به گزارش خبرنگار گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، به رقم تلاش ها و اعلام آمارها از سوی مسولان، بیکاری درکشورمان وضعیت مناسبی ندارد و این معضل گریبان گیر قشر جوان شده است. بیکاری جوانان به خصوص تحصیل کردگان دانشگاهی موجب افزایش مشکلات دیگری همچون افزایش سن ازدواج، تغییرفرهنگ اشتغال و افزایش توقعات جوانان از بازارکار گردیده است.
اکثر جوانان به منظور یافتن شغل در آینده به تحصیل در مقاطع عالی روی می آورند و حتی هزینه های سنگین تحصیل را بردیگر اعضای خانواده تحمیل می کنند، اما غافل از اینکه برای بسیاری از رشته های دانشگاهی ما خصوصا در بخش علوم انسانی بازار کاری وجود ندارد. جوان فارغ التحصیل شده از دانشگاه توقع دارد به سبب زحماتی که در چند سال اخیر برای تکمیل تحصیلات کشیده است، بتواند در جایگاه و شغلی مرتبط با گرایش علمی خود با درآمد کافی باشد، که متاسفانه چنین امری برای وی مهیا نیست.
عدم تناسب بین خروجی دانشگاه ها و بازار اشتغال در کشور یکی از مهمترین دلایل بالا بودن آمار بیکاری است و می توان گفت که با این روند، دانشگاه ها مجوز بیکاری به دست جوانان می دهند!.
اما باید قبول کرد که بخش دیگری از مشکل بیکاری هم ناشی از توقعات نادرست جوانان از بازار کاراست. اکثر جوانان ما به دنبال کار ساده و بی دردسر هستند و انتظاراتشان از اشتغال، یک کار دولتی و پشت میز نشینی است که از حقوق ماهیانه و تسهیلات دولتی برخوردار باشند. با این طرز تفکر علاوه بر افزایش تعداد بیکاران، عملا توسعه و رشد فعالیت های تولیدی کشورمان کاهش چشمگیر خواهد داشت.
به عنوان مثال هیچ یک از جوانان ما دیگر علاقه ای به تولید و اشتغال درامر صنایع دستی ندارند و این صنعت دچاررکود تولید شده است. جوانان ما از کارکردن درزمین های زراعتی ابا دارند و آن را درشأن خود نمی بینند، درحالی که این صنعت مادر نیاز به حضور و نیروی جوانی دارد تا بتواند خود را بازپروری کند. باید قبول کنیم که تولید و اشتغال تنها از پشت میزادارات و صفحه یارانه حاصل نمی شود!. اما باید بررسی که کجای کار ضعف دارد که باعث رواج چنین فرهنگی در میان جوانان شده و فرهنگ اشتغال را دچار چالش کرده است.
1- عدم سیاست گذاری کلان تحصیلی ازسوی مراکز آموزشی با توجه به نیازهای جامعه، باعث شده تا تناسب میان نیازهای تولیدی ما و نیروهای جدیدالورود اشتغال برهم بخورد و ما با قشرکثیری از جویندگان کار مواجهیم که به دنبال شغل های کارمندی و دولتی هستند. ضمن اینکه در مشاغل دیگر همچون فعالیت های تولیدی کشور با کمبود نیروی کارمواجه هستیم.
2- سرمایه گذاران بخش خصوصی به عنوان یک ظرفیت گسترده و پنهان درکشور هستند که باید با استفاده از آنها ظرفیت تولید و به دنبال آن اشتغالزایی را در کشور افزایش داد. ضروریست تا با فراهم کردن امکانات و ورود بخش خصوصی در عرصه تولید، به این باور برسیم که می توان با ورود به عرصه های تولیدی به اهداف و خواسته های خود برسیم و دیدمان را تنها به کارهای اداری محدود نکنیم. لذا باید از سرمایه گذاران حمایت کرد تا بازدهی مالی صنایع تولیدی هم برای دیگر سرمایه گذاران داخلی و خارجی آشکار گردد و هم اقشارمختلف جویای کار به ثمردهی آن ایمان بیاورند.
3- حمایت دولت از تولید کنندگان و حمایت از اقشار فعال در این عرصه می تواند نوع نگاه منفی که درحال حاضر درمیان جامعه ما به وجود آمده را از بین ببرد. وضعیت نامناسبی که درچند سال اخیر باعث ضعف و رکود بخش های تولیدی ما شده، انگیزه لازم و کافی را درمیان جوانان و سرمایه گذران برای ورود به عرصه های تولیدی از بین برده است. این روند علاوه بر غیرفعال کردن بخش عظیمی از پتانسیل های اقتصادی کشور، زمینه را برای وابستگی و واردات محور شدن اقتصاد فراهم خواهد کرد.
امیدواریم مسولان با فراهم کردن شرایط فعالیت های تولیدی انگیزه کافی درجوانان و جویندگان کار را دراین بستر فراهم کنند و همچنین نوع نگاه ما به فرهنگ کار و اشتغال با توجه به نیازهای کشور تغییر کند و خود را محدود به مشاغلی خاص نکنیم.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.