به گزارش خبرگزاری تسنیم جمعی از قایقرانان کشورمان امروز در نامهای به وزیر ورزش درباره شرایط این رشته توضیحاتی دادند که متن این نامه را در زیر میخوانید:
جناب آقای دکتر گودرزی
وزیر محترم ورزش و جوانان
با سلام
قایقرانی ایران را نجات دهید؛ لطفا
داستان ورزش قایقرانی در ایران قدمتی طولانی دارد اما شاید هیچگاه بیشتر از 18 ماه گذشته بر سر زبانها نیفتاده بود، درست 18 ماه قبل بود که خانواده قایقرانی ایران با تصمیم بیتدبیرانه وزیر ورزش سابق مبنی بر برکناری دنیامالی از ریاست فدراسیون قایقرانی به شوک فرو رفت. شوک از این حیث که هیچ عقل سالمی نمیتوانست بپذیرد مدیری اینچنین در اوج کنار زده شود و در حالی که تنها یک ماه مانده بود به المپیک از کارش برکنار شود.
قایقرانی اتفاقا در بهترین شرایطش بود و 5 سهمیه برای المپیک به دست آورده بود اما ظاهرا موضوع برکناری چندان ورزشی نبود که البته همین موضوع و شایستگیهایی که دنیامالی در 8 سال گذشته از خود نشان داده بود حتی صدای فدراسیون های جهانی قایقرانی، کمیته بین المللی المپیک و شورای المپیک آسیا را هم در آورد، صدای آنها شنیده شد و خیلی زود تعلیق گریبان قایقرانی ایران را گرفت که اگر باز هم دنیامالی نبود و از فدراسیون جهانی درخواست نمی کرد، حتما المپیک 2012 بدون قایقرانان ایرانی برگزار می شد، اما هیچ کدام از مسئولان وقت ورزش صدای قایقرانان را نشنیدند.
صدایی که می گفت قایقرانی ایران دوباره در سراشیبی قرار گرفته، سقوط به دوره ای که هیچ کس برای قهرمانی و مدال به قایقرانی رو نمیآورد، دوره ای که هر سفر برای قایقرانان سفری بی بازگشت بود و نتیجه اش تنها پناهندگی تعدادی ورزشکار. دوره ای که منجر می شد به پناهندگی قایقرانان؛ معاون ورزشی وزارت ورزش (دکتر سجادی) با توجه به اشرافی که بر ورزش ایران دارند حتما به یاد دارند، قایقرانانی که نه خود را تامین میدانستند و نه آیندهای در این رشته برای خود متصور بودند، نهایتا سفری بیبازگشت را آغاز میکردند، دورهای کابوسوار که سرانجام با روی کار آمدن دکتر دنیامالی به پایان رسید.
روی کار آمدن دنیامالی نقطه عطفی بود برای ورزش قایقرانی که می خواست دوره جدیدی را امتحان کند، دوره-ای که به این ورزش نگاهی علمی و آکادمیک شد، دوره¬ای که قایقرانان مشکلاتشان کمتر از گذشته شد و به گواه آمار رسمی¬ای که وجود دارد، دیگر کسی دوست نداشت سفرهای بی¬بازگشت داشته باشد چرا که میدانست راه برای پرداختن حرفهای به قایقرانی در ایران هم وجود دارد. امکانات جدیدی به دریاچه آزادی آمد، مربیان سرشناسی به ایران آمدند و ما 2 بار افتخار میزبانی از قایقرانان آسیا و انتخابی المپیک را داشتیم. قایقرانی دیگر به کانو ختم نمی شد و رئیس جدید که با جذب اسپانسرهای قوی، مشکلات مالی را به حداقل رسانده بود، رشته المپیکی و قدیمی روئینگ و بادبانی و همچنین دراگون بت را در ایران تاسیس کرد تا کانو و روئینگ در کنار هم، ثمره اش مدال طلای مسابقات آسیایی و البته سهمیه المپیک 2012 شود.
آقای دکتر گودرزی ما که نمی دانیم چرا این اتفاقات رخ داد اما این موضوع را خوب می دانیم که قایقرانی ایران گامی سریع به سمت نابودی بر می دارد، اصلا لازم نیست قایقران باشید تا این موضوع را درک کنید تنها کافی است به سوابق حرفه ای، تحصیلی و آکادمیک سرپرست فعلی این رشته المپیکی نگاه کنید تا این موضوع را متوجه شویم که هم استقلال فدراسیون زیر سئوال رفته و هم نابودی این رشته کلید خورده است.
