به گزارش خبرگزاری تسنیم، مهمترین رویدادهای تاریخی روز 26 فروردین ماه به شرح زیر است:
• انتخابات دوّمین دوره مجلس شورای اسلامی (1363ش)
انتخابات دومین دوره مجلس شورا، پس از انقلاب بهمن 1357، در روز جمعه 26 فروردین 1363 برگزار گردید و در تاریخ 7 خرداد 1363 اولین جلسه مجلس دوم برگزار گردید.
• رحلت عالم و فقیه بزرگوار آیتاللَّه "سید ابوالفضل موسوی تبریزی" (1382 ش)
آیتاللَّه سید ابوالفضل موسوی تبریزی در سال 1314 ش (1354 ق) در تبریز به دنیا آمد و پس از طی دوران دبستان، در سیزده سالگی وارد حوزه علمیه تبریز شد. وی پس از طی دوره مقدمات، در هفده سالگی راهی حوزه علمیه قم گردید و در محضر استادانی همچون آیتاللَّه علی مشکینی و حضرت امام خمینی(ره) به مدارج بالای علمی دست یافت.
آیتاللَّه موسوی تبریزی در جریان نهضت اسلامی مردم بر ضد رژیم پهلوی به مبارزات سیاسی پرداخت و در سال 1347 به عضویت جامعه مدرسین حوزه علمیه قم درآمد. ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز، دو دوره به نمایندگی مجلس شورای اسلامی و سه دوره نمایندگی مجلس خبرگان رهبری را برعهده گرفت و در این سنگرها خدمت نمود. آیتاللَّه موسوی تبریزی همچنین مدتی به عنوان دادستان کل کشور و ریاست دیوان عدالت اداری، مشغول فعالیت بود و منشأ خدمات ارزندهای گردید.
ایشان در سالهای پایانی عمر خویش به عنوان مشاور عالی قوه قضاییه و عضو مجمع جهانی اهلبیت در خدمت نظام اسلامی حضوری فعال داشت تا اینکه در 26 فروردین 1382 ش برابر با سیزدهم صفر 1424 ق در 68 سالگی دار فانی را وداع گفت و در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
• فاجعه غرق کشتی عظیم "تایتانیک" در اقیانوس اطلس (1912م)
کشتی اقیانوسپیمای تایتانیک، در اوایل قرن بیستم میلادی توسط انگلستان ساخته شد و علاوه بر عظمت و بزرگی ظاهری، در داخل آن نیز از لوازم لوکس استفاده شده بود. این کشتی که انگلیسیها آن را غرق ناشدنی نامیده بودند، با 46/300 تُن، بزرگترین کشتی جهان تا آن مقطع به شمار میرفت.
با این همه، این کشتی در اولین سفر خود در جریان پیمودن اقیانوس اطلس دچار مشکل شد و در واقع، آخرین سفر خود را انجام داد. در نیمه شب 15 آوریل 1912م، این کشتی با یک کوه یخ عظیم برخورد کرد و با تمامی استحکام و بزرگیاش، همچون مقوایى درهم شکست. سرعت زیاد، کمی تعداد قایقهای نجات و ناآزمودگی کارکنان کشتی باعث شد تا از حدود دو هزار مسافرِ تایتانیک، در حدود هزار و پانصد نفر به همراه کشتی در اعماق دریا غرق شوند و فاجعهای بزرگ و مصیبتبار را در آغاز قرن بیستم رقم بزند.
این حادثه سبب شد تا مقررات و تشریفات فراوانی برای تأمین ایمنی کشتیهای اقیانوس پیما وضع گردد که به کارگیری بیشتر وسایل ایمنی، تجدیدنظر در وسایل موجود در تمام کشتیهای مسافربری و ایجاد مقررات سختتر برای گشت و دیدبانی از جمله آنهاست.
• شهادت افسر مسلمان مصری "خالداسلامبولی" توسط رژیم مصر (1982م)
خالد شوقی اسلامبولی افسر مسلمان و مبارز مصری در سال 1958م به دنیا آمد. او در مدرسه فرانسوی نوتِردام قاهره تحصیل کرد و سپس به ارتش پیوست و در 20 سالگی با درجه ستوانی در توپخانه ارتش مصر مشغول به کار گردید.
وی ضمن این که از افسران لایق ارتش محسوب میشد، با جنبش اسلامی جهاد مصر، همکاری مخفیانه داشت. پس از امضای قرارداد ننگین کمپ دیوید که در آن انور سادات رئیس جمهور وقت مصر حکومت غاصب اسرائیل را به رسمیت شناخت، نقشه ترور این خائن به آرمان فلسطین، در ذهن خالد اسلامبولی ترسیم شد.
