نکوداشت آیت‌الله امامی کاشانی فردا برگزار می‌شود
خبرگزاری تسنیم: آیت‌الله محمد امامی کاشانی چهره آشنای نماز جمعه تهران که صدای دلنشین وی در خطبه‌های نماز برای بسیاری از متدینین و مؤمنین خاطره انگیز است ۸۲ سال عمر بابرکت خود را با ثبات قدمی مثال‌زدنی در مسیر تبلیغ و ترویج اسلام عزیز صرف کرده است.
به گزارش گروه سایر رسانه‌ها، خبرگزاری تسنیم به نقل از آدینه تهران، فردا مصادف با اول تیرماه قرار است نکوداشت مردی برگزار شود که به‌حق یک فقیه وارسته و مجاهد نستوه فی سبیل الله است. آیت‌الله محمد امامی کاشانی چهره آشنای نماز جمعه تهران که صدای دلنشین وی در خطبه‌های نماز برای بسیاری از متدینین و مؤمنین خاطره انگیز است 82 سال عمر بابرکت خود را با ثبات قدمی مثال‌زدنی در مسیر تبلیغ و ترویج اسلام عزیز صرف کرده است. به همین منظور آدینه تهران در این شماره ضمن انتشار گفت‌وگویی با آیت‌الله امامی کاشانی این صفحه را به نکوداشت این فقیه وارسته اختصاص داده است.
جنابعالی در سال 1340 تقریباً یک طلبه جوان 30ساله بودید، چرا با توجه به جوان بودن شما آیت‌الله طالقانی شما را به مسجد هدایت دعوت کردند؟
به‌طور کلی وقتی بنده به تهران آمدم برگزاری جلسات درس و بحث و همچنین سخنرانی‌های بنده در جامعه انعکاس یافته بود و به‌دلیل همین جلسات و سخنرانی‌ها، بنده در آن زمان ممنوع المنبر شدم. ارتباطم با مرحوم طالقانی هم از همین ناحیه بود. از طرف دیگر با مرحوم شهید مطهری نیز از قم آشنا بودیم و این روند آشنایی در تهران نیز ادامه داشت و در جلسات آنان شرکت می‌کردم. همین ارتباطات و شرکت در جلسات و سخنرانی‌ها یکی از دلایل این امر می‌تواند باشد. از طرف دیگر با حضرت آیت‌الله مهدوی کنی نیز از گذشته تاکنون با هم بودیم و تقریباً عمق دوستی ما به درازای یک عمر و حدوداً 64ساله است و تاکنون هم این صمیمیت ضعیف و گسسته نشده است. ایشان هم گاهی بنده را به مسجد جلیلی دعوت می‌کردند .
همان گونه که اشاره فرمودید عمق دوستی جنابعالی با آیت‌الله مهدوی کنی یک عمق 64ساله می‌باشد و هر دو بزرگوار در واقع دو تحول بزرگ در تاریخ انقلاب اسلامی یعنی یکی اداره مدرسه عالی شهید مطهری و دیگری تأسیس دانشگاه امام صادق(ع) را رهبری و مدیریت کردید، چرا وارد این دو مسیر شدید؟
بعضی اوقات که می‌نشستیم و می‌گفتیم که می‌خواهیم چه‌کاره شویم ما بیشتر می‌گفتیم که می‌خواهیم مانند آیت‌الله طباطبایی شویم. به‌نظرم انتخاب این مسیرها بیشتر مربوط به ویژگی‌های درونی و رفتاری ما بود، ذوق ما بیشتر به تدریس و تربیت بود و شاید به همین دلیل باشد که این مسیر را انتخاب کردیم.
