به گزارش خبرگزاری تسنیم از زابل، سیستان، نگین درخشان شرق کشور که این روزها گرد و غبار بسیاری جلای آن را کمرنگتر کرده، چند سالی است که بهجبر طبیعت با خشکسالیهای پیدرپی مواجه است، بلای خانمانسوزی که بهسبب ارتباط مستقیم با وضعیت اقتصادی منطقه، معضلات بسیاری را برای ساکنانش رقم زده است.
اگرچه این روزها راهکارهای متعددی از سوی مسئولان، روشنفکران و دانشمندان سیستانی برای برونرفت از وضعیت فعلی پیشنهاد میشود اما این بار سخن از حرکتی بسیار بزرگ است، اقدامی که بشر با توانمندیهای بارز خود به دست آورده است.
مهدی کشتهگر فعال حوزه محیط زیست شهرستان زابل دراینباره اظهار کرد: فناوری تحت عنوان Cloud Seeding یا بهعبارت دیگر بارورسازی ابرها، راه مناسب و باصرفهتری برای رونق بخشیدن به اقتصاد سیستان است.
وی افزود: شرایط نامناسب زیستمحیطی که دخالتهای انسان مهمترین عامل آن شرایط است، انسان را بر آن داشته تا راههای مختلف را برای مقابله با این شرایط و بهبود وضعیت نابسامان زیستمحیطی، برای بقا و ادامه حیات امتحان کند که یکی از مناسبترین راههایی که آدمی را به هدف خود نزدیک میکند، تولید باران مصنوعی است.
این جوان خلاق بیان کرد: تولید باران مصنوعی یکی از راههایی است که در کشورهایی که با بحران آب مواجه هستند، در فصول مناسب مورد استفاده قرار میگیرد.
این جوان سیستانی افزود: در سال 1932 کشور شوروی سابق مؤسسهای تحت عنوان انستیتو باران مصنوعی تأسیس کرد که این مهم در ایران نخستین بار توسط یک شرکت کانادایی در سال 1353 در حوزه آبریز رودخانههای کرج و جاجرود به اجرا درآمد و تا سال 1357 ادامه پیدا کرد.
و این اتفاق در سال 1377 با ایجاد مرکز بارورسازی ابرها در شهر یزد، رونق این حرکت را دوچندان کرد.
کشتهگر گفت: در قوانین آب کشور یکی از وظایف وزارت نیرو در تأمین آب شهروندان، بهرهبرداری از روش علمی بارورسازی ابرهاست. در همین راستا در سال 77 مرکز بارورسازی ابرها در شهر یزد ایجاد شد.
وی اضافه کرد: در حال حاضر، عملیات با مرکزیت یزد و با شعاع 400 کیلومتر انجام میشود که چهار استان یزد، کرمان، فارس و چهارمحال و بختیاری را بهطور کامل و بخشهایی از استانهای خراسان جنوبی، رضوی، قم و سمنان را تحت پوشش خود دارد.
این جوان فعال محیط زیست گفت: اما سؤالی که در این بین مطرح میشود این است که سهم استان سیستان و بلوچستان که کمترین میزان بارش را بین تمامی استانهای کشور دارد، کجاست؟
کشتهگر تصریح کرد: در این 15 سالی که این تکنولوژی بومی شده است چرا نتوانستهایم از این فناوری عملی برای این استان و بهویژه منطقه سیستان استفاده کنیم، اگرچه بودن در گذشته بهطور قطع پسندیده نبوده و نخواهد بود اما امروز که بیش از هرزمانی با مشکل کمآبی در منطقه سیستان مواجه هستیم لازم است توجهای ویژه به این تکنولوژی شود تا با استفاده از فناوریهای اینچنین بتوان بر مشکل کمآبی که تمامی تحولات و رخدادهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی منطقه را تحت تأثیر قرار میدهد، فائق آئیم.
انتهای پیام/ق*