نظام مبارک همچنان پابرجاست

به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، علاء الاسوانی، نویسنده پنجاه و یک ساله مصری درسال 1975 به دنیا آمد. در شیکاگو دندانپزشکی خواند اما بعدها به ادبیات علاقه مند شد و دراین راه آثاری خلق کرد. او برای روزنامه های متعدد مصری نقد ادبی نوشت. تاکنون چندین رمان به چاپ رسانده است که با استقبال خوبی در مصر و خارج از آن مواجه شده است. وی یک بار نیز جایزه «نوآوری علمی» دانشگاه «ایلینوی» ایالات متحده آمریکا را از آن خود کرد. این جایزه هر سال از سوی این دانشگاه به نوآوری‌های علمی در زمینه‌های مختلف به برترین‌های علمی و ادبی جهان اهدا می‌شود. یکی ازمهم ترین آثار اسوانی کتاب « عمارت یعقوبیان » است که به فاصله کوتاهی به 37 زبان زنده دنیا ترجمه شد. او برای نوشتن این کتاب جوایز متعددی از کشورهای فرانسه، ایتالیا، امریکا، اسپانیا و کانادا دریافت کرده است.

اسوانی کتابی نیز در باره «وقایع انقلاب مصر» دارد که در آن کوشیده نیروهای تشکیل دهنده حرکت انقلابی 25 ژانویه مصر را معرفی کند. همچنین 50 واقعه تاریخی که برخی از آن‌ها را افراد انقلابی نوشته اند نیز در این کتاب آورده شده است. اسوانی در این کتاب همچنین تلاش می‌کند که نگرش خود نسبت به آینده مصر و سرانجام دموکراسی را در آن بیان کند. وی که در انتخابات ریاست جمهوری به شدت مخالف احمد شفیق بود و مردم را به رای دادن به مرسی فرامی خواند امروزه برضد او سخن می گوید.

-  آقای اسوانی شما در تظاهرات 30 ژوئن شرکت کردید. تظاهراتی که به کودتای علیه مرسی منجر شد؟

* به گمانم این سوال را برای همین طرح کردید که از کلمه « کودتا » استفاده کنید؟ !

- قطعا.

* ولی من این اتفاق را یک کودتای نظامی نمی دانم. بلکه به باور من موج تازه ای انقلاب مصر بود. در واقع کودتا را مرسی درسال 2012 کرده بود. زمانی که با بیانیه قانون اساسی خود کاری کرد که تصمیماتش دیگر تحت کنترل قانونی قرار نگیرد. چون اگر دولتی در اروپا چنین تصمیمی را گرفته بود برای مثال اگر  مرکل چنین تصمیمی را می گرفت حتی یک روز هم نمی توانست در قدرت باقی بماند.

- آیا بحث برسر کلمه کودتا بحث بیهوده است چون این کلمه خودش دلالتش را نشان می دهد. تعریف کودتا همین است یعنی اقدام ارتش از طریق خشونت برای برکناری دولت و تعطیلی قانون اساسی و بازداشت مقامات سیاسی. آیا با توجه به حوادث مصر نمی توانیم آن را یک کودتا بنامیم حتی اگر این کشور را یک قدم به جلو برده باشد؟

* خیر. چون شما به جزییات توجه نمی کنید. در دموکراسی ها این حق پارلمان است که خواستار برگزاری انتخابات زود هنگام باشد. پارلمان درواقع نماینده اراده ملت است.

- کودتای نظامی یا موج دوم انقلاب؟ از زمان برکناری محمد مرسی رییس جمهور سابق خشونت ها و اردوکشی های خیابانی درمصر افزایش پیدا کرده است. شما می گویید 33 میلیون نفر درخیابان ها تظاهرات کردند این آمار را از کجا آورده اید؟

* از خبرگزاری های داخلی و خارجی. قطعا نمی توانیم یکی یکی آنها را حساب کنیم. اما دراین رابطه ارزیابی های مستندی وجود دارد. مثلا سی ان ان تعداد شرکت کنندگان در انقلاب ژانویه 2011 علیه حسنی مبارک را بین 18 تا 20  میلیون تخمین زد. همه می دانند که تعداد شرکت کنندگان در تظاهرات 30 ژوئن بیش از آنها بود.

- بسیاری از مصری ها الان به جای اخوان المسلمین چشم به عبدالفتاح سیسی فرمانده ارتش دوخته اند. آیا این شگفت آور نیست؟ وقتی ارتش بعد از سقوط مبارک درسال 2011 قدرت را بدست گرفت عملکرد خوبی نداشت.

* من یکی از همین منتقدان شورای نیروهای مسلح بودم. اما شما یک مورد به من نشان بدهید که سیسی به جز به دلیل حس مسوولیت نسبت به سرنوشت کشور در سیاست دخالت کرده باشد؟ ارتش مصر همواره امتیازاتی داشته است. حتی اخوان المسلمین در قانون اساسی خود سه برابر بیشتراز آنچه ارتش می خواست به آن دادند. بنابراین جایی برای شکایت کردن نبود. درست است ارتش نباید در سیاست  دخالت کند. اما اگر گروهی برای خود نیروهای شبه نظامی تشکیل دهد که بر دولت تسلط داشته باشد آن وقت ناچاریم برای مواجهه با آن به ارتش متوسل شویم.

