به گزارش خبرنگار گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم،"کودکان کار، کودکان خیابانی یا بی سرپرست" دربرگیرنده طیفی از بچه های این مرز و بوم است که به سبب ناهنجاری های جامعه، زندگی خود را در خیابان ها و با اشتغال به برخی شغل های کاذب، سخت یا بزه، سپری می کنند. البته برخی معتقدند میان کودکان کار و کودکان خیابانی باید تفاوت قائل شد، اما ماهیت اصلی قضیه که همان جداشدن این بچه ها از کانون خانواده و سرگردان شدن به محیط پرخطرجامعه می باشد تغییری نمی کند.
این قشردرپی ناهنجاری های دیگری همچون طلاق، اعتیاد والدین، بی سرپرستی و امثالهم به وجود آمده و خود مولودی ناهنجارگردیده است. جدای از پرداختن به موارد ذکرشده، باید این کودکان را از قرار گرفتن درچرخه باطلی که جز انحطاط و سقوط درآن چیزی متصورنیست نجات داد. بی اهمیتی به این قشرآسیب پذیر باعث می شود تا آنها دراین فضای مسموم رشد کنند و با گرفتارشدن در باتلاق آسیب های اجتماعی، تبدیل به ناقل بیماری گردند.
واقعیت این است که کودکان خیابانی جزئی از این جامعه هستند و مسلماً باگذر زمان نیازهایشان با آنها رشد خواهد کرد. نیازبه درآمد بیشتر، نیاز به همسر، نیاز به تشکیل خانواده و داشتن فرزند، نیاز به تهیه مسکن و... ازجمله خواسته هایی است که هرانسانی طالب آنهاست. لذا فراهم نبودن شرایط برای دست یابی به این خواسته ها، این قشر را که ازکودکی در معرض آسیب های گوناگون قرار داشته، وارد مرحله ای ازخطرات و بزه کاری های غیرقابل پیش بینی می نماید که ممکن است بهارجوانی آنها را خزان کند.
از سوی دیگر بی توجهی به این کودکان سبب شده تا آنها از سوی افرادی سودجو مدیریت شوند. شغل های کاذبی که اکثر این کودکان دارند توسط افراد خاص تعبیه وکنترل می شود، که سود کلان مالیش به جیب آنها و ناهنجاری های اجتماعی آن گریبان گیر این کودکان می گردد.
لذا باید در ساماندهی کودکان کار و خیابانی جدای از اقدامات تبلیغاتی، فکری اساسی برای نجات آنها از دامن بلایای مختلف نمود. پذایرایی از این کودکان در روزهای مشخص و حضور درمیان آنها در مکان های لوکس کار بدی نیست اما باید برای حل مشکلات آنها چاره ای اساسی یافت.
مشکل اصلی این کودکان و سرحلقه اکثر مشکلات اجتماعی، بحث آموزش صحیح می باشد. دورماندن کودکان کار یا کودکان خیابانی از آموزش های اولیه و سطح پایین سواد باعث ناپختگی دردوران جوانی آنها می گردد. سطح آموزش موجب باروری عقلی افراد در تشخیص خطرهای پیش رو می گردد. لذا هرچه آموزش و آگاهی افراد پایین تر باشد احتمال گرفتارشدن آنها درمعضلاتی چون اعتیاد، عدم توانایی اداره خانواده، طلاق، تن دادن به اقدامات خلاف قانون و... بیشتر خواهد بود.
نکته بعدی عملکرد ضعیف برخی دستگاه ها در به عهده گرفتن مسئولیت این کودکان می باشد. گاهی اوقات شهرداری یا نیروی انتظامی درپی برخورد و جمع آوری این کودکان برمی آیند و گاهی سازمان های حمایتی همچون کمیته امداد و یا بهزیستی؛ اما مشخص نیست که نهایتاً وظیفه ساماندهی به اوضاع این کودکان برعهده کیست!. هرکدام از سازمان های یادشده از بودجه های کلانی برخوردارند، اما مشکل اینجاست که مشخص نیست که هرکدام از آنها چه مسولیتی درقبال این کودکان دارند.
ماشاهد هستیم که برخی دستگاه ها و نهادهای داخلی ما درسرو سامان دادن به بخشی از کودکان بی سرپرست در کشورهای همسایه همت گماشته اند، اما هنوز فکری اساسی به حال وضعیت نابسامان کودکان خیابانی در کشورمان نشده است.
شاید بارها دیده باشید که پشت چراغ قرمزها به یکباره چند مامور برای جمع آوری این کودکان اقدام کرده و با زور آنها را به ماشین مخصوص کشانده و به کمپ هایی منتقل می کنند. اما مهم این جاست که در این کمپ ها چه خدماتی به این کودکان ارائه خواهدشد و درراستای آموزش آنها چه اقداماتی انجام می گیرد. متاسفانه به سبب کمبود بودجه و امکانات اکثر این کودکان پس مدتی مراقبت مجدد به دامن خیابان های شهر باز می گردند و تمام اقدامات انجام شده در راستای آموزش صحیح زندگی به آنها ازبین می رود.
آنچه مسلم است این قشراز کودکان گرفتار بی عدالتی هایی از سوی خانواده و سپس اجتماع گردیده اند و این اجحاف به آنها موجب بازماندشان از ادامه یک زندگی عادی می گردد. لذا توقع می رود برای آنها از سوی دولت و نهادهای حمایتی و شهری، برنامه ای مشخص درنظر گرفته شود و لااقل تا آنجا که درتوان هست از هدر رفتن عمر و انرژی این فرزندان کشورمان جلوگیری شود.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.