به گزارش خبرنگار گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، یک وکیل کنیایی که در زمینه حقوق بشر فعالیت می کند، در تماسی نزدیک با طرفداران گروه تروریستی الشباب سرنخ های جالبی را از نحوه تفکر و زندگی آنان به دست می دهد. آقای امین کیماتی به طور خلاصه درباره تعدادی از اعضای گروه الشباب سومالی که به دلیل بمب گذاری در یک کافه در کامپالا مرکز اوگاندا در سال 2010 بازداشت شده بودند می گوید: «آنها به این باور رسیده اند که هرچه را انجام می دهند درست است و بقیه اشتباه می کنند. این باور از آنجا ناشی می شود که آنها معتقدند هرعمل شان مطابق با دین است».
چند جوانی که این وکیل با آنها گفت وگو کرده عاملان بمب گذاری در کنیا بودند. حادثه ای که در اثر آن 76 نفر موقع تماشای مسابقات فوتبال جام جهانی سال 2010 کشته شدند. آقای کیماتی دولت های کنیا و اوگاندا را متهم می کند که افراد مظنون را به صورتی غیر قانونی و بدون طی شدن مراحل بازپرسی دستگیر و به کنیا فرستاده اند. خود او هم در زمره این افراد بود که به اتهام دست داشتن در این بمب گذاری بازداشت و به زندان افتاد. اتهامی که او آن را رد کرد و سرانجام بدون اینکه محاکمه شود در سپتامبر سال 2011 آزاد شد.
گروه الشباب می گوید این حمله را به دلیل آن انجام داده که اوگاندا بخش عمده ای از نیروهای اعزامی از سوی اتحادیه آفریقا به سومالی را تشکیل می دهد. آقای کیماتی در زندان با همان جوان هایی که بمب را کار گذاشته بودند هم صحبت شد و به مدتی طولانی توانست با آنها گفت وگو کند. وی درباره آنها می گوید «آنها آیاتی از قرآن یا احادیث نبوی را نقل می کردند. اما هرگز چنین احساسی در آنها نبود که به صورتی کورکورانه دارند به حرف های دیگران عمل می کنند و به کسانی که هدایت شان می کردند اعتماد کامل داشتند. آنها کسانی هستند که تفوق شان گرفته شده و حس نومیدی شدیدی دارند. همین امر کافی است تا آنها را به جاهای خطرناک سوق دهد. کافی است به آنها این احساس داده شود که افراد مهمی هستند و شهادت شان آرزوی دیگران است و برای رسیدن به چنین جایگاهی کافی است که دست به یک عمل برجسته بزنند. حال این عمل موجب نجات آنها خواهد بود یا مرگ شان، این اصلا مهم نیست».
**پشـیــمانــــی
آقای کیماتی می گوید مهم ترین چالشی را که اعضای جوان این گروه با آن مواجه می شوند وقتی است که از آنها پرسیده شود چگونه قرآن به شما این حق را می دهد که انسان های بیگناه را به کشتن بدهید؟ پس از بحث هایی که با آنها داشتم تایید می کردند که کارشان اشتباه بوده است. در بین آنها کسانی پیدا می شد که حس پشیمانی را می شد در چهره آنان دید اما بلافاصله استدلال می کردند که باید انتقام شان را می گرفتند. آنها به من گفتند:« ببین، تو در زمان جنگ جهانی علیه سومالی در آنجا حضور نداشتی. ولی ما بودیم و می دیدیم که چگونه نیروهای اوگاندا و اتحادیه آفریقا به ما شبیخون آوردند. کاری را که ما کردیم در مقایسه با آنها هیچ نبوده است».
کیماتی براین باور است که به رغم شست وشوی مغزی هنوز این امکان وجود دارد که بتوان هواداران گروه الشباب را از ارتکاب خشونت های بیشتر در آینده بازداشت. دراین رابطه لازم است مردم به افرادی که چنین گرایشاتی دارند نشان دهند که به آنها توجه می کنند و قصد توهین به آنها را ندارند زیرا آنان به شدت احساس می کنند تحقیر شده اند.
