به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم ، مرکز پژوهشی «اینسایت ترکی» تریکه در گزارشی به قلم «موحیتین آتامان» در خصوص روابط ترکیه و عربستان صعودی مینویسد: انقلاب های عربی در منطقه همکاری بیشتر بین عربستان و ترکیه را می طلبد. به رغم اختلاف نظرهای این دو کشور در بعضی از امور، ریاض و آنکارا همکاری خود را در برخی زمینه ها شروع کرده اند و گرایش سیاسی عملی واحدی را در پیش گرفته اند. تحولات منطقه و شروع همکاری های بین دو کشور باعث افزایش تفاهم بین دو کشور شده است.
اگرچه عربستان سعودی اصلاحات را در بسیاری از زمینه ها آغاز کرده اما در این کشور هنوز نظام سنتی – سیاسی پادشاهی پابرجاست. عربستان در راستای توسعه اقتصادی و سیاسی خود در جهان، تلاش های زیادی انجام داده و «ملک عبدالله» در مقایسه با پادشاهان پیشین، تغییرات قابل توجهی در سیاست های داخلی و خارجی کشور بوجود آورده است. او سعی کرده تا وابستگی یک طرفه عربستان به آمریکا را کاهش دهد. به همین دلیل، او تلاش میکند تا علاوه بر حفظ روابط نزدیک خود با آمریکا روابط خود با کشورهای اروپایی و مخصوصاً دیگر قدرت های جهانی همچون روسیه، چین و هند را افزایش دهد. به علاوه پس از شروع ناآرامی ها در کشورهای عربی، عربستان سعوی روابط خود با دیگر کشورها که نظام سیاسی سنتی داشتند (همچون کشورهای پادشاهی منطقه خلیج فارس) را تثبیت کرد.
عربستان و ترکیه مدتهاست که روابط دوستانه و نزدیکی ندارند. یکی از دلایل سردی روابط بین این دو کشور، فروپاشی حکومت عثمانی بود که به واسطه آن عربستان توانست حکومت پادشاهی خود را ایجاد کند و پس از آن ایجاد یک نظام جمهوری در کشور ترکیه به سبک کشورهای غربی بود. ترکیه پس از اعلام پادشاهی عربستان، این کشور را بلافاصله به رسمیت شناخت اما به خاطر گرایش های سیاسی غربی خود، با عربستانی ها وارد فضای دوستی نزدیک نشد.
عربستان با وجود داشتن نظام سیاسی پادشاهی سنتی، روابط نزدیکی با کشورهای غربی دارد اما ساختار سنتی خود را حفظ کرده است. البته تغییر شرایط منطقه ای به طور فزاینده ای باعث رشد روابط و همکاری فی ما بین دو کشور ترکیه و عربستان شده است.
عربستان باید از اختلافات فرقه ای دست بردارد و با گروه های سیاسی دیگر وارد مذاکره شود
با گسترش انقلاب های عربی در خاورمیانه، سیاست های منطقه ای، اقتصادی و نظام اجتماعی باید دوباره بازسازی شوند. درحالی که عربستان صعودی و ترکیه باید با مشکلات منطقه ای دست و پنجه نرم کنند، این دو کشور باید با هم وارد گفتمان فراگیر سیاسی شوند. ترکیه باید عربستان را وادار کند تا کمتر از مشکلات فرقه ای سخن بگوید و اولویت های خود را تغییر دهد. عربستان هم باید مذاکرات خود را با گروه های اجتماعی و سیاسی مختلف دینی و فرقه ای آغاز کند. سازماندهی و تامین مالی فرهنگی بین المللی در مذاکرات، نشانه ای نمادین از تغییرات در روند سیاسی عربستان صعودی را نشان خواهد داد.
هر دو این کشورها می توانند در مقابل گسترش تسلیحات اتمی بایستند و باهم برای منطقه ای عاری از سلاح اتمی تلاش کنند. ترکیه و عربستان باید با ایران در ارتباط باشند و هم زمان بتوانند از نفوذ این کشور در منطقه بکاهند. آنها نباید گفتمانی را که غربی ها با ایران دارند را تکرار و ایران را تحریم کنند.
در شرایطی که بیشتر مردمان این دو کشور سنی هستند، آنها باید روابط خود را با دیگر کشورهای عربی و مسلمان و همکاری با آنها را افزایش دهند. همچنین آنها می توانند با استفاده از ارگان ها و سازمان هایی همچون شورای همکاری خلیج فارس و سازمان همکاری اسلامی که دفاتر مرکزی هر دو در عربستان واقع شده اند و با کمک بازیگران منطقه ای برای حل مشکلات خاورمیانه تلاش کنند. آنها باید با قدرت های جهانی هم همکاری داشته باشند چرا که دست یابی به ثبات منطقه ای بدون رضایت قدرت های جهانی کار دشواری خواهد بود.
ترکیه پس از تغییر نظام های پیش آمده در عراق و مصر، بیش از گذشته به عربستان نیاز دارد
آنکارا و ریاض در زمانی که می خواهند در این دوره حساس با هم همکاری داشته باشند، باید اختلافات بین خود را کنار بگذارند. ترکیه دموکراتیک و سکولار و پادشاهی سنتی عربستان باید مذاکرات و رایزنی های پیرامون مسائلی همچون مشکلات سوریه را ادامه دهند. عربستان صعودی و ترکیه اگر در یک راستا تلاش کنند، می توانند فشار و نفوذ بیشتری اعمال کنند. ترکیه به تنهایی نمی تواند در سیاست های یک جانبه خود موفق باشد. ترکیه بیش از پیش به عربستان صعودی نیاز دارد، مخصوصاً بعد از تغییر رژیم در عراق و مصر و شکست دیگر دولت های منطقه، چرا که ریاض جزء معدود کشورهایی است که ثبات و ساختار سیاسی خود را تا کنون حفظ کند.
انتهای پیام/