به گزارش خبرنگار گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، روند مذاکرات هسته ای در دولت جدید به گونه ای پیش رفت که در گمان کارشناسان به ایستگاه آخر رسیده بود. حضور ناگهانی وزرای خارجه 1+ 5 در ژنو و مذاکرات نفس گیر 72 ساعته، عزم طرفین بر چاره یابی و انتظار توافق را در جامعه جهانی ایجاد کرده بود ولی مع الاسف به رغم همه خوشبینی ها ناگهان در لحظه آخر همه چیز تغییر کرد و این بار نه آمریکا که فرانسه پیشگام مخالفت با توافق نامه گردید اقدامی که در گمان هیچ کارشناسی نمی گنجید و ساز مخالفت فرانسه آنچنان بهت آور و باور ناپذیر است که برای این مخالفت سناریوهای مختلفی قابل بیان می باشد.
سناریوی اول: اینکه تقسیم کار بین قدرتهای غربی صورت پذیرفته است. آمریکا خود را از رهبری مخالفت خارج کرده و نقش وکالتی را به فرانسه سپرده است. برای چنین گمانه ای می توان به رویکرد آمریکا در درگیریهای منطقه ای اشاره کرد. آمریکا پس از جنگ عراق و افغانستان و در دوره دولت آقای اوباما با تغییر رویکرد، نقش رهبری خود در جنگ ها را به هم پیمانان سپرد. چنانچه در جنگ لیبی نقش فرماندهی را به فرانسه واگذار نمود و خود در نقش حمایت کننده ظاهر شد و یا اینکه چندی پیش در آستانه تهاجم غرب به سوریه نقش فرماندهی را به انگلیسی سپرد و البته با مخالفت انگلیسی ها عملیات مورد نظر ناکام ماند. حال در صحنه سیاسی احتمال چنین تقسیم کاری در ارتباط با پرونده هسته ای ایران دور از واقعیت نیست.
سناریوی دوم: فرانسه خواسته است با این ساز مخالف، قامت خود را به رخ بکشاند و استقلال خود را نسبت به آمریکا به نمایش بگذارد. تا کنون تصور بر این بود که اروپا نقش طفیلی سیاست های آمریکا را ایفا می کند و اگر در منازعات بین الملل با آمریکا توافق صورت بپذیرد در حقیقت با کل غرب توافق شده است. در سالهای طولانی مذاکرات 1+ 5 در پرونده هسته ای همواره اروپائی ها معتقد بودند که اگر مذاکره رو در رو و مستقیم بین ایران و آمریکا صورت پذیرد، شرط اصلی در حل منازعه محقق شده است. حال که این مهم اتفاق افتاد و آمریکائیها به ظاهر کوتاه آمده اند و آماده امضاء تفاهم نامه می باشند به غیرت و غرور فرانسوی ها بر خورده و برای اثبات هویت مستقل خود اقدام به مخالفت نموده اند.
سناریوی سوم: اینکه فرانسه این مخالفت را به نمایندگی از رژیم صهیونیستی ایفا کرده و می خواهد جلب حمایتهای صهیونیستی، ترمزی بر سیر نزولی محبوبیت آقای اولان باشد.
سناریوی چهارم: فرانسه به نمایندگی از آلمان وارد چنین فازی شده است. دلیل این احتمال این است که آلمان نقش رهبری معنوی اروپا را بر عهده دارد و در مسئله شنود مکالمات صدر اعظم از دست دولت آمریکا عصبانی است و برای رو کم کنی از دولت آمریکا در صدد زور آزمایی بر آمده است. و از آنجا که این کشور عضو دائم شورای امنیت نیست و مخالفتش با متن توافق نامه نمی توانست بر قطعنامه های شورای امنیت در خصوص تحریم های ایران تأثیرگذار باشد بر همین اساس این نقش را به فرانسه که جزو اعضاء دائم شورای امنیت می باشد وا گذاشته است. بر این اساس مسئله به منازعات درونی برمی گردد و بخاطر تحقیری است که اروپائی ها شده اند، بر می گردد.
سناریوی پنجم: عربستان سعودی با امتیازات بی شمار توانسته است دولت فرانسه را بخرد و خواست نامشروع خویش را از طریق این دولت اعمال نماید. این گمان با علائم و قرائن موجود مورد تأیید وبه واقعیت نزدیکتر است.
خلاصه هر کدام از سناریوهای ذکر شده که دلیل بر خطای راهبردی تیم مذاکره کننده ایران نیست. بلکه راهبرد کنونی دولت باعث شده تا توپ در زمین 1+ 5 باشد و دنیا متوجه حسن نیت ایران و آمادگی و جدیت کشور برای پایان بخشیدن به بحران پرونده ی هسته ای شده است. به نظر نگارنده فضای افکار عمومی اجازه نخواهد داد که بیش از این وقت کشی شود. بنا بر این پیش بینی توافق اولیه در اجلاس بعدی دور از انتظار نیست. اما اتفاقات ژنو نشان داد که راه چقدر پر پیچ و مشکل و طاقت فرساست. اما امید، کلید حرکت آینده می باشد.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.