرت» به یکی از کارآمدترین نیروهای جنگجوی قیام تبدیل شده است که دارای ذخیره تسلیحات و نیروی انسانی بسیاری است. 11 دسامبر، دولت «اوباما» «جبهه نصرت» را رسماً به عنوان سازمان تروریستی ثبت کرده و رهبران آن را تایید کرد. این امر هزاران سوری خشمگین نزدیک دمشق را به برپایی تظاهرات برای دفاع از این گروه برانگیخت که طی آن تظاهرکنندگان تابلویی در دست داشتند که اعلام می‌کرد: «ما همه جبهه نصرت هستیم.»
اسد مهم‌ترین متحد ایران در خاورمیانه است
بحث در این مورد که آمریکا حق دخالت در جنگ داخلی سوریه را ندارد که دامنه پیامدهای احتمالی آن از بد تا بدتر کشیده می‌شود، یک چیز است و اعلام حمایت ایالات متحده از تغییر حکومت، کاری که «اوباما» 16 ماه پیش انجام داد، و سپس عدم انجام هیچ کار جدی جهت کمک به مخالفان سوریه، چیز دیگری است. زمانی که رئیس‌جمهور اعلام کرد «اسد» باید برود، اعتبار ایالات متحده را به خطر انداخت. اگر سوریه به طریقی مدیریت کند تا شورشیان شکست بخورند و قدرت کامل را مجدداً به دست آورد، این یک تحقیر بزرگ برای ایالات متحده خواهد بود.
بی‌تردید، احتمال اینکه «اسد» پیروز شود، بیش از پیش اندک است. اما همچنین بدان معنی است که سوریه در حال ورود به خطرناک‌ترین مرحله جنگ داخلی خود است. در این مرحله، دودلی و کاهلی «اوباما» شورشیان سوری دوست غرب را خشمگین کرده است. سوریه به طوفان کاملی از فجایع انسانی و تهدیدهای وحشتناک ثبات منطقه تبدیل شده است. عجیب اینکه، «جان هانا»، مشاور سابق امنیت ملی معاون رئیس‌جمهور «چنی» می‌نویسد، «تقریباً هر خطری که دولت هشدار داده، ممکن است مداخله ایالات متحده موجب این خطر شود که در غیاب مداخله ایالات متحده واقعیت دردناکی بوده است.» در حالی که اکنون «اوباما» ائتلاف مخالف سوریه را به عنوان «نماینده قانونی مردم سوریه» به رسمیت شناخته است، این حرکت در دسته «بسیار کم، بسیار دیر» قرار می‌گیرد.
شکست «اوباما» در سوریه با شکست دیپلماتیک وی در عراق ارتباط دارد. هواپیماهای ایران بر فراز حریم هوایی عراق پرواز می‌کنند تا تسلیحات و افراد، از جمله اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، را در اختیار «اسد» قرار دهند. ایرانیان می‌دانند «اسد» مهم‌ترین متحد آن‌ها در خاورمیانه است و می‌دانند آمریکا دیگر هیچ هواپیمای نظامی مستقر در عراق ندارد، پس چرا برای کمک به حفظ حکومت سوریه بر سر قدرت، از آسمان عراق استفاده نکنند؟
عقب نشینی امریکا از عراق یک تبلیغ سیاسی بود
البته، دلیل اینکه آمریکا دیگر هواپیمای نظامی مستقر در عراق ندارد این است که رئیس‌جمهور «اوباما» موفق نشد با دولت عراق به «توافق وضعیت نیروها» (SOFA) برسد. «اوباما» می‌خواهد با «پایان دادن به جنگ در عراق» مباهات کند. با این حال، به لطف راهبردی که رئیس‌جمهور پیشین اتخاذ کرده بود، بدترین وجه خشونت عراق قبل از اینکه «اوباما» به قدرت برسد پایان یافته بود. «اوباما» مسئول (1) تحکیم دستاوردهایی که به ارث برده است و (2) مذاکره در مورد توافق جدید وضعیت نیروها قبل از دسامبر 2011، است. شکست او در تضمین توافق حاکی از پیروزی عظیمی برای ایران بود که از زمان ترک نیروهای ایالات متحده بسیار مؤثرتر شده است.
