بازهم صدای بمب؛ نه برای ویرانی، بلکه برای خنده
خبرگزاری تسنیم: دزفول شهری است که پس از هشت سال جنگ و ویرانی؛ پس از سالها صدای توپ و موشک، صدای جیغ و فغان، اکنون نیاز به شنیدن صدای خنده دارد. نیاز به داشتن جوانانی که پس از ساعت‌ها تلاش و زحمت جایی برای تفریح و سرگرمی داشته باشند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از دزفول؛ اکنون ساختمانی بنا شده و سالنی در نظر گرفته شده که شاید بتوان چند ساعت دور از خاطرات تلخ بر روی صندلیهایش نشسته و اوقات شادی را برای خود رقم زد و حالا برای خلق این شادی محسن مستکین و نادر شریفی، دو کارگردان خوزستانی تلاش خود را آغاز می کنند.
آنها پس از ماه‌ها تلاش بی وقفه؛ پس از گذراندن مشکلاتی که مسئولان پیش پای آنها می نهند متنی را آماده میکنند و بر روی صحنه می آورند به نام «چو گته».
«چو گته» تئاتری شاد و طناز است که با قلم محلی نوشته شده وبازی زیباتر بازیگران آن را 150شب بر روی صحنه می کشاند.اکنون صدای بمب شنیده می شود.اما ویران کننده نیست؛ شادی آور است.آری صدای بمب خنده است.آن هم از سالنی که ظرفیت تنها 200صندلی را دارد.
چوگته تئاتری است که چندین شب و به صورت چند سانس در شب اجرا شده که با استقبال بی نظیری از طرف مردم دزفول مواجه شد.
این ازدحام در مقابل گیشه و حیاط مجتمع فرهنگی نشانگر احتیاج مردم این شهر برای گذراندن اوقاتی شاد است که خوشبختانه محسن مستکین و نادر شریفی وتمامی بازیگرانش توانستند این لحظات را به مردم هدیه کنند.
چو گته تئاتری طنز و در عین حال اجتماعی و بر خواسته از واقعیت است. واقعیت تلخی از مشکلات انسانهای فقیری که مجبور به فروش فرزندشان به خان ده هستند و نیز برای کارگری به آنجا می فرستند. فرزندانی که مسیر زندگی از پیش تعین شده خود را در آنجا سپری میکنند و حال دچار چه مشکلاتی در این وادی خواهند شد.
در این حین دو پسردوقلو به نام حشمت و نعمت با شیرین عقلی خود وحرکات و کارهایشان تلخی را از این مجموعه گرفته و آن را به شیرینی قند تبدیل می کنند.حال با دیدن این رویارویی؛ این استقبال بی نظیر فقر روحی این مردمان سرزمین هشت سال دفاع را میبینیم. احتیاجشان را به تفریحات پاک و شاد در کنار خانواده، با حداقل بودجه.
واین را زمانی بیشتر متوجه میشویم که مادر چهار شهید سر محسن را می‌بوسد و از او به خاطر خندیدنش بعد از20سال تشکر می کند.
محسن مستکین کارگردان این تئاتر می گوید: یک تئاتر خوب باید یکسری آیتم های خوب را رعایت کند. اول اینکه از یک قصه خوب برخوردار باشد ومن طی این سالها فهمیدم که مردم دزفول قصه دنبال میکنند. بعد بازیگری خوب است که خوشبختانه بازیگران این نمایش توانستد این را اثبات کنند و در آخر هم تهیه کنندگی خوب است.
او دلیل اصلی جذابیت این نمایش برای مردم را این امر می داند که قصه از دل مردم برخاسته. و به قوب معروف «هرچه از دل بر آید بر دل نشیند».
مستکین یکی از مشکلات بزرگ دزفول در هنر نمایشی و تئاتر را نداشتن افرادی آگاه و متخصص در این زمینه می داند و می افزاید: اصلا ما سالن تمرین نداریم .اگه بخواهیم گروهی تمرین کنیم باید به خانه یکی از اعضای گروه برویم.در غیر این صورت باید جدا جدا و در نهایت دو نفره و هر جایی مثلا نماز خانه تمرین کنیم.
حال امیدواریم با همکاری و همیاری مسئولان این لحظات و امکانات بیشتر و روز افزون شود و همکاری خود را با محسن و امثال آنها اعلام کنند. محسنها؛ نادرها؛ حسین ها یی که سر افرازی و پیروزی شهرشان را می خواهند و این را با رفتن به جشنواره استانی ثابت کرده اند.
انتهای پیام/ الف
