به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در ورزش ما هر روز اتفاقات جدیدی میافتد که موجب تعجب و توجه سایر اعضای جامعه به آن میشود. این اتفاقات عجیب بیشتر در فوتبال رخ میداد و مدیران و بازیکنان علیه یکدیگر صحبت میکردند اما گویا این مسئله مانند ویروسی به سایر ورزشها هم سرایت کرده و نوبتی به هر کدام از فدراسیونها سری میزند. هنوز اختلافاتی که پس از نتایج فوقالعاده کشتی در المپیک در فدراسیون بالا گرفته بود ختم به خیر نشده بود که جنجال دیگری در فدراسیون وزنهبرداری رخ داد. شاگردان کوروش باقری پس از المپیک با مربی خودشان سر ناسازگاری گذاشتهاند و معتقدند وی رفتار نامناسبی با وزنهبرداران تیم ملی دارد.
این اختلافها مانند آتش زیر خاکستر بود و طرفین گهگاه در رسانهها از هم گلههایی میکردند تا اینکه روزی عوامل یک برنامه تلویزیونی برای اینکه به خیال خودشان به این اختلافات پایان دهند دو طرف اصلی بحث یعنی باقری و سلیمی را دعوت کردند تا آنها در ساعتی که با هم صحبت کنند غافل از اینکه به جای حل اختلاف این دو هر چه که باید و نباید را روی دایره ریختند و به هم تاختند تا وسعت اختلافات بیشتر شود.
بهداد سلیمی که در المپیک خوش درخشیده بود و توانست مدال طلا کسب کند از خجالت کسی که او را برای کسب این مدال آماده کرده بود درآمد. در طرف دیگر هم کوروش باقری صحبتهای او را بیپاسخ نگذاشت و این روند تا حدی پیش رفت که اختیار از دست مجری برنامه خارج شد و این دو با هم بحث کردند و برنامه در حالی به پایان رسید که شاگرد و مربی همچنان این دعوا را ادامه میدادند. پس از گذشت چند روز هنوز هم این مشکلات حل نشده است.
این نخستین بار نبود که میان ورزشیها شاهد چنین اختلافهایی بودیم و قطعا آخرین بار هم نخواهد بود و حالا اختلاف خانواده وزنهبرداری بهانهای شد تا به این پرسشها پاسخ دهیم که چرا در ورزش ما چنین رفتارهایی باب شده و هر از چندگاهی در رشتههای مختلف نمونههای مشابه آن را میبینیم. چرا استاد و شاگرد نباید بتوانند اختلاف نظرها را میان خود حل کنند تا اینگونه به رسانهها کشیده نشود و اینکه چرا ورزشکاری که با کمک مربیاش به موفقیتی رسیده به شکل نامناسبی نسبت به رفتار مربی خود اعتراض میکند و از طرف دیگر یک مربی چگونه باید مقابل اعتراضهای شاگردش واکنش نشان دهد؟ سوال دیگر این است که رسانهها در این میان چه نقشی دارند؟ آیا آنها باید آتش بیار معرکه شوند و یا آبی باشند به روی آتش؟
مدال یک ورزشکار مانند تیغ دو لبه
محمود خسروی وفا، رئیس فدراسیون جانبازان و معلولان که همراهانش در پارالمپیک خوش درخشیده بودند درباره این اتفاق به خبرنگار ورزشی تسنیم گفت: این اتفاقات را نمیتوانیم گردن یک نفر بیندازیم و فلان ورزشکار یا مربی را مقصر بدانیم. اگر بخواهیم ریشهیابی کنیم به این نتیجه میرسیم که اگر حدود هر کسی مشخص نباشد چنین رفتارهایی رخ میدهد. آنچه مسلم است این است که نباید تصور کنیم چون منِ رئیس فدراسیون یا مربی هستم، ورزشکار هم هست بلکه وقتی یک ورزشکار خوب باشد من هم هستم. ورزشکار بخش اصلی یک ورزش است و اگر نباشد ما هم نیستیم.
وی افزود: با این حال این موضوع نباید وسیلهای شود که ورزشکار پا را از حدود خودش فراتر بگذارد. در فدراسیون ما ورزشکار سالاری است به این معنی که هر کسی بر اساس شایستگی که دارد ملیپوش میشود. خروجی این شایستگی ابتدا رکورد و موفقیت در رقابتها است اما این موفقیتها بدون اخلاق ارزشی ندارد و ورزشکاری که در این چارچوب نگنجد باید حذف شود چرا که اگر قرار باشد اخلاق رعایت نشود خود مدال مانند تیغی دو لبه عمل میکند.
خسرویوفا عنوان کرد: یک ورزشکار وقتی به قهرمانی میرسد به عنوان الگو شناخته میشود و باید شرایط الگوپذیری را در خود به وجود بیاورد. اگر این شرایط وجود نداشته باشد حتی در اوج قهرمانی هم باید مقابل یک ورزشکار ایستاد.
