متن یادداشت اختصاصی تسنیم با عنوان «سیاستمدار متدین» بهقلم صالح اسکندری بهشرح ذیل است:
ساخت درونی و در هم آمیخته دیانت و سیاست از ابتدای نهضت اسلامی ملت ایران و صورت بندی آن پس از پیروزی انقلاب اسلامی رویش های خوش یمن و خوش عاقبتی در حوزه کارگزاری داشته است که می توان آنها را سیاستمداران متدین نامید.مرحوم حاج حبیب الله عسگراولادی که این روزها به درستی معروف به "حبیب انقلاب" شده یکی از آن سیاستمداران متدین است که به عنوان یک گذرگاه خاص الخاص ، الگوی عینی سیاست ورزی مومنانه را در بیش از نیم قرن حیات سیاسی و مذهبی خود به نمایش گذاشت.
تدین یک سیاستمدار مکلا و سیاست ورزی مومنانه با تاسی به روحانیت انقلابی در ورطه ای از لغزشها اعم از هواهای نفسانی، حب جاه و مقام، تکاثر در ثروت و قدرت، ترجیح منافع خانواده، اطرافیان و یا باند و گروه حزب بر منافع ملی و ... کار آسانی نیست و کسانی که دستی بر آتش سیاست دارند می دانند که چه زود شعله های دنیوی سیاست دامنگیر افراد به ظاهر متشرع و ظاهر الصلاح می شود. اما اگر بتوان با توسل به این الگو مختصات یک سیاستمدار متدین را در قالب یک چارچوب راهنما ترسیم کرد مطمئنا ضمن اینکه باقیات الصالحاتی ماندگار برای این مجاهد صادق و یار وفادار و معتمَد امام راحل است می تواند باشد به عنوان یک ستاره قطبی و هادی در مسیر نخبگان فکری و ابزاری در حوزه سیاست قرار خواهد گرفت.
عسگراولادی از ابتدای آغاز نهضت اسلامی ملت ایران چه در جریان ملی شدن صنعت نفت و چه در مقابله با لایحه کاپیتولاسیون و چه در زندان های رژیم پهلوی و بعدها در جریان پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام اسلامی در پست ها و مناصب مختلف دولتی و غیر دولتی نشان داد با اتصال مستمر به روحانیت انقلابی می توان از گزند بسیاری از آفات دنیوی سیاست ورزی در امان ماند. در واقع وی آهنگ حرکت سیاسی خود را با آهنگ روحانیت تنظیم می کرد و همین هم آهنگی سبب شد که امروز دوست و دشمن از وی تحت عنوان سیاستمداری عاقبت بخیر و مومن یاد کنند.
البته ممکن بود برخی روحانیون انقلابی در مقاطعی از انقلاب ساز مخالف زدند اما مهم این بود که عسگر اولادی آهنگ روحانیت شیعه و انقلابی را در نیم قرن با گوش جان نیوش کرده بود و برای تشخیص سره از ناسره شاخص داشت. این شاخص چیزی نبود جز ندای بر حق ولایت فقیه که خط قرمزی غیر قابل عبور برای وی محسوب می شد.
چنین تبعیت محضی از ولایت فقیه فقط به حوزه های سیاسی محدود نمی شد وی حتی به لحاظ اعتقادی و مذهبی نیز خود را ملزم به تقلید از ولی فقیه زمان می دانست. بعد از رحلت حضرت امام خمینی(ره) مرحوم عسگر اولادی جزو اولین کسانی بود که به مرجعیت آیت الله خامنه ای رجوع کرد.
ویژگی دیگر عسگر اولادی که باعث شد وی از گزند بسیاری از آفات دنیای سیاست در امان بماند روحیه "مجاهده" بود.یعنی با اخلاص وارد عرصه جهاد شد و به عنوان یک جهادگر انقلابی خود را محصور در حصارهای نخبگی و بالادستی نکرد. کسی که با روحیه جهادی وارد میدان نهضت می شود هر مسئولیتی را که به او بدهند با جان و دل پذیرای آن می شود. از پاسداری و حفاظت از جان امام(ره) گرفته تا نمایندگی در کمیته امداد و یا عضویت در هیئت منصفه مطبوعات و یا مناصبی مانند وزارت و نمایندگی مجلس و عضویت در مجمع تشخیص و یا ... . عسگراولادی علی رغم سوابق طولانی مبارزاتی و امین و امام و رهبری بودن تصدی برخی مناصب را برای خود کسر شان نمی دانست بلکه خود را مقید به خدمت به مردم و ولایت در هر پست و مسئولیتی می دانست.
