به گزارش خبرنگار گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، این روزها بیش از هر زمان دیگری، وابستگی سیاست خارجی فرانسه به بیگانگان به ویژه به صهیونیستها و قارونهای نفتی ارتجاع عرب، به موضوع اصلی رسانهها تبدیل شده و ماجرای باج دادن سیاستمداران فرانسوی به رژیم صهیونیستی و مزد بگیری آنان از اعراب، زبان زد سیاستمداران شده است.فرانسه که زمانی از موقعیت مستقل و ممتازی در عرصه بین الملل برخوردار بود و توانسته بود با لطایف الحیل بر نقش منفور این کشور در شکل گیری استعمار جهانی، پردههایی از تزویر و ریا بپوشاند و خود را مدافع حقوق بشر و آزادیهای جهانی جا بزند، اکنون با ایفای نقش جانبدارانه در مذاکرات گروه 1+5 با ایران در ژنو به ترمزی بر سر راه صلح جهانی و حل و فصل اوضاع بینالمللی تبدیل شده است.
اینک برای بسیاری، حتی متحدان فرانسه در اروپا، رویکرد منفعت طلبانه هیات فرانسوی در مذاکرات ژنو آشکار شده و جایگاه پاریس را در صحنه دیپلماسی به شدت تنزل داده است. مذاکرات ژنو نشان داد که فرانسه دوران اولاند، دیگر فرانسهای نیست که نقش مثبت و فعال در مناسبات بین الملل داشته باشد بلکه دچار چنان انحطاط و سقوطی شده که باید نقش مخرب و انفعالی و یا به عبارتی دست دوم در حوادث بینالمللی را دنبال کند.مذاکرات هستهای ایران و گروه 1+5 در ژنو گرچه در ماهیت خود، اهداف مشخص و سازندهای را دنبال میکرد ولی در حاشیه این گفتگوها، حوادثی پیش آمد که نقاب از چهره فرانسه برداشت و نقش منفی و تخریبی سیاستمداران این کشور را برملا کرد.
شاید تا پیش از این دور از مذاکرات، برخی سیاستمداران و تحلیلگران انتظار داشتند در مذاکرات میان ایران و گروه 1+5 در ژنو، فرانسه نقش مهمی را برای کاهش اختلافات و دستیابی به توافقات سازنده ایفا کند، اما در عمل چنین نشد و پاریس، نقشی برخلاف انتظار بازی کرد درحالی که قبل از مذاکرات ژنو، وزیر خارجه ایران به پاریس سفر کرده و با همتای خود رایزنی نموده بود. در سفر شهریور ماه گذشته دکتر حسن روحانی به نیویورک برای حضور در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل نیز گفتگوهای مثبتی میان سران ایران و فرانسه پس از هشت سال شکل گرفت و از این رو انتظار میرفت با پیوستن هر چند دیرهنگام وزیر خارجه فرانسه به مذاکرات ژنو، وی بتواند نقش آفرینی مثبتی را در روند مذاکرات ایفا کند ولی ورود "لوران فابیوس" به مذاکرات نشان داد که فرانسه هدفی جز برهم زدن توافقات به دست آمده بین ایران و اتحادیه اروپا، که طرفین درحال نهایی کردن جزئیات آن بودند را دنبال نمیکند. به گفته منابع آگاه، وزیر خارجه فرانسه بلافاصله پس از حضور در مذاکرات گفته بود که باید سرنوشت غنی سازی ایران و ذخایر اورانیوم 20 درصدی ایران مشخص شده و تأسیسات آب سنگین اراک نیز به طور کامل تعطیل شود.
این اخلال، زمانی توسط وزیر خارجه فرانسه به اجرا در آمد که ایران و سایر کشورهای 1+5 قبل از این توافق کرده بودند به صورت گام به گام درباره بخشهایی از برنامه هستهای ایران و تحریمها، مذاکره، تصمیم گیری و توافق کنند و بخشهای دیگر را به مراحل بعدی مذاکرات موکول نمایند.در تحلیل نقش منفی و مخرب فرانسه در این مذاکرات، گمانه زنیهای متعددی صورت گرفته که هر یک در جای خود قابل تأمل است ولی آنچه به عنوان برآیند همه این تحلیلها، اثبات شده، سقوط شدید جایگاه فرانسه در مناسبات بینالمللی و تنزل رتبه این کشور در معادلات جهانی است که پاریس را از موقعیت یک کشور دارنده نقش مستقل، مثبت و سازنده، به یک نقش آفرین منفی و درجه دوم تبدیل کرده است.