- شما درباره شبه نظامیان حرف می زنید. آیا نباید بین اخوان المسلمین و گروه های تند رو مذهبی که برخی حملات را ترتیب دادند تفکیک قایل شد؟

* به من ربطی ندارد که این ها تشکیلات جداگانه ای دارند یا با هم یکی هستند. درواقع آنها همه یک کاسه هستند.

- منظورت این است که ایدئولوژی واحدی دارند؟

* من درباره تمام گروه های اسلام گرا حرف می زنم. به اعتقاد من ریشه تفکرات آنها درمصر در حال فروپاشی است. درسال 1928 وقتی اخوان المسلمین تاسیس شد مصر یکی از کشورهایی بود که پروژه اسلام سیاسی در آن متولد شد.اما این پدیده در سال 2013 درهمان مصر برای همیشه خاتمه پیدا کرده باشد.

- پس درباره این صدها هزار نفری که به طرفداری از مرسی تظاهرات می کنند چه می گویید؟

* این وظیفه من نیست که آنها را اقناع کنم. هرکس دست به اسلحه ببرد می رود زندان. کسی هم که دست به سلاح نمی برد حق دارد حزب تشکیل دهد و تظاهرات کند و دموکراسی همین است دیگر.

- پس سال گذشته برای مصر سالی عبرت آموز بوده است؟

* بله. مصر درس بسیار مهمی را فراگرفت. درابتدا گفتیم باید به مرسی فرصت داد. با وجودی که من با اخوانی ها مخالف بودم مرسی را رییس جمهور منتخب کشورم می دانستم. اما الان به صراحت می توانم بگویم که او مشروعیت خود را از دست داد. این مشروعیت را از همان زمانی از دست داد که اعلامیه قانون اساسی را منتشر کرد.

- اجازه بدهید به سوال اول برگردیم. آیا شما هم در اعتراضات ضد مرسی شرکت کرید؟

* طبعا. وگرنه که نمی توانستم از دیگران بخواهم دراین اعتراضات شرکت کنند. اما این بار تظاهرات کنندگان فرق داشتند. یک گروه کوچک از انقلابیون گذشته بودند و تعدادی هم از بقایای نظام مبارک. البته بقایای نظام مبارک کم بودند.

اما بخش بزرگ  تر مردمانی بودند که برای اولین بار تظاهرات می کردند. برای همین بود که اعتراضات به این حجم رسید. این ها طبعا کسانی نبودند که در انقلاب شرکت کرده باشند. بلکه بیشتر نگرانی شان از اخوان المسلمین بود.

- انقلاب مصر در شرایط کنونی با چه چالش هایی مواجه است؟

* مصری ها سه مانع برسر راه شان وجود داست و بایست از آنها عبور می کردند. یکی رژیم مبارک و دیگری حاکمیت نظامیان و سومی اسلام گرایان. الان تصور می کنم ما از مانع سوم هم عبور کردیم. با این حال باید بگویم هنوز این خطر وجود دارد که نظامیان دوباره برگردند. ازطرف دیگر خطر بازگشت نظام گذشته هم وجود دارد اما این خطرها خیلی جدی نیست. نظام مبارک هنوز وجود دارد. منظورم بدنه آن است.

- درباره حزب دموکراتیک ملی حرف می زنید که حزب حاکم دوران مبارک بود؟

* بله. این حزب هنوز پابرجاست و ممکن است دوباره با دادن رشوه به فقیران به قدرت بازگردد. مثل کاری که اخوانی ها کردند. هنوز دولت امنیتی سابق وجود دارد و بسیاری از رسانه هایی که با اخوان المسلمین مبارزه می کردند وابسته به نظام مبارک بودند واین از یک جنبه مثبت بود. آنها در انتخابات از احمد شفیق حمایت می کردند. این ها بدون تردید روزی دوباره بازخواهند گشت.

- مبارک هم از ارتش در آمده بود. آیا از ساختارهای متفاوتی حرف می زنید؟

* نظام گذشته ساختارهایی خارج از ارتش یا حتی به موازات ارتش دارد. افراد مبارک صاحبان پول و ثروت هستند. برای خودشان کانال های تلویزیونی دارند. از سوی نهادهای دولتی حمایت می شوند. آنها همه چیز دارند. تعدادی از مقامات نظام سابق دوباره در صفحات تلویزیون پیدایشان شده است. ما هنوز کارمان را تمام نکرده ایم. ولی می گویم که سه مانع بزرگ را پشت سر گذاشته ایم. یکی مبارک، دیگری حاکمیت نظامیان و سوم اسلام اخوانی. من نسبت به آینده خوش بین هستم.

منبع: شفقنا

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.