به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، محمدحسین رجبیدوانی، در نشست«بررسی علل و عوامل وقایع عاشورا با نگاهی به تحریفات عاشورا»، در بندرعباس، اظهار کرد: خداوند لطفی به امت اسلام بعد از پیامبر(ص) کرد، و آن ولایت اهلبیت بود که مردم پس از پیامبر(ص) دچار سرگردانی نشوند.
وی افزود: اهلبیت(ع)، نعمت و موهبت الهی برای امت اسلام بودند و متأسفانه به دلیل عواملی امت اسلامی نتوانست لایق این موهبت باشد و توسط خواص جامعه چراغهای هدایت و کشتیهای نجات خود را از بین بردند و اساس اسلام دچار نابودی شد.
رجبیدوانی با اشاره به اینکه عدم توجه به غدیر انشقاق در بین جامعه اسلامی را پدید آورد، خاطرنشان کرد: از همان روز رحلت پیامبر(ص)، مسلمانان دو دسته شدند، گروهی قائل به رهبری امیرالمؤمنین(ع) و حقانیت آن بزرگوار که متأسفانه در اقلیت بودند و گروه دیگر که اکثریت قاطع بودند، نمیخواستند رهبری جامعه اسلامی در اهل بیت پیامبر(ص) تداوم داشته باشد و این مسئله وجه اصلی تمایز دو گروه از مسلمین فریقین یعنی شیعه و سنی شد.
به گفته این مورخ تاریخ اسلام، شیعه پایبند به پیام غدیر و اهل تسنن بر مبنای بی اعتقادی به غدیر و گروهی که اصل واقعه را انکار کردند و برخی هم که پذیرفتند در معنی پیام حدیث غدیر و جایگاه امیرالمؤمنین(ع) در این حدیث صحیح تشکیک کردند و آن را در حقیقت نپذیرفتند و این مسئله منشأ تفاوت بین دو فرقه بزرگ اسلامی شد که تا امروز این وضعیت باقی است.
وی بیان داشت: در تاریخ صدر اسلام آمده که پس از خلیفه اول در شبه جزیره عربستان، یک جریان عظیم از اسلام شکل گرفت و عدهای تازه مسلمان شده بودند و ایمانشان سست بود و وقتی دیدند که اصحاب به گفته پیامبر عمل نمیکنند و از ولایت حضرت علی(ع) پیروی نمیکنند، از اسلام روی برگرداندن، که خالدبن ولید با کشتارهای وسیع و جنگهای سخت دوباره توانست این قبایل را زیر پرچم اسلام در آورد.
رجبیدوانی اظهار کرد: حضرت امیرالمؤمنین(ع)، وقتی که به خلافت رسید به قدری اسلام از پیامبر دور شده بود که به مسلمین گفت میخواهم شما را برگردانم به سنت پیامبر(ص)، اما از ایشان اطاعت نکردند و از بیعت با امام پشیمان شدند.
وی در ادامه به علل صلح امام حسن(ع) با معاویه پرداخت و گفت: معاویه میدانست که امام حسن(ع) خلیفه مشروعی است، کنار زدن و جنگیدن با خلیفه مشروع و کشتن او اولا بدعتی خواهد شد که در آینده راه را نشان دیگران خواهد داد و در آینده بر ضد خود او ممکن است استفاده شود و رواج دادن این موضوع در جامعه هم هزینه دارد.
این محقق و پژوهشگر تاریخ اسلام گفت: امام حسن(ع) ابتداً خود را برای جنگ با معاویه آماده نمود اما در اثر عدم پایداری یاران آن حضرت و به جهت خطراتی که متوجه اصل دین اسلام بود که بیم آن میرفت اصل دین را به نابودی بکشاند، حضرت مجبور گردید با معاویه صلح کند.
دکتر رجبی دوانی، در ادامه سخنان خود در خصوص علل قیام امام حسین(ع) در برابر یزید گفت: 10 سال از دوران خلافت امام حسین(ع)، شامل حکومت معاویه است و امام در این زمان تابع شرایط زمان امام حسن(ع) است، معاویه در پیمان با امام حسن(ع) تعهد کرده بود که بعد از خود از آن امام حسن(ع) خواهد بود و اگر امام حسن(ع) نبودند به امام حسین(ع) میرسد و اگر چنین نشد معاویه حق انتخاب جانشین برای خود ندارد.
وی درباره نهضت امام حسین(ع) و نقش دعوت کوفیان در قیام ایشان، اظهار کرد: چه دعوت از امام حسین(ع) به عمل میآمد و چه نمیآمد و نیز چه یزید امام(ع) را مجبور به بیعت میکرد یا نمیکرد، امام(ع) وظیفه داشتند در برابر حاکمیت غاصبانه یزید که خلاف شرع و عرف و اخلاق بود، بایستند و اعتراض خود را رسماً اعلام کنند و امام(ع) حتی اگر در این راه یکه و تنها نیز بودند، باید میایستادند.
رجبیدوانی ضمن بررسی تحریفات در جریان عاشورا با اشاره به اینکه تحریفات عاشورا به دست دو عده صورت گرفت، گفت: دوستان جاهل و دشمنان آگاه و عاقل، معاندان و مخالفان امامان معصوم (ع) همواره سعی میکنند حرکت اباعبداللهالحسین(ع) را شورش و طغیانی علیه حکومت یزید نشان داده و اقدام یزید و عوامل جنایتکار او را از نظر شرع و عقل، به حق جلوه دهند.
وی تصریح کرد: دوستان ناآگاه چون متوجه هدف اصلی قیام امام حسین(ع) نبوده و تنها به بعد احساسی و دردناک آن توجه کردند، از این جهت راغب شدند که برای ایجاد سوز و حزن بیشتر، مسائلی را که باعث جریحهدار شدن احساسات مردم میشود را ساخته و به حادثه کربلا نسبت دهند تا با این اقدام خدمتی به اهل بیت پیامبر صلیالله علیه وآله و سلم کرده باشند.
انتهای پیام/