مصطفی علیپور شاعر و منتقد ادبی در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم با بیان اینکه شاعر برای سرودن شعر باید نگاه ویژ و مستقل خودش را به پدیدهها داشته باشد، افزود: اینکه شاعری مضمونهای تکراری را که قبلا توسط دیگر شاعران و ادیبان مورد پرداخت قرار گرفته در شعر استفاده کند، فینفسه مشکلی نیست، به شرط اینکه به نحوی خاص و ویژه به مضمونها بنگرد؛ در حقیقت استقلال نگاه شاعر به مضمونهاست که شعر میآفریند.
این شاعر گفت: یکی از مشکلات بزرگ شعر جوان امروز بویژه در حوزه شعر مذهبی، از روی دست هم نوشتن شاعران است؛ به نحوی که نگاه مستقل و ویژه شاعران در آثارشان قابل تشخیص نیست.
علیپور اظهار عقیده کرد: شعر نوعی فلسفیدن است زیرا در آن نگاهی کلی نسبت به جهان و پدیدهها وجود دارد، بنابراین شاعر در سرودن باید نگاه خاص خود را بیان کند. برای بیان این نگاه نخستین چیزی که لازم است تربیت درونی شاعر است؛ شاعر نیاز دارد روح خود را تربیت کند و از این راه به بینش و بصیرتی و باور عمیقی که لازمه شاعری است برسد.
این کارشناس شعر معاصر افزود: به اعتقاد من شعر یک امر آسمانی است و تنها با شهود قابل دستیابی است و اگر شاعر به تربیت روحی نرسیده باشد نمیتواند آن را به دست آورد. نگاه جشنوارهای و مدسازانه در شعر نگاه پرورش یافته و تربیتی نیست و هر چند زمانی توفیقاتی را برای شاعران به بار آورد اما حاصل آن شعر و شاعری اصیل نیست.
وی شهود را بیشترین نیاز شاعران امروز قلمداد کرد و گفت: شهود تنها با تربیت و پالایش درونی به دست میآید، بویژه اگر بخواهیم درباره عرصه شعر مذهبی سخن بگوییم، نیاز به این شهود به مراتب بیشتر خواهد بود.
علیپور ادامه داد: شعر مذهبی و آئینی شهودیترین نوع شعر است و باید هم اینگونه باشد؛ از این نظر سرودن شعر مذهبی بسیار دشوارتر از سرودن اشعار اجتماعی یا عاشقانه است. سرودن این شعر بیش از سرودن دیگر اشعار نیازمند تربیت و تزکیه باطنی است، در این شعر کسی حق ندارد دروغ بگوید، چاپلوسی یا به قول نیما "ترزبانی" کند.
این شاعر در پایان گفت: همچنین وجود نگاه ویژه و خاص شاعر در این نوع شعر بیش از دیگر اشعار ضرورت دارد، زیرا تکرار مضمون جزء جدانشدنی شعر آئینی است و این تکرار با نگاه ویژه شاعر که مبتنی بر شهود است پوشش داده میشود.
انتهای پیام/