محمد ناصری، از اعضای شورای نویسندگان مسجد جوادالائمه(ع)، در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به تغییر کارکرد مسجد از اوایل انقلاب تاکنون و موقعیت مسجد جوادالائمه(ع) در این میان گفت: مسجد جوادالائمه(ع) نسبت به گذشته خود دچار این آسیب شده است و اینطور نیست که همان رویه دهههای 50 و 60 این مسجد را در زمان حاضر هم احساس کنیم. یکی از مهمترین دلایلی که سبب شده بود تا مساجد در زمان اوایل انقلاب کارکردی سیاسی و فرهنگی داشته باشند و تنها محدود به برگزاری نماز جماعت و کارهای محدود نشوند، این بود که عدهای که خود را مدیون مسجد میدانستند، گرد هم جمع میشدند و برای آن برنامهریزی میکردند.
وی ادامه داد: برای مسجد جوادالائمه(ع) هم همین امر اتفاق افتاد. زندهیاد فردی یکی از اعضای این مسجد بود که خودش را مدیون آن میدانست. وی با جمع کردن تعدادی دیگر از این دست افراد، اقدام به برگزاری دورههای آموزشی قصهنویسی در مسجد کرد. از طرف دیگر فرد دیگری که او هم باز خود را مدیون این مکان مقدس میدید، کتابخانه راهاندازی کرد. همینطور آدمهایی با یک دغدغه مشترک کنار هم جمع شدند و کارکرد مسجد را از یک حالت عبادتی صرف تغییر دادند و برنامههای ارزشی و فرهنگی هم به آن افزودند.
این عضو شورای نویسندگان مسجد جوادالائمه(ع) افزود: آقای فردی یک عده از نوجوانان را گرد هم جمع کرد. با تشکیل کلاسهای قصهنویسی شوق نوشتن را در انها زنده کرد و همین کلاس کوچک باعث شد که نویسندگان و کارگردانان خوبی تحویل انقلاب داده شود. حالا بعد از گذشت چند سال از این کلاسها بود که نوجوانان به ما میگفتند که آن نقش آقای فردی در آن زمان بود، حالا شما که شاگردانش بودید قرار است چه کاری انجام دهید؟ این شد که ابراهیم زاهدی مطلق کلاسهای قصهنویسی دوشنبههای مسجد را راهاندازی کرد. تشکیل و اجرای این نوع برنامهها کارهای دیربازدهی است که هر کسی به سمت آن نمیرود. کار فرهنگی زمان میبرد. باید ممارست را در جوانان ایجاد کرد تا مسجد همان کارکرد گذشته خود را به دست آورد.
فردی به ادبیات انقلاب، رنگ مسجدی بخشید
وی افزود: بررسی نقش فردی در ادبیات داستانی کشور به خصوص ادبیات داستانی انقلاب اسلامی بدون در نظر گرفتن تعهد ایشان به مسجد امکانپذیر نیست. او فعالیتش در حوزه ادبیات متعهد و انقلابی را رنگی مسجدی داد، همان رنگی که جزء ذات ادبیات داستانی انقلاب بود و کمتر افرادی به آن توجه میکردند؛ از این منظر فردی را باید یک آغازگر بدانیم. او فعالیتش در مسجد را از سالهای 53 یا 54 آغاز کرد. در آن زمان مسجد تنها به عنوان مکانی برای عبادت در نظر گرفته میشد، اما فردی با دیدی وسیعتر مسجد را به عنوان یک نهادی که میتوان شاگردان و نویسندگان بسیاری را تربیت کند، در نظر گرفت. همین نوع نگاه سبب شد تا مسجد به عنوان پایگاهی برای تربیت و رشد نویسندگان جوان و انقلابی به وجود آید.
ناصری با بیان اینکه فردی از هر راهی برای جذب نویسندگان جوان و پایبندی آنها در این نهاد مردمی دینی بهره میبرد، یادآور شد: کارهای متعددی انجام میداد تا بچهها در مسجد بمانند. ایجاد کتابخانه، راهاندازی جلسات داستاننویسی تا برگزاری مسابقات فوتبال همگی برای این بود که بتواند بچههایی که به دور هم برای نوشتن در مورد انقلاب جمع شدهاند را نگاه دارد.
وی با بیان اینکه مهمترین دلیل شکلگیری مجمع نویسندگان مسجد جواد الائمه(ع) اخلاقمداری زندهیاد فردی بود که در تمام ارکان رعایت میشد، ادامه داد: همین روند سبب شد تا با ماندن بچهها در مسجد، اولین شماره بچههای مسجد در سال 59 توسط نویسندگان مسجد جواد الائمه(ع) منتشر شود و بعد به عنوان یک الگو در تمام کشور منتشر و توزیع شود. فردی بعد از انقلاب در هر جا که قدم میگذاشت، افراد اصلیای که به همراه او در کارهای فرهنگی وارد می شدند، بچههای مسجد بودند. به عنوان نمونه، عمده نویسندگان "کیهان بچهها" از مسجد بودند.
طراحی برنامههای جدید برای مساجد امروز
وی با بیان اینکه در حال حاضر نیازمند این هستیم که افرادی که خود را مدیون مسجد میدانند، به سمت آن بیایند و برنامههای جدیدی برای آن طراحی کنند، اظهار داشت: باید نقطه پیوندی میان مردم قدیم و جدید پیدا کنیم. مسجد جوادالائمه(ع) از حیث برنامههای فرهنگی الگوی موفقی است که میتواند مورد توجه قرار گیرد. این مسجد نویسنده، کاگردان، تهیهکننده، ورزشکار و شخصیتهای مهم علمی را تحویل جامعه انقلابی داده است. این نوع تجربهها باید منتقل شود.
ناصری با بیان اینکه علاقه هر فرد به اولین مسجد محلهشان همیشه برقرار است، یادآور شد: باید از این علاقه استفاده کرد تا نیروهای جوان را گرد هم آورد. همانطور که خانه پدری هر کسی برایش اهمیت دارد و دوست دارد که آن را حفظ کند، اولین مسجد محلهشان هم همین علاقه را در افراد ایجاد میکند. مسجد یکی از مکانهایی است که خودش را متناسب با زمان حفظ میکند. برخی فکر میکنند که وجود فرهنگسراها کارایی فرهنگی مسجد را کم کرده است، اما من معتقدم که مسجد همیشه جای خود را میان مردم داشته است و این مردم هستند که باید کارکرد آن را مطابق زمان طراحی کنند. برای اینکه به این نقطه برسیم مهم این است که فضای مسجد و ضرورتهای آن را در زمان حاضر بشناسیم. باید بدانیم که در کنار همه مراکز فرهنگی و مؤسساتی که برای انجام این نوع امور ایجاد شده است، هسته مرکزی مسجد است.
انتهای پیام/