به گزارش خبرنگار گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، نماینده نوشت؛ هنرمندان و نخبگان یک ملت بیشترین سهم در تاثیرگذاری بر سبک زندگی مردم خویش را دارند. تاثیری که بنا بر جایگاه مردمی این قشر از شدت و ضعف های خاص خود بر ایجاد الگو و تغییرات در میان مردم برخوردار است. صداقت، سادگی و درد مردم داشتن حداقل خواسته های مردم از هنرمندان و چهره های برجسته است. خواسته ای بر حق توسط مردمی که خود حامی اول آن هنرمندان در رسیدن به این جایگاه بوده اند. هنرمند زمانی به اوج شهرت و جایگاه ملی می رسد که توسط مردم تبلیغ شده باشد و به مراتب بالای توجه و شهرت دست بیابد. مردمی که نقش اصلی در رساندن این هنرمندان به چنین جایگاهی را داشته اند مطمئنا حق مطالبه رعایت اولیه های اصول اخلاقی را نیز از هنرمندان خویش خواهند داشت.
متاسفانه برخی از هنرمندان ما بدون آنکه تخصص لازم و مطالعه کافی برای ورود فعال به مسائل سیاسی را دشته باشند، بدون رعایت جوانب مربوطه به شکل ناشیانه وارد سیاست می شوند و در این میدان وسیع و پر آسیب دچار خطا در تصمیم گیری و قضاوت می گردند. این اشتباهات رفته رفته دامنگیر ایشان شده و بعد از مدتی با کمال تاسف بین خود و مردم خویش فاصله ای بس طولانی مشاهده خواهند کرد. عدم صداقت این قبیل هنرمندانی که از روی ناآگاهی وارد سیاسی کاری می شوند موجب بروز تناقضات متعدد در مواضع و رفتارشان می گردد.
در واقع این رفتارهای دوگانه نشانه آن است که یک هنرمند در صورتی که بخواهد وارد سیاست بشود این اقدام باید از روی شناخت و آگاهی کافی باشد. در غیر این صورت یک بار می گویند هنرمند نباید سیاسی باشد اما بار دیگر تندترین موضع های سیاسی را در رسانه های بیگانه می گیرند. یک بار می گویند جایگاه هنر فراتر از آن است که در برابر حاکمان کرنش کند اما بار دیگر در مراسم تبریک به رئیس جمهور جدید کنسرت برگزار می نمایند. یک بار به هنرمند دیگری می تازند که چرا در مراسمی با حضور رئیس جمهورت شرکت کردی و یک بار دیگر خود برای پیروزی یک نامزد ریاست جمهوری همه تلاش خویش را به کار می گیرند.
رفتار تامل برانگیزی که شجریان در سال 1388 از خود نشان داد و مبدع هنری تهمت خس و خاشاک به مردم ایران شد بزرگترین چالش زندگی هنری و غیر هنری وی محسوب می شود. چالشی که چهارسال گریبان گیر وی بود و بدون آنکه اندک پشیمانی و یا عذرخواهی از این رفتار ناشایست وی ببینیم، در حال حاضر در ایران به سر می برد و در مراسم های مختلف هنری با پوششی غیر ایرانی ظاهر می شود.
آقای شجریان! نوای ربنای شما به این کراواتی که با تاکید فراوان این اواخر مرتب می بندید نمی چسبد. کراوات با ربنا جور در نمی آید. اگر با فرهنگ اسلامی مشکلی دارید لااقل فرهنگ ایرانی خود را پاس بدارید. اینجا ایران است دفتر رسانه ای بی بی سی نیست. فرهنگسرای اندیشه است؛ فرهنگ و اندیشه ایرانی و اسلامی. شما در فرهنگ سرای اندیشه ایران اسلامی، فرهنگ و اندیشه غربی و مسیحی را ترویج می نمایید؟
آقای شجریان! تفنگ سرپر شما فرهنگ ایرانی و سبک زندگی ایرانی را نشانه رفته است. شما که اهل عذرخواهی از تهمت و رفتارهای ناشایست خویش نیستید لااقل برای فرهنگ ایران و زادبوم خویش دل بسوزانید. آقای شجریان لباستان را عوض کنید و تفنگتان را بر زمین بگذارید.
انتهای پیام/