خبرگزاری تسنیم:
«تجربه به من آموخته است که وقتی چنین انتقاداتی میکنی تو را بایکوت میکنند.» این جمله پیتر بینارت نویسنده یهودی آمریکایی است که به ساخت و سازهای اسرائیلیها در سرزمینهای اشغالی اعتراض کرده بود. بینارت یک یهودی لیبرال دموکرات است که پدر و مادرش از مهاجران جنوب آفریقا هستند. از مهمترین سوابق کاری وی میتوان به سردبیری مجله The New Republic و نویسندگی در نشریات تایم، نیویورک تایمز، نیویورک پست، وال استریت ژورنال، بوستون گلوب، فایننشال تایمز و ... و نیز تدریس در دانشگاه سیتی یونیورسیتی نیویورک اشاره کرد.
«بحران هویتی رژیم اسرائیل» پر سر و صداترین کتاب این تحلیلگر است که برای نویسندهاش مشکلات متعددی را به وجود آورده، اما با وجود این بینارت همچنان روی حرفهایش در کتاب ایستاده و اعتقاد دارد که اسرائیل «کشوری بدون آینده» است. وی برای نوشتن این کتاب و برای اینکه به خود جرأت داده تا در اثری واقعیت را نشان دهد، در سرزمین آزادی بایکوت میشود. بسیاری از جشنوارهها و نمایشگاههای کتابی که با کمک دولت برگزار میشوند، از دعوت و حتی حضور وی در این مجامع فرهنگی جلوگیری میکنند. او حتی از طرف همکیشانش هم مورد سرزنش قرار میگرد. برخی از مجامع فرهنگی یهودی مانند نمایشگاه کتاب آتلانتا از حضور وی جلوگیری میکنند و ... . اما بینارت به کار خود ادامه میدهد.
بینارت تنها نویسندهای نیست که تصمیم گرفته است آزادی را قربانی موقعیتهای اجتماعی نکند. بعد از بینارت، گونتر گراس نویسنده آلمانیای که برنده جایزه نوبل ادبی هم شد، به دلیل حرفهای ضد اسرائیلیاش اجاره ورود به سرزمینهای اشغالی را نیافت. تمام این سانسورها و بایکوتها تنها برای این بود که سطرهایی از کتاب به بیان واقعیت اختصاص داشت، واقعیتی که بیش از پنجاه سال است که صدایش در تریبونهای دولتی دنیای غرب ساکت میشود؛ واقعیتی که از آن حرفی در تلویزیونهای آمریکا دیده نمیشود.
حالا یک نویسنده دیگر هم به این جمع اضافه شده است. آلیس ملسنیور واکر "Alice Malsenior Walker"، نویسنده کتاب « رنگ بنفش». واکر تنها یک نویسنده نیست، او سالها به مناطق مختلف جهان سفر کرده و آثارش را براساس دیدههایش مینویسند، نه آن برشی که از واقعیت شنیده است. این نویسنده یکی از اعضای فعال در حمایت از جنبش زنان هم محسوب میشود. واکر یک سیاه پوست است که در جامعه آمریکا به عنوان جنس دیگری حساب میشود. نگاه فرودستی از کودکی با واکر بوده و او همیشه طعم تلخ نژادپرستی را چشیده است. شاید همین تجربه در زندگی بود که او به نژادپرستی یک نگاه عامتر دارد؛ نگاهی که تنها محدود به آمریکا و درگیری میان سفیدپوستان و سیاهپوستان نمیشود. او علناً اعلام کرده است که یک ضد اسرائیلی است.
این موضعگیری او سبب میشود که واکر هم همانند بسیاری از نویسندگان همعقیدهاش از حضور در مجامع فرهنگی و کسب موقعیتهای جدید اجتماعی محروم شود؛ همه اینها فقط برای واژه "Anti Israel" بود. او در مصاحبهای که اخیراضبا رزونامه گاردین داشته است، با اشاره به عکسالعملها بعد از شنیده شدن حرفهایش در مجامع عمومی آمریکا میگوید: «مردم در اجتماع با من بدرفتاری کردند، اما وجه دیگر قضیه این بود که من سانسور میشوم؛ سالها و سالها تدریس کتابم در مدارس ممنوع بود.»
حالا واکر یک سانسور دیگر را تجربه کرده است. او برای شرکت در در مراسم پنجاهمین سالگرد تاسیس مرکز مطالعات زنان دانشگاه میشیگان دعوت میشود، اما بعد از مدتی نامهای از طرف رئیس مؤسسه به وی ارسال میشود مبنی بر اینکه به دلیل مضایق مالی و عدم حمایت اعضا از نویسندهای ضد اسرائیلی مجبور به بازپسگیری دعوت خود هستیم. واکر این نامه را در وبلاگش به نمایش گذاشته است، او معتقد است که سانسور میشود چون یک نویسندهای ضد اسرائیلی است.
بینارت، واکر و هزاران تن از نویسندگان ضد نژادپرستی در دنیا هستند که تریبونی برای رساندن حرفشان به مردم کشورشان ندارند. نویسندگانی که آپارتاید جدید را حس کرده و تلاش کردهاند تا از راه کتاب حضور آن را به مردم گوشزد کنند، اما راههای شنیدن بسته شده است. سانسور تنها راهی است که این روزها رسانههای کشور آزادی و دموکراسی به آن علاقه بسیار دارند، اما تاریخ ردپای هزاران واکر را در صفحات خود ثبت خواهد کرد که روزی در کشور سانسورها درد زنان و کودکان فلسطین را فریاد زدند و برای این آزادگی از حقوق مسلمشان محروم شد.
انتهای پیام/