به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از نیویورکر، پاموک در این یادداشت با عنوان «خاطرات یک میدان عمومی» می نویسد: «برای درک اعتراضات میدان تقسیم در استانبول در این هفته و شناخت مردمان شجاعی که با حضور در خیابان ها با پلیس می جنگند و گاز اشک آور را تحمل می کنند مایلم یک خاطره شخصی را برایتان تعریف کنم.»
وی در ادامه می نویسد: من در خاطراتم با عنوان «استانبول» نوشتم که من و خانواده ام در آپارتمان هایی در منطقه نیسانتاسی که بلوک آپارتمانی پاموک ها را تشکیل می داد، زندگی می کردیم. جلوی این ساختمان یک درخت بلوط پنجاه ساله بود که خوشبختانه هنوز هم پابرجاست. در سال 1957 شهرداری تصمیم گرفت این درخت را قطع کند تا جاده را عریض کند. بوروکرات های خودخواه و مقام های شهری مستبد به اعتراضات ساکنان نیز توجهی نداشتند. در نهایت وقتی که نوبت قطع درخت رسید، خانواده ما شب و روز در خیابان حضور داشت و به صورت نوبتی از درخت نگهبانی می کرد. ما با این کار نه فقط از دخوت محافظت کردیم بلکه همچنین یک خاطره مشترک شکل دادیم که کل خانواده هنوز با خوشحالی به آن مراجعه می کند و این خاطره همه ما را به یکدیگر وصل می کند.
نویسنده رمان استانبول افزود: میدان تقسیم امروز همان درخت بلوط استانبول است. من شصت سال است که در استانبول زندگی می کنم و نمی توانم باور کنم که هیچ کدام از ساکنان این شهر هیچ خاطره مرتبطی با این میدان نداشته باشد.
وی بعد از مروری اجمالی بر تاریخی که از دهه 1930 تاکنون بر این میدان رفته است افزود: تصمیم دولت برای ایجاد تغییرات عظیم در این میدان و پارک گزی که کانون خاطرات میلیون ها نفر است، آن هم بدون مشورت با آنها اشتباه بزرگی است که دولت اردوغان مرتکب شده است. این رویکرد بی تفاوتی به نظر مردم آشکارا بیانگر حرکت دولت به سمت استبداد است. اما من امیدوار و مطمئن هستم که مردم استانبول بدون مبارزه حق خود را برای داشتن تظاهرات سیاسی در میدان تقسیم ـ یا نابودی خاطرات خود در این میدان ـ واگذار نکنند.
انتهای پیام/