در بررسی تحلیل نقش فرانسه در مذاکرات ژنو و چرایی آن، صرفنظر از احتمال تقسیم نقش میان آمریکا و فرانسه و احتمال وجود یک توافق پشت پرده میان این دو کشور، شیوه ورود وزیر خارجه فرانسه به مذاکرات و نقش منفی او کاملاً نشان داد که فرانسه مطالبات و خواستههای کشورهای خارجی از گروه 1+5 را نمایندگی میکند که در این میان میتوان به صراحت از رژیم صهیونیستی و عربستان نام برد. البته این حرکت نه درحد فروش کارت بازی فرانسه در یک معامله بینالمللی بلکه در حد چوب حراج زدن به منافع ملت فرانسه و سقوط دیپلماسی این کشور بود.
لوران فابیوس، در این مذاکرات ثابت کرد که به عنوان حامی درجه اول رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی، اصرار به نمایندگی کردن از جانب آنها و حفظ منافع دیگران و گرفتن تضمینهای امنیتی برای آنان دارد.گرچه تاکید مقامات فرانسوی بر حفظ منافع هم پیمانان اسرائیلی و عرب خود، موضوع جدیدی نیست، اما رفتار سیاسی آنان در این دور از مذاکرات و نادیده گرفتن صلح و ثبات بینالمللی و خدشه وارد آوردن به مواضع دیگر کشورهای غربی، از معضلات عمیقی در داخل این کشور پرده بر میدارد که سیاستمداران کاخ الیزه برای خروج از این وضعیت بحرانی حاضرند چوب حراج به منافع ملت خود زده و آن را در معرض تاراج قرار دهند. از جمله آنکه جهت بیرون آمدن از بنبستهای داخلی حاضرند برای خود، پهنهای از زدوبندهای سیاسی را تعریف کنند که در آن حتی نمایندگی از منافع دیگر کشورها نیز - صرفنظر از منافع ملی فرانسه - گنجانده شده است؛ همان نقشی که آمریکا در سالهای اخیر در موضوع فلسطین و مذاکرات سازش اعراب و اسرائیل به نمایندگی از رژیم صهیونیستی ایفا میکند.
شاید فرانسویها این نقش آفرینی را دلیلی بر تمایل پاریس برای ایفای نقشی پررنگ در مسائل خاورمیانه قلمداد کنند ولی هرگز نمیتوان تطمیع مقامات فرانسوی توسط رژیم صهیونیستی و سران ارتجاع عرب را نادیده گرفت. در این میان از همسویی ریاض و تل آویو علیه جمهوری اسلامی ایران و مواضع مشترک آنها در جلوگیری از شکلگیری یک توافق جامع و سازنده در مذاکرات هستهای ژنو نیز پردهبرداری شد و این واقعیت به اثبات رسید که این دو رژیم در مخالفت با جمهوری اسلامی ایران از مواضع مشترک بسیاری برخوردارند و حاضر به سرمایهگذاری دوجانبه در این راه هستند.
واقعیت اینست که در پی بروز اختلاف میان آمریکا و عربستان بر سر حمله نظامی به سوریه و تلاش واشنگتن برای دستیابی به یک توافق هستهای با ایران، رژیم سعودی به دنبال یافتن متحدانی نظامی در سوریه است که ضمن حمایت از مواضع جنگ افروزانه علیه دولت بشار اسد، بتوانند از امنیت ریاض نیز دفاع کنند.صهیونیستها نیز علاوه بر موضع آشکار علیه دولت سوریه و شخص بشار اسد به عنوان یکی از پایههای مقاومت ضداسرائیلی، نگران فروپاشی نظام تحریمهای ضد ایرانی هستند و به همین جهت برای جلوگیری از لغو تحریمها از همه اهرمها استفاده میکنند.رفتار جدید سیاسی که مقامات فرانسوی در پیش گرفته و دیپلماسی این کشور را بر آن پایهگذاری کردهاند قطعاً مسیری نیست که ملت فرانسه را به سربلندی برساند بلکه موجب سرشکستگی این ملت در مجامع بینالمللی خواهد شد. قطعاً اگر سران کاخ الیزه بخواهند به همین منوال ادامه مسیر دهند، همچون سردمداران کاخ سفید، اسیر گروههای مافیایی صهیونیستی نظیر "آیپک" خواهند شد و آن هنگامی است که ملت فرانسه باید منافع ملی خود را در پیش پای صهیونیستها ذبح کرده و قربانی منافع نامشروع صهیونیستها شوند.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.