به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، این روزهایی که میگذرد همان روزهایی است که قرار بود تیم ایران در اردوی پرتغال باشد و شاگردان کارلوس کیروش در دیدارهای تدارکاتی به میدان بروند اما در هفته پر ترافیک دیدارهای تدارکاتی بین المللی، تیم ایران در زنگ تفریح به سر برد و لیگی که قرار است تیم ملی پویا از دل آن بیرون بیاید هم با دربی تهران سطح کیفی خود را به رخ کشید.
دیگر پرداختن به این بی عملی و رخوت تیم ملی موضوعی تکراری شده، با این حال هر چه به جام جهانی نزدیکتر میشویم صدای زنگ خطر برای تیم ایران بلندتر میشود. شنبه شب که تیم فوتبال استرالیا یکی از نمایندگان قاره آسیا که به جام جهانی راه یافته با 6 گل مغلوب برزیل شد حدود یک ساعت از زمان معمول خواب مسئولان فدراسیون فوتبال ایران گذشته بود و البته فوتبال ملی ما نیز همپای آن در خواب بود و این بازی را ندید. با این حال زمان برای خواب زدگان باقی نمیماند و به سرعت میگذرد. برزیل نشان داد چگونه به آسانی از حریف خود کیسه گل می سازد. صابون آنها در جام کنفدراسیون ها به تن ژاپن دیگر نماینده آسیا هم خورد و این تیم را به آسانی با 3 گل شکست داد.
شش تایی شدن استرالیا زنگ خطری جدی برای ایران است چراکه در جام جهانی ما نه با حریفانی چون استرالیا که با رقیبانی از جنس برزیل روبرو هستیم. شاید بهتر است در مقام محک ابتدا با تیمهایی چون استرالیا و ژاپن روبرو شویم تا همانجا مشخص شود عیار ما در مقایسه با تیمهایی که به ترتیب شش و سه گل از برزیل خورده اند چقدر است. شاید مسئولان فدراسیون فوتبال در رویاهای شبانه خود زمانی که از این شانه به آن شانه میشوند رویای صعود از مرحله گروهی جام جهانی را میبینند اما در کنار نقد به برخی خواسته های کیروش باید فریادهای هشدار آمیز او که نمیخواهد تیمش در جام جهانی کیسه گل باشد را جدی بگیریم.
در جام جهانی اگر با برزیل روبرو نشویم باز هم حداقل یک یا دو حریف قدرتمند پیشرو خواهیم داشت و درست است که بازیکنان ایران در دیدارهای حساس و مقابل بزرگان، رگ غیرت ایرانیشان را نشان میدهند و بزرگی میکنند اما در فوتبال این روزهای جهان که قاعده خود را داشته و کمتر شانس و اقبال در آن تاثیر دارد، در جام جهانی با حریفانی مواجه میشویم که کمترین ترحمی به فوتبال ایران نخواهند کرد.
شاید هم حریف ما همین برزیل باشد. برزیلی که با نیمار، جو، پاتو، گوستاوو و ستارههای دیگر خود در مجموع 9 گل به 2 نماینده آسیا در جام جهانی زده و مشخص نیست اگر مقابل این تیم در جام جهانی بگیریم سرنوشت چه خواهد شد اما شاید آنهایی که در روز صعود تیم ملی به جام جهانی گردنهای خود را بالا گرفته بودند، بعد از جام جهانی نتوانند سر خود را بالا بیاورند.
و در پایان باید گفت این یادداشت نه یک انتقاد بلکه تنها یک هشدار بود.
انتهای پیام/