به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، احمد کاوری کارگردان در پاسخ به اینکه برآیند«خودزنی» برای مردم چیست، گفت:هر اثری دغدغه های شخصی سازنده خود را همراه دارد و وقتی یک فیلمساز بین مردم زندگی کند، دغدغه هایش به مردم نزدیک می شود.
لعیا زنگنه بازیگر فیلم«خودزنی» درباره انگیزه هایش برای ایفای نقش در این فیلم اظهارداشت: فیلمنامه «خودزنی» را خواندم و اولین موضوعی که در ذهنم نقش بست و به خود آقای کاوری گفتم مشخص است که کتاب می خوانید و مطالعه زیادی دارید. شخصیت آقای کاوری هم برایم بود و پشت صحنه بسیار خوبی با مرحوم ایران نژاد به عنوان تهیه کننده داشتیم.
این بازیگر ادامه داد: اولین دلیلی که باعث پذیرش نقش هایم می شود،علاقه به نقش است و دومین دلیل مربوط به شخصیت افرادی می شود که با آنها برخورد می کنم. در واقع متن فیلمنامه می تواند ضعیف باشد اما معمولا افراد را می بینم و اگر فرد متفاوتی باشند، با آنها کار می کنم.
احمد کاوری درباره سوژه«خودزنی» بیان کرد: سوژه فیلم از«دزد سگ ها» به عنوان یک نویسنده مصری اقتباس شده و بافت اجتماعی اثر به گونه ای است که به فضای حال حاضر ما نزدیک بود. نهادهای مختلفی در قصه این فیلم هستند و انسانی میان درگیری نهادهای مختلف له می شود. این می توانست در زمانی اتفاق بیفتد که شاید الان برای آن دیر باشد و دهه 50 یا 60 برای آن مناسب تر بود چون در این فیلم آدم ها معمولا یکدیگر را می شناسند و بازنمایی این روابط در تهران مشکل بود.
این کارگردان خاطرنشان کرد: این قصه و رمان یکی از کارهای خوب نویسنده و مربوط به کسی است که در ادبیات نوبل دریافت کرده است. آوردن این قصه به ایران سخت بود و چیزی حدود 7 الی 8 ماه کار می کردیم تا بتوانیم آن را با شرایط حاضر به روز کنیم.
لعیا زنگنه درخصوص کم کاری خود عنوان کرد: به دلیل کمبود متن و فیلمنامه خوب که همیشه برایم آزاردهنده بوده، کم کار بوده ام و برای ایفای نقشم وسواس دارم.
این بازیگر درباره همبازی بودن با امیررضا دلاوری یادآورشد: ایشان بازیگر تئاتر و بسیار انسان خوبی هستند و دوست دارم دوباره کار کنیم و گروه بسیار زحمت کشیدند.
وی درباره نظرات منتقدان گفت: وقتی فیلمی را می بینیم نباید نظرشخصی خود را در آن دخالت دهیم و باید آن را نقد کنیم. در گذشته نقدها مناسب نبود و صرفا به دلیل علاقه نداشتن به کارگردان فیلمش را نمی پذیرفتیم و این دیدگاه غلط بود. این باعث شد عده ای اصلا هفت را به دلیل از بین بردن حرمت ها نبینند و خوشبختانه الان همه چیز اصلاح شده است.
زنگنه افزود: این موضوع را به این دلیل بیان کردم که منتظرم نقد شوم و حرفه ای تر برخورد شود.
کاوری درخصوص نقش اقتباس در سینمای ایران گفت: یکی از راه های نجات سینما اقتباس است چون گرفتاری ها زیاد و وقت برای تولید فیلمنامه خوب کم شده است. ادبیات ما به گونه ای نیست که تصویری باشد و بخشی از ادبیات ما را نمی توان اقتباس کرد. قابلیت تبدیل اثر نویسنده ای مثل مارسل پروست به زبان سینما بسیار دشوارست و هنوز کسی نتوانسته آن را انجام دهد.
وی افزود: ادبیات ما بیشتر به سمت ادبیات ناب گرایش دارند و به طور گسترده قابلیت تبدیل به نمایش را ندارند. البته بسیاری از فیلمسازان شاخص ما مثل مهرجویی و تقوایی کاری به جز اقتباس انجام نداده اند اما به نوعی توانسته اند نگاه شخصی خود را در فیلم بگنجانند و با مخاطب ارتباط برقرار کنند. جای اقتباس در سینما خالیست چون یکی از معضلات حاضر این است که کیفیت آثار سینمایی نمی تواند مخاطب را جذب کند.
کاوری درباره تم «خودزنی» گفت: این فیلم اجتماعی است که پس زمینه های زیادی دارد و تولید آن سخت است. همه نسبت به فیلم اجتماعی دچار سوء تفاهم هستند و تمام نهادها نسبت به آن موضع می گیرند. هر نهادی که احساس کند فیلم به آن مرتبط می شود، واکنش نشان می دهد. یکی از آسیب سینما طی چندسال اخیر آن است که افراد غیرمتخصص خود را اهل سینما معرفی می کنند و گاهی برای اعمال نظرات خود اصرار می کنند.
این کارگردان ادامه داد: تمام نهادهای ایران به نوعی مرتبط با فیلم اجتماعی هستند و نمی شود آنها را جدا کرد. این نهادها معمولا دوست ندارند برجسته شوند و همکاری برای تولید فیلم اجتماعی بسیار کم و اغلب سرمایه گذاری ها دولتی است و بودجه ای برای فیلم های اجتماعی در نظر گرفته نشده است.
کاوری خاطرنشان کرد: منظورم از فیلم اجتماعی فیلمی است که بیشتر به اجتماع و افرادی که در جامعه هستند، بپردازد و بیان کننده شرایط جامعه و حرف های مردم باشد. دیدگاه نهادها نسبت به پدیده های اجتماعی مهم است. فیلمسازان ایرانی نمی خواهند چیزی را تخطئه کنند بلکه فکر می کنند با ساخت یک فیلم می توانند یک موضوع اجتماعی را مطرح کنند ولی نسبت به آن موضع می گیرند. این گریبانگیر فیلم های جنگی هم شده است و «خودزنی» هم در روزهای اول دچار این سوء تفاهم ها بود.
این کارگردان تصریح کرد: شخصیت اصلی فیلم کسی است که می خواهد حق خود را از اجتماع بگیرد اما بقیه تصور دیگری نسبت به او دارند و از وجود آن انسان سوء استفاده می کنند.
زنگنه در پایان گفت: من قبل از انتخاب نقش به آن فکر می کنم که اگر بخواهم آن را قبول کنم، معمولا تأثیر آن را روی مردم محک می زنم. من در سریال«درپناه تو» به عنوان اولین کار تصویری با عکس العمل شوک گونه مردم روبرو شدم و از آن به بعد بسیار برای انتخاب نقش هایم مراقب بودم. سعی کردم نقشی را انتخاب کنم که مردم از من انتظار ندارند و بعد از انتخاب نقش همیشه فکر می کنم که این آخرین کاری است که انجام می دهم.
انتهای پیام/