عجیب نیست که بسیاری از عراقی‌ها تصور می‌کنند نادیده گرفته می‌شوند. یکی از شیوخ عراقی که به اصطلاح «نهضت انبار» را رهبری می‌کرد در مصاحبه جدیدی با «دیلی بیست» وعده‌های توخالی را یادآور شد که «اوباما» در سال 2008 داده بود. «احمد ابو ریشه» اظهار داشت، «رئیس‌جمهور اوباما به او گفته است، هیچ یک از فداکاری‌هایش را فراموش نخواهد کرد. اکنون که به این جلسه رجوع می‌کنیم، تصور می‌کنیم این یک تبلیغات سیاسی بود. چیزی که وی گفت، نمی‌بینیم که این گفته اتفاق افتد.» سپس «ابو ریشه» خواست چند سؤال از رئیس‌جمهور بپرسد: «چرا عراق را به نفع ایران ترک کردی؟ چرا از فداکاری‌های زیادی که آمریکاییان کردند، دست کشیدی؟»
تحریم‌های غرب «اثری» در جلوگیری از آمال هسته‌ای تهران ندارد
20 نوامبر، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی «یوکیا آمانو» که درباره ایران سخن می‌گفت به گزارشگران ابراز داشت تحریم‌های غرب «اثری» در جلوگیری از آمال هسته‌ای تهران ندارد. ایرانیان هنوز در حال «تولید اورانیوم غنی‌شده تا 5 درصد و 20 درصد با سرعت کاملاً ثابت» است. در واقع، آن‌ها ظاهراً آنقدر از «اوباما» هراس ندارند که برنامه‌ریزی می‌کنند سفیر عربستان در واشنگتن را به قتل رسانند.
بدرفتاری «اوباما» با اسرائیل انگیزه‌ی به مراتب بیشتری به تردید در مورد اعتبار تهدیدهای نظامی ایالات متحده به تهران داده است. برای مثال، ماه آگوست، رئیس ستاد مشترک، ژنرال «مارتین دمپسی» ابراز داشت، نمی‌خواهد در حمله اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران «همدست باشد». «همدست»؟ آیا این کلمه حاکی از این است که حمله اسرائیل جنایت‌کارانه خواهد بود؟
و اما «روند صلح» اسرائیل و فلسطین، امروز به نظر ناامیدکننده‌تر از زمانی به نظر می‌رسد که «اوباما» بر سر کار آمد. عرض اندام اسرائیل در خصوص مستعمرات ابداً محبت فلسطینیان را نسبت به «اوباما» جلب نکرده است. در واقع، فلسطینیان آنقدر در مورد دولت وی بد فکر می‌کنند که به طور تهاجمی مبارزه می‌کنند تا علی رغم مخالفت شدید واشنگتن، سازمان ملل «استقلال» آن‌ها را به رسمیت بشناسد.
اوباما اعتبار خود را در دنیا از دست داده است
خلاصه اینکه، به نظر می‌رسد کسی در خاورمیانه به «اوباما» اعتماد نداشته یا به وی احترام نمی‌گذارد، نه اسرائیلی‌ها، نه فلسطینیان، نه سوری‌ها، نه دیکتاتورها، نه فعالان و نه اسلام‌گرایان به او اعتماد ندارند. بسیاری از مصریان نگران هستند ایالات متحده برای منع اخوان‌المسلمین از پایمال کردن دموکراسی، به حد کافی تلاش نکند. (آن‌ها همچنین به خاطر دارند کمتر از سه هفته قبل از سرنگونی حکومت «مبارک»، وزیر امور خارجه «هیلاری کلینتون» این حکومت را «باثبات» خواند.) و بسیاری از لیبیایی‌ها ناامید هستند به دنبال مرگ «معمر قذافی»، «اوباما» کشور آن‌ها را تقریباً نادیده گرفت، تا این که دیپلمات‌های آمریکایی در بنغازی کشته شدند.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.