واگذاری تولیت مدرسه عالی شهید مطهری به جنابعالی به‌جهت سوابق درخشان و ارزنده و شروع فعالیت‌های فرهنگی، مذهبی و تبلیغی از این مکان تا حدود زیادی به‌عنوان یک نقطه عطف محسوب می‌شود، جنابعالی این مسئله را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در رابطه با واگذاری این مسئولیت باید بگویم که 4 یا 5 روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مرحوم شهید مطهری به بنده تلفن زدند و گفتند: ما در حال حاضر در محضر حضرت امام خمینی(ره ) هستیم و صحبت از تصدی مسئولیت مدرسه سپهسالار است. بنده شما را برای این کار پیشنهاد کردم، آیا شما این مسئولیت را می‌پذیرید؟ بنده نیز با این کار موافقت کردم و مسئولیت این مدرسه و حکم آن نیز در همان بعد از ظهر از رادیو و تلویزیون اعلام شد. همچنین این موضوع را با شهید بهشتی نیز در میان گذاشتم و به ایشان گفتم که حضرت امام(ره) به بنده چنین حکمی داده‌اند و به‌نظرم برنامه این مدرسه هم طلبگی است که ایشان در پاسخ گفتند: به نظرم اینجا دفتر تبلیغات باشد. پس از مدتی انجام وظیفه تصمیم گرفتیم که آنجا مرکز تبلیغات شود و تا سال 60 این مسئله ادامه داشت. از آنجا که بنده همواره این دغدغه را داشتم که اینجا مرکز تربیت طلاب نیز می‌باشد به همین خاطر با شهید باهنر که در آن زمان وزیر آموزش و پرورش بودند و آیت‌الله جنتی نیز همفکری کردیم که شهید باهنر پیشنهاد خوبی را مطرح کردند و مشکل تا حدود زیادی حل شد. همان زمان هم تصمیم گرفتیم که آنجا به سازمان تبلیغات تغییر نام دهد و قرار شد که آیت‌الله جنتی نیز رئیس سازمان تبلیغات باشند. پس از آن هم بنده ملاقاتی را با حضرت امام داشتم و گزارش کار را به ایشان تقدیم کردم. علاوه بر این بسیاری از کارهای فرهنگی و هنری نیز از آنجا کلید خورد که به‌عنوان مثال می‌توان گفت که طرح نهضت‌های سوادآموزی نیز از همین جا شروع شد.
جنابعالی آثار و برکات بسیاری در تعمیق و گسترش دین مبین اسلام از خود به یادگار گذاشته‌اید، در این میان یکی از آثار ماندگار باقی‌مانده کتاب پربار «خط امان» است، در صورت امکان خوانندگان آدینه تهران را کمی از محتوای این اثر ارزشمند مطلع بفرمایید!
از جمله مسائلی که همواره فکر می‌کردم که باید روی آن کار شود مسئله امامت ولی عصر(عج) است و ایده این مسئله در ملاقات‌هایی که با دانشمندان غرب داشتم بیشتر تقویت شد. جلد اول کتاب «خط امان» درباره دلائل عقلی و فلسفی اثبات حضرت صاحب الزمان(عج) است که از یک مقدمه و هفت فصل تشکیل شده و در آن مباحثی چون؛ «لزوم مصلح جهانی از دیدگاه فطرت»، «ولی عصر، نقطه اعتدال اسمای جلال و جمال در زمین»، «برهان نظام احسن (عنایت) و ضرورت وجود امام معصوم»، «موعود در دلیل استقرا»، «آینده بشریت از دیدگاه فلسفه تاریخ»، «قاعده لطف و ضرورت امام در هر عصر» و «آینده بشریت از دیدگاه ادیان الهی» مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند. جلد دوم این کتاب نیز در چهار فصل و با موضوعاتی همچون موعود در ادیان و گفت‌وگو با علمای اهل سنت در مورد منجی و ظهور او و نیز حدیث ثقلین در مورد ظهور و بحث با علمای اهل سنت در مورد این حدیث و ظهور تدوین یافته است.
فصل اول کتاب گفت‌وگو با متفکران جهان غرب درباره ظهور منجی است که به بحث و گفت‌وگو با شخصیت‌های برجسته‌ای همچون پاپ بندیکت شانزدهم، ژان گیتون، روژه گارودی، پروفسور پل ریکور، پروفسور پیر کودا، جائلیق آرام کشیشان رهبر ارامنه جهان، پدر سامونا، پدر رولان، میشل لولون، پروفسور لامان، اسقف چین، اسقف بزرگ کلیسای واشنگتن و برخی از شخصیت‌های دیگر پرداخته است.
در فصل دوم منجی آخر الزمان در عهدین در دو گفتار با عناوین ظهور ماشیح از دیدگاه یهود و رجعت حضرت عیسی(ع) در متون مقدس مسیحی آمده است.