درخارج از مسجدی در نایروبی، مرکز کنیا، جایی که عبادت کنندگان پیش از نماز از گیت های مخصوص عبورداده می شوند از نمازگزاران پرسیده شد فکر می کنند چرا جوانان به گروه الشباب ملحق می شوند. یکی از آنها که درحال ترک مسجد بود گفت: «از جوانان ما سوءاستفاده می شود. آنها شغل مناسبی ندارند و اگر کسی به آنها پولی را پیشنهاد کند هرکاری در ازای آن انجام می دهند». مرد دیگری در توضیح سخنان او گفت: «جوانان آنقدر نومید هستند که پولی پس انداز نمی کنند. بعضی شان روزانه درآمدی کمتر از یک دلار – حدود سه هزار تومان – دارند و برای همین به سادگی گول می خورند. چنین فردی حاضر است هرکاری را که به او پیشنهاد می کنند انجام دهد. آرزویش این است».
**نادیده گرفتن جوانان
در کنیا، برنامه ای وجود دارد که هدفش مبارزه با رادیکالیسم است اما این برنامه بیشتر به سمت اجرای یک عملیات سنگین ضد تروریستی گرایش پیدا می کند که باید توسط پلیس و نیروهای ارتش انجام شود. سدریک بارنز، یکی از کارکنان گروه بین المللی بحران درحوزه شاخ آفریقا می گوید: «در کنیا نارضایتی هایی وجود دارد. در تمام این منطقه زمینه هایی وجود دارد که افراد وسوسه می شوند تا به گروه هایی مثل الشباب یا سایر شاخه های القاعده ملحق شوند. یکی از این نارضایتی ها، احساس حاشیه نشینی است که نه تنها در شمال شرق کنیا، بلکه در اکثر مناطق سومالی و حتی نواحی ساحلی آن به چشم می خورد. برای مثال در شهر بزرگی مانند نایروبی، افراد زیادی هستند که احساس می کنند شانسی برای آینده ندارند. بخصوص جوانان احساس می کنند کسی به آنها توجه نمی کند و آنها فراموش شده اند».
گروه الشباب در درون سومالی تاحدودی تضعیف شده است. نیروهای خارجی تحت عنوان نیروهای ویژه اتحادیه آفریقا مدت هاست که با آنها درحال جنگ هستند. عملیات حمله به مرکز فروش «وست گیت» در سپتامبر گذشته در واقع این پیام را با خود داشت که «قدرت ما هنوز تمام نشده است». گروه الشباب انتظار دارد شاهد یک واکنش تند باشد زیرا این امر به رشد و بالندگی این گروه کمک می کند.
کن منخائوس، کارشناس معروف کنیایی می گوید: «مردم و دولت کنیا درحال حاضر می خواهند حرکت بعدی را کنترل کنند. اگر آنها از طریق قانون و به صورت مرحله ای برخورد کنند می توانند به الشباب آسیب برسانند. در غیر این صورت این گروه قادر خواهد بود خود را همچنان به عنوان پیشتاز شبه نظامیانی معرفی کند که از سومالی دربرابر دشمنان خارجی حفاظت می کنند». او بر این اساس معتقد است باید در جنگ سومالی نیز تجدیدنظر شود و به صورت تلاشی برای بازگرداندن صلح و آرامش به این کشور در آید به نحوی که گروه های تروریستی نتوانند از آن سوء استفاده کنند.
این کارشناس که به چشم خود آزاد شدن تعدادی از اعضای گروه الشباب از زندان را دیده است در توصیف آنها می گوید «آنها وقتی آزاد می شوند عصبانی هستند. بارها از زبان آنها می شنوی که می گویند ما بیرون آمده ایم تا انتقام بگیریم. ما نمی توانیم این بی عدالتی را تحمل کنیم. اگر برخورد خوبی با آنها بشود ممکن است به مرور زمان آرام تر شده و حتی در مواردی که به نفع جامعه است همکاری کنند اما اگر شاهد برخوردهای سخت باشند دوباره به الشباب می پیوندند و این سیکل معیوب جان تازه ای گرفته و به این ترتیب تروریسم نیز تقویت می شود ».
منبع: شفقنا
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.