غلامحسین شافعی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: برند موفق، برندی است که بتواند دانش، اطلاعات، مهارت و نوآوری و میزان رقابتپذیری کالا و خدمات و میزان جلب اعتماد مصرف کننده آن کالا را مشخص کند و ضریب رقابتپذیری را افزایش دهد.
نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران گفت: با توجه به اینکه WTO مسئول تجارت آزاد و هدایت بازار رقابتی است، هر چه بنگاههای کشور از برندهای موفق بیشتر برخوردار باشد میتوانند از فرصتهای WTOبیشتر بهرهمند شوند، در نتیجه زمینه برای فعالیت بیشتر در امر مبادلات تجاری در آن کشور فراهمتر خواهد بود.
شافعی بیان کرد: با توجه به اینکه برند در واقع نوعی سرمایه اقتصادی است و نیاز به تضمین مالکیت سرمایه اقتصادی برای بنگاهها دارد، باید از نظر دستاوردهای جدید علمی، فناوری و نوآوری از دستبردهای تجاری مصون بماند، بنابراین تضمین مالکیت و ایجاد فضای امن برای فعالیتهای پژوهشی، اختراعات و اکتشافات که حاصل آن در برند دیده میشود، کاملا ضروری است.
وی تصریح کرد: وجود قوانین تضمین کننده این مالکیتها به عنوان زیرساخت برندسازی محسوب میشود.
شافعی با اشاره به جایگاه ایران در برندسازی بیان کرد: با توجه به اینکه برندینگ حاصل خلاقیت، نوآوری، وجود فضای رقابتی سالم و شفاف سازی فعالیتهای تولیدی است، محدویت فضای رقابتی، نوآوری به روز، نبودن فناوری برندینگ سبب شده که برند از جایگاه مناسبی برخوردار نباشد.
وی با اشاره به تجربه سایر کشورها در این زمینه عنوان کرد: استراتژی کره براساس برندینگ نیست بلکه برندینگ حاصل استراتژی صنعتی
کردن کره بر اساس اقتصاد باز و رقابتی است، بنابراین استراتژی صنعتی کردن کشور کره نمیتواند به عنوان الگو مطرح باشد، بلکه تجارت کره برای کشور ذی قمیت است، اما الگوبرداری منفی است.
نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران تصریح کرد: چنانچه کشور ایران الگوی صنعتی کردن در الگوهای به کار رفته در اقتصاد باز با رشد درونزا را مورد نظر قرار دهد، طبعا موفقیت برندینگ ارتقا خواهد یافت، زیرا در استراتژی توسعه صنعتی در اقتصاد بسته و انحصاری دولتی مانند چین سالهای 1947 تا 1978 نمیتواند فرآیند برندینگ مطرح باشد، اما اگر چین از سال 1995 به بعد را مورد نظر قرار دهیم و فرآیند صنعتی کردن از این مقطع به بعد را ارزیابی کنیم، طبعا تجربیات چین در رابطه با برندینگ در ایران میتواند ارزشمند باشد.
شافعی گفت: مهمترین مشکل واحدهای تولید در امر برندینگ وجود تفکر رسیدن به خودکفایی به هر قیمت است. وقتی کالا و خدمات برای مصرف کننده و بازار مشخصی تولید میشود، مسئله برند و برندینگ کمتر مورد توجه کالاهای تولیدی است و اصولا برندهای داخلی در مقابل برندهای خارجی قرار میگیرد و طبعا قدرت رقابت در داخل و خارج را ندارد.
وی افزود: حفظ صیانت از برند زمانی امکانپذیر است که اقتصاد باز و رقابتی باشد و بازار و منابع ترکیبی از بازار داخل و خارج باشد.
شافعی با اشاره به عدم توجه فعالان اقتصادی به مسئله برندسازی عنوان کرد: علت اصلی را باید در بازار کالا و خدمات تولید فعالان اقتصادی جستجو کرد و وقتی تولید اصل میشود و این سئوال مطرح نمیشود که تحت چه شرایط و با چه هزینهای تولید انجام میشود نیاز به این سرمایه اقتصادی نمیتواند وجود داشته باشد، دولت میتواند از سیاستهای حمایتی استفاده و واحدهای تولید و خدماتی که در جهت دستیابی به برند تلاش میکنند از حمایتهای لازم برخوردار شوند.
انتهای پیام/