فصل سوم گفت‌وگو با متفکران جهان اسلام در زمینه ظهور مهدی(عج) در پنج گفتار است و گفتار اول آن به گفت‌وگو با شیخ الازهر دکتر محمد سید طنطاوی، دکتر احمد عمر هاشم رئیس دانشگاه الازهر، دکتر عبدالله بن صالح العبید، شیخ عبدالله البسام از فقهای بزرگ حجاز، دکتر محمد عماره، دکتر حسن الشافعی و دکتر محمد الشرقاوی، دکتر تویجری، دکتر محمد عبده یمانی، علمای زیدیه در یمن و چند تن دیگر اختصاص دارد. گفتار دوم: حدیث ثقلین در گفت‌وگو با علمای اهل سنت، گفتار سوم: سخنی پیرامون حدیث متواتر در گفت‌وگو با علمای اهل سنت، گفتار چهارم: جایگاه علمی اهل‌بیت(ع) در کتب اهل سنت، در این بخش جایگاه علمی امام علی(ع) تا امام حسن عسکری(ع) بر اساس کتب معتبر اهل سنت پرداخته و در مورد همه ائمه به‌طور تفصیلی از کتب معتبر و راویان و علمای مشهور اهل سنت مواردی را نقل کرده است. گفتار پنجم: راه‌های دریافت علوم اهل‌بیت(ع) از قرآن و سنت.
فصل چهارم کتاب نیز قرآن و ظهور مسیح(ع) و مهدی(عج) در راستای گفت‌وگو با علمای اهل سنت است. امروزه در شرق و غرب عالم، سخن از منجی است و دیدار او امید و آرزوی دیرینه بشر است. در مسافرت‌های متعددی که به کشورهای مختلف دنیا داشته‌ام و نیز با مهمانان بسیاری که از اقصی نقاط جهان، از ملل و مذاهب مختلف پذیرای‌شان بوده‌ام، همواره موضوع مهدی(عج) و منجی آخرالزمان را مطرح نموده‌ام و از ایشان کنجکاوانه خواستار توضیح موضع دینی و اعتقادی‌شان شده‌ام و همان طور که در فصل‌های مختلف این کتاب ملاحظه خواهید کرد همه صاحب نظران را در لزوم ظهور منجی آخر الزمان همفکر یافتم. این گفت‌وگو‌ها گردآوری و تنظیم گردیده است و اکنون در این جلد در برابر همه جویندگان حقیقت است تا اگر برای کسی شک و تردیدی در فطرت عدالت‌جوی انسانی باقی مانده باشد، مرتفع گردد. کسانی که با آنها به گفت‌وگو پرداختم همگی از سرشناس‌ترین محققان در کشور و مذهب خود و گاه در سطح جهان‌اند و لذا اظهار نظرشان می‌تواند انعکاس طبقه متفکر آن ملت و کشور محسوب گردد.
حضرت آیت‌الله امامی کاشانی، نقطه آغاز و چگونگی کلید خوردن این کتاب را برای ما بفرمایید!
شروع و تداوم این کتاب مسیر خاصی را پیموده است. از اینجا می‌توانم آغاز کنم که فرزندم «امیر حسین» به‌منظور آماده شدن برای کنکور عازم مشهد مقدس شده بود تا با فراغت خاطر برای دانشگاه مطالعه نماید اما پس از مدتی ناراحتی قلبی پیدا کرد و پس از انتقال ایشان به بیمارستان و آگاهی از سلامتی ایشان، خوابی را برایم تعریف کردند که در آن هیئتی مذهبی از مشهد مقدس به مدرسه عالی شهید مطهری آمدند و پرچم‌هایی را نیز در دست داشتند که با خط قرمز مطالبی روی آن پرچم‌ها نوشته شده بود. بنده این موضوع را به آقای صدیقی «اصفهان» که در تعبیر خواب توانایی عجیبی داشتند بیان کردم و ایشان گفتند: کسی که این خواب را دیده است ناراحتی قلبی دارد و پدری هم که این خواب برایش تعریف شده است در ولایت صحبت می‌کند، لیکن صحبت کردن کافی نیست و باید بنویسد. در همین اثنا نیز کنگره شیخ مفید در قم برگزار می‌شد که روزی با من تماس گرفتند و از بنده خواستند تا مقاله‌ای برایشان بنویسم که وقتی لیست موضوعات را برایم فرستادند اولین موضوع غیبت امام زمان(عج) بود و من هم این بحث را انتخاب کردم و حدود 200 صفحه در این زمینه نوشتم و در واقع سنگ بنای نوشتن این کتاب از این نقطه شروع شد. البته پس از آن نیز دیگر دوستان خواب‌هایی را در این زمینه مشاهده کرده بودند و در خوابشان به این نکته اشاره داشتند که حضرت ولی عصر(عج) سفارش به ادامه دادن کتاب و در عین حال روان نوشتن آن داشته‌اند.
انتهای پیام/*
