به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اولین جشنواره جایزه فروزانفر با عنوان «از بشرویه تا قونیه» با حضور میر جلالالدین کزازی، مهدی محقق، توفیق سبحانی، شهرام ناظری، حسن بلخاری و جمع کثیری از اهالی دوستداران فرهنگ و ادب امروز 12 آذر ماه در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.
مهدی محقق استاد برجسته دانشگاه تهران و از شاگردان مرحوم فروزانفر یکی از سخنرانان این مراسم بود. وی فروزانفر را استادی بزرگ و کمنظیر بلکه بینظیر خواند و گفت: اگر بخواهیم در علم و دانش پیشرفت کنیم باید محضر اساتید را گرامی بداریم و با اهانت به علم به جایی نخواهیم رسید. مرحوم فروزانفر برای زنده نگه داشتن زبان فارسی چندین نسل شاگرد تربیت کرد و بنده زمانی که مسئولیت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی را برعهده داشتم در کنار 105 استاد دیگر همایش تکریم و تعظیمی برای ایشان در شهر بشرویه برگزار کردم.
وی با اشاره به خاطرهای از بزرگداشت مرحوم فروزانفر در بشرویه گفت: ما حدود 20 نفر از تهران به بشرویه رفتیم و اهالی بشرویه خانهها و اتومبیلهای خود را در اختیار میهمانان قرار دادند و چنین پدیدهای را در هیچ جای دنیا ندیدم.
استاد برجسته دانشگاه تهران با اشاره به گوشههای از زندگی علمی فروزانفر ادامه داد: او تسلط بر ادبیات فارسی و عربی و علوم اسلامی داشت و همیشه خود را دانشجو میدانست و حتی زمانی که به مقام استادی رسیده بود و ریاست دانشکده معقول و منقول را برعهده داشت در خدمت میرزامحمدطاهر تنکابنی قانون ابنسینا میخواند و این امر نشانه علمدوستی و شوق ایشان به علم بود.
محقق تصریح کرد: در دوره قاجار متون ادبی ما به وسیله مستشرقین آماده میشد، اما فروزانفر و شاگردانش ادبیات فارسی را به عنوان یک علم عرضه کردند. فروزانفر دانشکده ادبیات را به جایی رساند که بزرگترین دانشمندان از جمله هانری کربن، فریتسمایر، عبدالرحمان بدوی، پرفسور ایزوتسو آرزو داشتند به آنجا بیایند و شیفته فضای معنوی دانشکده ادبیات بودند.
وی با بیان اینکه مرحوم فروزانفر دانشکده ادبیات را به عنوان آکادمی علمی به دنیا معرفی کرد، گفت: او در علم و دانش سرآمد اقران بود و نه تنها در ادبیات فارسی استاد بود بلکه در ادبیات عرب نیز از بسیاری از عربیدانان مملکت قویتر بود. کتابخوانده و کتابشناس بود و از کتابهای متعددی نام میبرد که ما حتی اسمش را هم نشنیده بودیم. فروزانفر دانشجویان را به احیای آثار ادبی تشویق میکرد و هیچ مجلسی در میان شاگردان ایشان نبود که ذکری از ایشان نباشد.
محقق ادامه داد: فروزانفر وجود ذیوجودی بود که شاگردانش هنوز بر ادبیات این مملکت سایه افکندهاند و مایه تاسف است که اگر در مملکت ما با رفتن مانند فروزانفرها میگویند او جانشین ندارد؛ این اقرار به خفت است. ما این همه دانشکده ادبیات در دانشگاههای دولتی و آزاد و... تاسیس کردهایم اما هنوز نتوانستهایم مثل فروزانفر داشته باشیم.
استاد برجسته دانشگاه تهران ادامه داد: فروزانفر را در اوج شکوفایی با قوانین باطلهای که در هیچ جای دنیا وجود ندارد در 65 سالگی بازنشسته کردند و مرحوم صدیق اعلم در مجلس سنا به این کار اعتراض کرد. فروزانفر در کلاس تاریخ ادبیات خود تحلیل تاریخی بینظیری داشت که حتی تحلیلهای برنارد لوئیس و فرانک روزنتال هم آن کیفیت را نداشت.
انتهای پیام/