استعمار زبانی در فارسی احساس می‌شود/فارسی مختصر در شعر و ادبیات نیست
خبرگزاری تسنیم: یکی از شاعران تاجیکی در افتتاح دفترفارسی‌زبانان حوزه هنری گفت: استعمار زبانی در زبان فارسی بسیار احساس می‌شود. ما نباید بحث زبان فارسی و دغدغه حفظ آن را فقط در افغانستان داشته باشیم. این نوع تحرک‌ها رنگ سیاسی دارد و روند طبیعی نیست.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دفتر ادبیات فارسی‌زبانان مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، صبح امروز، دوم مرداد ماه، با حضور علیرضا قزوه مدیر این دفتر، دکتر عارف مدیر موسسه فرهنگی اکو، محمدحسین جعفریان مسئول دفتر ادبیات فارسی زبانان و جمعی از شاعران فارسی زبان از کشورهای تاجیستان ،افغانستان و هندوستان در حوزه هنری برگزار شد.
رستم وهاب از شاعران و کارشناسان ادبی کشور تاجیکستان از سخنران این مراسم بود. وی با بیان اینکه زبان فارسی ذخیره‌ای بزرگ در شبه قاره است، گفت: تعدد فارسی زبانان در برخی از مناطق شبه قاره مانند پنجاب دو برابر تاجیکستان است. راه‌اندازی دفتر فارسی‌زبانان و انجام فعالیت‌های این چنینی فرصت محترمی است برای پیوند بیشتر میان فارسی‌زبانان.
وی ادامه داد: زبان فارسی هند یک زبان ناب پاک و عمیق است که در اشعار بیدل، امیرخسرو و اقبال لاهوری به عنوان نماینده قرن بیستم می‌بینیم. این نوع سروده‌ها امروز در محله‌هایمان جاری است، اما از کتاب‌های ادبی ما دور افتاده‌اند. این زبان فارسی زبانی بود که در اوج شکوه اسلام را بر بال خود نشاند و در شبه قاره هند و قفقاز ریشه دواند و در حال حاضر نیز به حیات خود ادامه می‌دهد.
وهاب با بیان اینکه زبان فارسی پیمانه اندیشه بزرگ است، یادآور شد: بسیاری مایل هستند که زبان فارسی را مختصر به شعر و ادبیات کنند. این فکر منطقی نیست. تا شعر در زبان یک قوم به اوج نرسد نمی‌تواند بستر یک ادبیات را فراهم کند. زبان فارسی کمتر از انگلیسی و روسی نیست، به همین دلیل لیاقت این را دارند که به عنوان زبان علمی در جهان معاصر معرفی شود. در تفکر امروزی چیزی قابل تصور نیست که در پیمانه زبان فارسی نگنجد. امید است این زبان دوباره در جهان مقام اولی خود را پیدا کند.
این شاعر تاجیکی با بیان اینکه استعمار زبانی در زبان فارسی بسیار احساس می‌شود، ادامه داد: اما اگر زبان فارسی خود را بر دیگران تحمیل می‌کرد، شاید جغرافیای آن بر مرزهای ایران باقی می‌ماند، اما همین تحمیل نشدن سبب شده که گویش‌وران آن با عشق این زبان را بپذیرند و با همان علاقه به دیگران نیز آموزش دهند. امروزه زبان فارسی این امکان را دارد که به عنوان یک زبان جهانی احیا شود. ما امروز نباید بحث زبان فارسی و دغدغه حفظ ان را در افغانستان داشته باشیم. این نوع تحرک‌ها رنگ سیاسی دارد و روند طبیعی نیست.
انتهای پیام/