دامنه ارتباطات سیاسی و اجتماعی عسگر اولادی در سطوح مختلفی تعریف می شد. از روسای قوا گرفته تا مراجع معظم تقلید و دانشگاهیان و روشنفکران و روزنامه نگاران تا ضعیف ترین طبقات اجتماعی اعم از محرومین و مستضعفین همه امکان مصاحبت، مجالست و حتی موانست با حبیب انقلاب را داشتند. به خاطر همین دایره وسیع ارتباطات اجتماعی برداشت های سیاسی وی از بسیاری از هم طرازان خود واقعی تر و عقلانی تر بود. خیلی اوقات حاج حبیب الله در جلسات سیاسی اخباری از دل توده های مستضعف جامعه به گوش تصمیم گیران اصلی می رساند که در هیچ روزنامه و رسانه ای آن اخبار انعکاس پیدا نمی کردند. عسگراولادی دردمند مردم بود و دردهای محرومین را از عمق جان احساس می کرد. تنها ذغدغه این سیاست مدار متدین در واپسین روزهای حیات رسیدگی به امور محرومین در کمیته امداد امام خمینی(ره) بود.
سعه صدر که ابزاری برای ریاست و سیاست است یکی دیگر از ویژگی ها و شاخصه های حاج حبیب الله عسگر اولادی بود. گشادگی سینه و تحمل انتقادات که بعضا غیر محترمانه و حتی آزار دهنده بودند در سلوک فردی و اجتماعی ایشان موج می زد. فرقی نمی کرد که این انتقاد را پیر با تجربه سیاسی مطرح می کند و یا یک جوان 20 یا 30 ساله. راقم این سطور در جریان تلاش ایشان برای توبه دادن سران فتنه انتقاداتی را در قالب چند مقاله نسبت به ایشان مطرح کردم اما هر بار ایشان با روی بازتر با من برخورد کرد و پاسخ خود را به طور منطقی مطرح نمود.
شجاعت در بیان مواضع از دیگر امتیازات این سیاستمدار متدین بود. اگر به این باور می رسید که اعتقادش در خصوص یک مسئله درست است بدون هیچ ابایی از هزینه های آن مواضع خود را اعلام می کرد و تنها زمانی کوتاه می آمد که می دید منطقی بالاتر از منطق وی وجود دارد. در جریان توبه دادن سران فتنه روزی در شورای حزب موتلفه اسلامی گفت: من قرار است برخی حرفها را بزنم و بعضی مواضع را اتخاذ کنم که عده ای از شما حتی تحمل شنیدن آنها را ندارید.
مرحوم عسگر اولادی سیاست را به معنای خدمت به بندگان خدا می دانست. وی بر این باور بود که امام خمینی(س) مبدع یک نگرش و نگاه الهی در امر سیاست و حکومت بوده است. سیاست ورزی در نگاه امام(س) یعنی «ایمان» و «عمل صالح» یعنی عبور از «خود» و دعوت به «خدا» کردن . سیاست ورزی در نگاه امام(س) یعنی خدمت به بندگان خدا و مبارزه با ظلم و حمایت از مظلوم . سیاست ورزی در نگاه امام(س) یعنی عمل به احکام الهی و جاری کردن آن در حکومت در ساحات اقتصاد، فرهنگ، سیاست و ...(گفتگو با هفته نامه آدینه تهران)
هر چند ناقص اما با الگوبرداری فوری از سلوک سیاسی و شخصیتی حاج حبیب الله عسگر اولادی می توان راز زیست متدینانه سیاسی را در موارد زیر خلاصه کرد:
البته این برداشت تنها یک چارچوب راهنما برای نزدیک شدن به ویژگی ها و امتیازات یک سیاستمدار متدین است و مطمئنا فهم کامل و جامع سایر همرزمان، دوستان و یاران مرحوم حاج حبیب الله عسگر اولادی می تواند شاخصه های دیگری را به این فهرست بیفزاید و زمینه را برای فهم بیشتر سیاست ورزی متدینانه در نظام مردمسالاری دینی و الگوهای آن مهیا سازد. امید است خداوند متعال روح آن فقید سعید را مشمول علو درجات گرداند و با اوتاد و اولیاء الهی محشور نماید.
انتهای پیام/