به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، دوهفته اخیر، طراوت بهار برای هموطنانمان در جنوب به تلخ کامی تبدیل شد و افسوس و نگرانی آن، دل تمام مردم کشور را سوزاند. زلزله بوشهر و سیستان موجب مرگ چندین تن از مردم و خرابی بسیاری از خانه هایشان شد. اما جای شکر دارد که زلزله سیستان با بزرگی 8 ریشتر که درنیم قرن اخیر درکشورمان بی سابقه بوده است، خسارت جانی آنچنانی به همراه نداشت.
شاید خواندن سطور بعدی به زعم بسیاری خوش نیاید، اما واقع بینی در این زمینه نه تنها عامل ایجاد یاس در جامعه نمی شود بلکه زمینه ساز هوشیاری مردم و مسئولین نیزمیگردد. ایران کشوری است که به لحاظ جغرافیایی برروی چندین گسل بزرگ زلزله قرار گرفته و هیچ راه فراری از این واقعیت نیست. دراین میان تهران به عنوان پایتخت کشور، یکی از شهرهایی است که در مسیر چند گسل فعال قرار گرفته که هرکدام چندین سال است که درخواب به سر می برند و فعالیتی نداشته اند. چندی پیش کمیته اضطراری بلایای طبیعی (DEC) درباره خطر زلزله دستکم سه شهر بزرگ جهان در 10 سال آینده هشدار داد.
بر اساس هشدار این نهاد شهرهای تهران ، استانبول و کاتماندو ( پایتخت نپال) در 10 سال آینده در معرض یک فاجعه انسانی در اثر وقوع زلزله قرار دارند. شاید آمارهای این نهادها به طور کامل مورد استناد نباشد اما حاکی از آن است که خطر در کمین است لذا باید خود را برای چنین حوادثی آماده کنیم.
آن هم در چنین وضعیتی که شهرتهران با توجه به معابر، حجم بالای خودروها و عدم امکان دسترسی به اکثر محلات و مناطق مسکونی دربافت های فرسوده، در زمینه امداد رسانی و نجات با مشکلات فراوان رو به رو خواهد بود. به عنوان مثال لوله های انتقال گاز در تهران با وقوع زلزله ای شدید میتواند یکی از عوامل خطرناک و حادثه ساز برای پایتخت تلقی گردد.
ضمن اینکه تهران به عنوان قطب فعالیت های سیاسی و اقتصادی کشور، درصورت مواجهه با حادثه ای طبیعی، تاثیرات منفی فراوانی بر دیگر شهرهای کشورخواهد گذاشت. اینکه در تهران زلزله به وقوع خواهد پیوست امری اجتناب ناپذیر است چون ما قدرت تغییر حوادث طبیعی را که نداریم. اما قدرت رویارویی با این حوادث را داریم و باید خودمان را برای رویارویی با این حوادث آماده کنیم. این که درچند سال اخیر بحث ایمنی سازی در دستورکار دستگاههای اجرایی قرارگرفته، امری شایسته است. اما واقعا امکانات شهری ما توان حفاظت از جان بیش 10 میلیون انسان را دارد که به طور پرتراکمی در کنارهم درحال زندگی هستند؟
به گفته کارشناسان زلزله گسلهای تهران هر 170 سال یک بار فعالیتی قوی از خود نشان می دهند و هم اکنون 200 سال است که زلزله ای در تهران رخ نداده است. خدای ناکرده اگر این زلزله ای قوی همچون زلزله سیستان که در نیم قرن اخیر بی سابقه بوده است در تهران رخ دهد چه فاجعه انسانی به وجود میآید؟
استفاده از تجربیات دیگر کشورها همچون ژاپن می تواند راهگشای این واهمههای ما از زلزله باشد. در سال 1923 زلزله ای به بزرگی 8.3 ریشتری در ژاپن رخ داد که علیرغم جمعیت اندک ژاپن نسبت به امروز، 143 هزار نفر کشته شدند ولی با تعهد عمومی ژاپنی ها مبنی بر ایمن سازی ساختمان ها بعد از آن حادثه ، امروز زلزله های قوی تر ، تلفات کمتری می گیرند و اساساً خیلی اوقات حتی یک نفر هم بر اثر زلزله های بالاتر از 6 ریشتر و 7 ریشتر هم کشته نمی شود.
البته حل این مشکل را تنها بردوش مسئولین شهری کشور قرار نمی دهیم زیرا بستر کار بسیار گسترده و نیاز به همکاری و توجه ویژه همه اقشار جامعه، دولت و مجلس دارد. لذا ضروریست تا نمایندگان مجلس نه تنها درتهران، بلکه درسراسرکشور بحث ایمن سازی شهرها را به صورت جدی دنبال کنند و راهکاری قانونی به دست دولت بدهند تا اجرای آن موجب حفظ جان وامنیت مردم گردد.
آفت بی نتیجه بودن گفتار ما و اینکه تاکنون اقدامی اساسی دراین زمینه صورت نگرفته، فقط و فقط شعاری نگاه کردن به مسئله ایمن سازی شهرها و الویت بخشیدن به امور زود بازده بوده است. زلزله منتظرآمادگی ما نخواهند ماند... کمی آینده نگر باشیم!
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.