محمدعلی گودینی نویسنده ادبیات انقلاب در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، با بیان اینکه راه بسیاری تا رسیدن به قله موفقیت ادبیات داستانی انقلاب اسلامی در پیش داریم،گفت: با به وجود آمدن بیداریهای اسلامی امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند انتقال پیام انقلاب اسلامی ایران به کشورهای منطقه هستیم، بنابراین مخاطبان ما امروز دیگر جهانی شدهاند.
گودینی گفت: در حوزه شعر بر خلاف حوزه داستان به دلیل اینکه فیالبداهه است تا حدودی امکان اینکه حق مطلب ادا شده باشد، وجود دارد اما در داستان فاصله بسیاری تا مطلوبی که شایسته است داریم.
نویسنده «سایه اژدها» در اشاره به دلایل موفق بودن شعر در حوزه انقلاب نسبت به داستان گفت: مردمان ما شفاهی هستند و اغلب به کتاب روی خوشی نشان نمیدهند. بنابراین شعر گستره وسیعتری برای کار پیدا کرده است.
وی افزود: یکی از دلایلی که موجب رشد اندک ادبیات داستانی شد، وقوع جنگ در فاصله زمانی کوتاهی پس از پیروزی انقلاب بود که به نوعی تمرکز و توجه نویسندگان را به خود جذب کرد. هم چنین افرادی که آن زمان توانایی نویسندگی داشتند و از قلمشان برمیآمد که بتوانند آثار شاخصی بنویسند، نسبت به انقلاب خوش بین نبودند، یا عقاید سوسیالیستی داشتند یا سلطنتطلب بودند.
گودینی تصریح کرد: البته نویسندگان جوانی نیز از حوزه هنری شروع به نگارش اثر درباره انقلاب کردند که در آن زمان هم تجربه کافی نداشتند و هم قلمشان مانند امروز پخته نبود.
نویسنده «تالار فراموشی پایتخت»گفت: پس از جنگ نیز مشکلات متعدد چاپ و توزیع موجب شد که نویسندگان کمتر به سراغ ادبیات داستانی انقلاب اسلامی بروند.
به گفته گودینی این در حالیست که انقلاب اسلامی ایران اصلاً با انقلابهای دیگری که در جهان رخ داده قابل قیاس نیست،این انقلاب تماما مردمی بود، ولی در ادبیات ما نمود کاملی نیافته است، برای نمونه انقلاب فرانسه در رمان بینوایان به صورت غیرمستقیم پرداخته میشود و شاهکاری جهانی را پدید میآورد.
وی افزود: البته در ایران حمایتها از نگارش این نوع آثار نیز آنچنان که باید و شاید انجام نشده است، هر چند آثار بسیاری در زمینه خاطرات سیاستمداران و تاریخ شفاهی نگاشته و منتشر شده است، اما ماندگار نیست و اغلب در کتابخانهها خاک میخورند،نه اینکه مانند «بینوایان» جهانی شود.
وی در ادامه خواستار حمایت بیشتر مسئولان و نهادهای فرهنگی از عرصه داستاننویسی برای انقلاب شد و گفت: انقلاب اسلامی ایران در سال 57 رخ داد، اما ارزشهای آن تنها متعلق به دهه 50 و سال 57 نیست بلکه در همه زمانها معتبر است،بنابریان باید از نویسندههایی که توانایی دارند،حمایت شود تا بدون دغدغه امراش معاش به تولید اثر بپردازید، نه اینکه به مانند اکنون نویسندگی شغل دوم و حتی در برخی موارد سوم افراد باشد.
گودینی ادامه داد: داستاننویسان ما شایسته است که با اطلاعات دقیق و با زبانی ساده و روان به شرح حوادث قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بپردازند، در حال حاضر شمار این آثار بسیار محدود است و ما نیاز داریم تا برای زنده نگه داشتن انقلاب اسلامی کتابهای بیشتری در این زمینه به بازارهای داخلی و به ویژه بازارهای جهانی عرضه کنیم.
انتهای پیام/