این نقشه در ششم اکتبر 1981م عملی گردید و هنگامی که انور سادات در مراسم رژه نظامی ارتش مصر در سالگرد جنگ اکتبر 1973م شرکت کرده بود، خالد اسلامبولی در لحظه عبور زرهپوشها و خودروهای نظامی از مقابل جایگاه، همراه با چند تن از نظامیان همرزم خود به سوی سادات آتش گشود. خالد اسلامبولی و گروهی که برای قتل او هم قسم شده بودند.
در این زمان در مقابل جایگاهی که سادات و رهبران سیاسی و نظامی مصر در آن نشسته بودند توقف کردند و با سرعت عملی که بیشتر به یک فیلم سینمایى شباهت داشت از خودروی نظامی خود بیرون پریده، با شلیک مسلسل و پرتاب نارنجک به طرف جایگاه سادات پیش رفتند.
در این حادثه، هفت تن از مقامات مصری به هلاکت رسیدند. که در جایگاه بودند و سادات نیز ساعاتی بعد در بیمارستانی در قاهره به کام مرگ فرو رفت. پس از این عملیات شجاعانه، خالد اسلامبولی که رهبری آن را بر عهده داشت دستگیر و پس از یک محاکمه طولانی، در 15 آوریل 1982م در 34 سالگی تیرباران شد. وی در جریان محاکمه خود فریاد میزد: مردم! من فرعون مصر را کشتم.
• یورش تروریستی امریکا به شهرهای لیبی به بهانه مبارزه با تروریسم (1986م)
در سپیده دم پانزدهم آوریل 1986م، دهها هواپیمای نظامی امریکا، به بهانه مقابله با تروریسم، محل سکوت سرهنگ معمَّر قذافی رهبر لیبی در طرابلس و بنغازی را به شدت بمباران کردند. در این یورش که هواپیماهای امریکایى با ریختن بیش از یکصد تن مواد منفجره، قصد قتل رهبر لیبی را داشتند، صدها نفر از مردم لیبی کشته و زخمی شدند.
درپی این تجاوز که تروریسم بینالمللی و دولتی لقب گرفت، نیروهای مسلح لیبی، ایستگاه ارتباطاتی امریکا در جزیره لامبیدوزا در دریای مدیترانه واقع در 300 کیلومتری شمال طرابلس را با موشک هدف قرار دادند.
همچنین، عملیات گستردهای به منظور سنگربندی سواحل لیبی توسط ارتش آن کشور آغاز شد. هرچند پیش از این تجاوز، ناظران سیاسی انجام چنین تهاجمی را به دلیل استقرار ناوگاندر سواحل لیبی، بعید نمیدانستند، با این حال، حمله امریکا به لیبی، اوج تروریسم دولتی را نشان داد و ثابت کرد که مدعیان دروغین حقوق بشر، هیچ گونه ارزشی برای انسانها قائل نیستند و حاضرند در راه دستیابی به اهداف پلید خود، مردم بیگناه کشوری را که تن به تسلیم نمیسپارد، مورد تجاوز وحشیانه قرار دهند.
هدف اصلی از این حمله، علاوه بر جلوگیری از پرخاشگریهای قذافی در مجامع بین المللی علیه امریکا و رژیم صهیونیستی و گرفتن انتقام از لیبی، سرنگونی خود قذافی بود. این حمله یک تجاوز آشکار در مجامع بینالمللی قلمداد شد.
• ترور "ابوجهاد" از مبارزان فلسطینی توسط عوامل رژیم صهیونیستی (1988م)
خلیل الوزیر معروف به ابوجهاد از پایهگذاران و مرد شماره دو سازمان آزادیبخش فلسطین، در سال 1941م در غزه متولد شد. وی از فرزندان شایسته ملت مظلوم و مسلمان فلسطین بود که با درک ضرورت مبارزه مسلحانه با اشغالگران میهنش، فلسطین، به اتفاق هم فکرانش، در قاهره، یک سازمان مسلح را با خط مشی چریکی به نام جنبش آزادیبخش فلسطین موسوم به ساف پایهگذاری کرد و بعدها به عنوان مسئول شاخه نظامی این جنبش برگزیده شد.
ابوجهاد که در جمهوری خلق چین آموزشهای نظامی دیده بود، مسئول گردآوری سلاح از دولتهای مختلف جهان برای ساف نیز بود. او همچنین اغلب به عنوان یکی از اعضای بلند پایه هیأتهای فلسطینی بود که به کشورهای جهان عزیمت میکرد.
ابوجهاد رهبر سازمان فلسطینی سپتامبر سیاه نیز بود؛ سازمانی که پس از قتلعام فلسطینیان در اردن در سال 1970م به وجود آمد. ترور نخستوزیر اردن در سال 1971 و گروگانگیری و قتل ورزشکاران اسرائیلی در المپیک 1972م مونیخ نیز به دست همین سازمان انجام گرفت. ابوجهاد علاوه بر آن، فرماندهی دهها عملیات چریکی پرتلفات علیه نیروهای رژیم اشغالگر قدس را در دهه هفتاد برعهده داشت.