آقای وزیر؛ گویی مجددا ویروس کشنده کوچ قایقرانان آغاز شده و البته به زودی اخبارش به گوش خواهد رسید، شاید بد نیست به عنوان متولی ورزش کشور در جریان باشید که بسیاری از قهرمانان قایقرانی این مرز و بوم که زمان شکوفایی شان فرا رسیده است دیگر هیچ انگیزه ای برای ادامه دادن ندارند چرا که هیچ آینده ای برای خود متصور نیستند. اولین صحبت هایی جنابعالی و معاون ورزشی تان پر از نکته بود و امید، همان طور که انتخاب دکتر نصرالله سجادی به عنوان معاونتان نور امیدی در دل ورزشکاران ایجاد کرد، شما هم نگاهی دارید که می گوید ورزش به دور از تصمیمات سیاسی است و باید از هر نوع گرایشات سیاسی دوری کرد که این مقوله خود نکته ای است امیدوار کننده و البته بارها درباره شایسته سالاری در ورزش سخن گفته اید و امیدواریم که این صحبت ها ضمانت اجرایی داشته باشد و مجددا نگاهی سیاسی باعث برکناری مدیری توانمند نشود (نمونه همان اتفاقی که 18 ماه قبل در فدراسیون قایقرانی رخ داد).
جنابعالی در اولین نشستی که با رسانه ها داشتید به صراحت اعلام کردید که ملاک انتخاب افراد تخصص، تعهد، سالم بودن و موضوعات آکادمیک است که البته این موضوع به شدت با آنچه در فدراسیون قایقرانی رخ می دهد منافات دارد و فردی که ظاهرا از چندین سال قبل تنها به دلایلی غیرورزشی در فدراسیون حضور دارد و به دلایل متعددی که حتما بر آن اشراف و اطلاع کامل دارید، مورد تایید دستگاه های نظارتی قرار ندارد، نتواند به راحتی به ورزش ورود کند و مقابل مدیری همچون دنیامالی قرار بگیرد که در ورزش دنیا صاحب کرسی است و از این نفوذ به نفع ورزش قایقرانی ایران به کرات استفاده کرده است.
شاید مجددا باید خودمان را برای روزهای بد همچون کوچ قهرمانان قایقرانی، تنزل و از دست رفتن جایگاهمان در دنیا و آسیا، رویکردی غیر علمی و غیرآکادمیک (مانند برچیده شدن آکادمی ملی قایقرانی که حتی فدراسیون فوتبال هم از آن استفاده می کرد) مهیا کنیم چرا که بی شک قهرمانی اخیر در آسیا را باید مدیون تلاش 8 ساله دنیامالی و همکارانش در فدراسیون بدانیم همان طور که در قهرمانی اخیر نیز هیچ کدام از رشته های المپیکی درخششی نداشتند و متاسفانه این ناامیدی را می توان در صحبت با قایقرانان نیز جستجو کرد.
در دولتی که با شعار تدبیر و امید بر روی کار آمده و جامعه نه چندان شاد ایران را شاد و امیدوار به روزهای آینده کرد، این انتظار در جامعه ورزش به خصوص خانواده بزرگ قایقرانی ایجاد شده است که جنابعالی براساس آنچه نهادهای بین المللی خواسته بودند که البته انتظار خانواده قایقرانی نیز بوده و هست، تا پدر معنوی قایقرانی (دنیامالی) را به سمت خود برگردانده و با این تدبیر، خانواده قایقرانی را به تکرار روزهای خوش در آینده امیدوار کنید. امید خانواده قایقرانی هنوز هم با وجود مدیرانی چون جنابعالی و معاون ورزشی تان آقای دکتر سجادی (که فردی شناخته شده در ورزش است و همچون دوره قبل نگاه¬های بسته و غیرورزشی ندارد) پررنگ است و می دانیم باید با تدبیر شما و آقای سجادی می توان به آینده امیدوار بود.
سخن را کوتاه می کنیم و به عنوان جزوی از خانواده قایقرانی کشور عاجزانه از جنابعالی به فردی که همواره به دنبال شایسته سالاری بوده اید و نگاهی جامع به موضوعات حوزه ورزش داشته اید، تقاضا می کنیم (قایقرانی ایران را با بازگشت دکتر دنیامالی نجات دهید) تا مجددا به روزهای خوب آینده امیدوار شویم چرا که بازگشت دنیامالی یعنی از سرگیری حرکت بزرگی که می تواند یکبار دیگر در بازی های آسیایی خاطره خوب قایقرانی در گوانگژو را با تعداد مدال های بیشتر، این بار در اینچوان کره جنوبی تکرار کند و ما به این گفته اعتقاد داریم. ظلمی که در حق دنیامالی شد هم اکنون به بدنه قایقرانی رسیده و آسیب پذیری ما را بالا برده است و جنابعالی به عنوان متولی ورزش کشور می توانید این حق ضایع شده را احقاق و به پیشرفت ورزشی که در المپیک بیشترین تعداد مدال ها را دارد، کمکی کنید که هیچ گاه از یاد این خانواده نرود.
و در پایان خانواده قایقرانی تقاضا دارد که این رشته المپیکی را با بازگردانذن حق به دنیامالی، نجات دهید.
با کمال احترام
جمعی از ورزشکاران، مربیان، داروان، پیشکسوتان و قهرمانان قایقرانی ایران
انتهای پیام/