باید احترام پیشکسوت و موسپید رعایت شود
سوال دیگری که پیش میآید این است که چرا وقتی بین اعضای یک تیم اختلاف وجود دارد مسئولان نباید از همان شروع مشکل به فکر حل آن باشند تا کار به جایی نرسد که دو طرف در رسانه ملی با هم برخورد نامناسبی داشته باشند؟ خسرویوفا در این رابطه به تسنیم گفت: این اتفاقات در تمام فدراسیونها میتواند بیفتد. همانطور که در خانوادهها چنین اختلافنظرهایی وجود دارد، آیا این اختلافهای خانوادگی را به همسایه انتقال میدهیم؟ اینجا شرایط حساستر و حریم ملی است. همه باید حرمت و اخلاق حرفهای را رعایت کنند. در ورزش ایران نام پهلوانی مطرح است و رعایت موسپیدی و پیشکسوتی اهمیت دارد. به عنوان مثال در وزنهبرداری رضازاده و باقری پیشکسوت هستند و حتی اگر کوتاهی کنند هم ورزشکار باید چشمپوشی کند.
نقش رسانهها چیست؟ آتش بیار معرکه یا حل کننده مشکل؟
یکی از مواردی که هنگام بروز اتفاقاتی مانند درگیری لفظی باقری و سلیمی در سیما باید مورد توجه قرار بگیرد نقش رسانهها است و اینکه یک رسانه چگونه میتواند باعث برطرف یا بیشتر شدن یک اختلاف شود. رئیس فدراسیون جانبازان و معلولان در این رابطه گفت: احساس میکنم نقش هدایتی رسانهها بسیار میتواند اثرگذار باشد. رسانهها نقش کلیدی در تفکیک وظایف دارند. اگر رسانه اشتباه کند میتواند یک موضوع پیش پا افتاده را داغ کند و به آن بال و پر بدهد. این اتفاق تجربهای شد تا در این رابطه هم تامل کنیم و بدانیم که رسانهها میتوانند نقش اساسی در چنین اتفاقاتی داشته باشند.
بهرام افشارزاده، دبیرکل کمیته ملی المپیک نیز معتقد است که رسانه نباید با چنین شکلی به این مسائل بپردازد. او میگوید: نباید با این دو نفر و اتفاقی که میان آنها افتاده بود اینگونه مصاحبه میکردند. اگر در خود فدراسیون و در فضایی آرام صحبت میکردند قطعا مشکل حل میشد. حالا هم نباید به این مسائل دامن زد و معتقدم که خانواده وزنهبرداری میتواند این مشکل را حل کند.
غفلت از سخنان رهبری
مقام معظم رهبری در نشستی که در اسفند ماه سال 91 به قهرمانان و مدال آوران المپیک و پارالمپیک داشتند به مواردی درباره رفتار رسانهها اشاره کردند. نکاتی که به واقع برای رسانهها میتواند نقشه راه باشد. رهبر انقلاب فرمودند: به نظر من بعضىها فضاى ورزش را خراب میکنند؛ با تخریب، با تهمت، با دروغ، با دعوا راه انداختن بین مجموعههاى ورزشى. متأسفانه سهم رسانههاى ورزشى هم در این کار خلاف، سهم کمى نیست. اینجا لازم است من این را تذکر بدهم، هشدار بدهم. رسانههاى ورزشى یک چیز کوچکى را علیه کسى، یک جریان ورزشىاى، یک تیمى، یک فدراسیونى، یک ورزشکارى پیدا میکنند، همین را وسیله قرار میدهند؛ این را به جان آن بیندازند، آن را به جان این بیندازند؛ دعوا کنند، از افراد مصاحبه بکشند. آن مصاحبهشونده هرچه حرفِ تندتر بزند، هرچه بیشتر بدگویى کند، هرچه در صحبتهایش بیشتر فحش و فضیحت باشد، آن رسانه خوشحالتر است! این کار بدى است. این رسانهها درست نقطه مقابل باید حرکت کنند، به عکس باید عمل شود.
به گزارش تسنیم، این اتفاق تنها نمونهای بود از اتفاقات مشابه که در رشتههای دیگر هم شاهد آن هستیم. بنابراین ابتدا این مسئولان هستند که باید وارد گود شوند و قبل از واقعه آن را علاج کنند در این صورت شاهد آن نخواهیم بود که یک سوء تفاهم و یا اختلاف کوچک آنقدر حل نشده باقی بماند که هر روز بیشتر شود و در نهایت یک برنامه تلویزیونی برای حل آن پیش قدم شود. آن هم در شرایطی که جای حل مشکل آنتن سیما و چشمان چند میلیون انسان نیست. اینجاست که رسانهها میتوانند نقش هدایتی خود را نشان دهند و ایفا کنند؛ مشکلات ورزش ایران حل نمیشود مگر با همراهی مسئولان و رسانهها، در غیر این صورت همین شرایط کنونی باقی خواهند ماند آن هم با شدت بیشتر.
انتهای پیام/