با این حال وی به عرفات کاملاً وفادار بود و از مواضع محافظهکارانه عرفات در خصوص روی آوردن به راهحلهای سیاسی به جای حرکتهای نظامی حمایت میکرد، به همین جهت هم در آوریل 1978م، از نیروهای خود جهت سرکوب فلسطینیانِ مخالفِ سیاستِ محافظه کارانه جنبش فتح استفاده کرد. رژیم صهیونیستی از سالیان قبل، قصد داشت ابوجهاد را ترور کند. در سال 1978م بمبی به قصد ترور کردن او در مسیر عبور اتومبیلش منفجر شد که وی از این سوء قصد جان سالم به در بُرد.
ابوجهاد پس از حمله نیروهای رژیم صهیونیستی به لبنان در سال 1982م، به کشور افریقایی تونس رفت، اما سرانجام در پانزدهم آوریل 1988 در محل سکونت خود به دست عوامل رژیم صهیونیستی در چهل و هفت سالگی به قتل رسید.
• کناره گیری "محمد نجیب اللَّه" آخرین رئیس جمهور کمونیست افغانستان (1992م)
ژنرال محمد نجیباللَّه زمامدار کمونیست افغانستان، در سال 1947م در خانوادهای از نژاد پشتو در افغانستان به دنیا آمد. وی در 18 سالگی به عضویت حزب کمونیست افغانستان درآمد و دو سال بعد به کمیته مرکزی این حزب راه یافت.
نجیب اللَّه در سالهای بعد مدارج ترقی را در پستهای دولتیِ نظام کمونیستی افغانستان طی کرد و سمتهایى همچون ریاست سازمان پلیس مخفی افغانستان و وزیر امنیت افغانستان را به دست آورد. در نهایت با اشاره و حمایت شوروی و پس از کنارهگیری ببرک کارمل، نجیباللَّه در چهارم مه 1986م به دبیرکلی حزب کمونیست افغانستان و در سال بعد به ریاست جمهوری افغانستان رسید.
با این حال، نجیباللَّه پس از احراز این مقام، تلاش فراوانی کرد تا عدم وابستگی خود را به کرملین نشان دهد. وی از این طریق، سعی نمود تا حمایت احزاب و گروههای سیاسی مختلف افغانی را که با دولت مرکزی در جنگ بودند، جلب کند.
به همین دلیل درپی وقوع اصلاحات سیاسی در شوروی سابق و بلوک شرق که با قطع کمکهای نظامی و مالی مسکو به دولتهای وابسته به شوروی سابق و نیز خروج نیروهای این کشور از افغانستان همراه بود،خود را بیمناک نشان نداد. با این حال، با اوجگیری تلاشهای بینالمللی برای فیصله دادن به بحران داخلی افغانستان و تعیین دولتی جدید برای این کشور، وی مقاومتی نکرد و حمایت خود را از برگزاری انتخابات آزاد در افغانستان اعلام نمود.
نجیباللَّه سرانجام با تشکیل شورایى مرکب از نمایندگان طرفین درگیر در افغانستان که از طرف سازمان ملل تعیین شده بودند، در پانزدهم آوریل 1992م پس از نزدیک به پنج سال ریاست جمهوری از قدرت کنارهگیری کرد و در مقر نمایندگی سازمان ملل در کابل پناهنده شد. با استعفای نجیباللَّه، دوران حکومت چهارده ساله کمونیستی در این کشور مسلمان به پایان رسید. با این حال، حاکمان بعدی، از این فرصت به نحو مطلوب استفاده نکردند و جنگهای داخلی آغاز شد.
• امضای توافق نامه ایجاد سازمان تجارت جهانی (1994م)
مقدمات تشکیل سازمان تجارت جهانی در جریان جنگ جهانی دوم، توسط امریکا و انگلیس فراهم شد و بر این اساس در سال 1947م، 23 کشور پیشرفته جهان، موافقتنامه عمومی تعرفه و تجارت موسوم به گات را امضا کردند.
این موافقت نامه مقرر میداشت تا مذاکراتی جهت کاهش تعرفههای گمرکی، رفع محدودیتهای بازرگانی و از میان بُردن موانع تجارت آزاد، انجام شود، سرانجام هشتمین دور از این مذاکرات در آوریل 1994 در مراکش خاتمه یافت و براساس سند نهایى این گفتگوها، گات در جهت جهانی شدن تجارت به سازمان تجارت جهانی تغییر نام داد و تعداد زیادی از کشورهای جهان عضو آن شدند.
در حال حاضر امریکا و تعداد دیگری از کشورهای غربی از نفوذشان در سازمان تجارت جهانی در جهت منافع خود استفاده میکنند. همچنین بسیاری از کارشناسان اقتصادی، از میان برداشتن تعرفههای تجاری را به خاطر برتری اقتصادی کشورهای غربی، به نفع این کشورها و به ضرر کشورهای جهان سوم میدانند.
منبع: پایگاه خبری راسخون
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.