به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، کمتر از 2 هفته دیگر زمستان از راه میرسد و پیشبینی کارشناسان هواشناسی، احتمال دست و دلبازی آسمان زیاد است. هرچند بارندگیهای پائیز در استان اصفهان خیلی هم بد نبوده اما ترکهای زمین خشک زندهرود با نمنم این بارانها التیام نمییابد.
روی پل که راه میروی، نگاهت خشک میشود از ترکهای عمیق زمین. منظرهای دردناک، که سالهاست مردم نصف جهان را به خود عادت داده و داغ دل کشاورزان شرق را تازه میکند، داغی که به گفته مسئولان، کمآبی نام دارد.
راه حل پیچیده نجات زاینده رود
حدود 6 سال پیش بود که خشکی و کم آبی، گریبانگیر استان اصفهان شد و خسارتهای زیادی به بار آورد.
احمد صفی معاون برنامه ریزی و امور اقتصادی سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان در این باره میگوید: در سال نخست خشکسالی با وجود منابع و ذخایر آبی، بیش از 10هزار میلیارد ریال خسارت مالی به بخش کشاورزی استان وارد شد.
دستهای پینه بسته کشاورزان اصفهانی اما هر کاری کردند تا آنچه امروز بر سر ریههای حیاتبخش زایندهرود آمده، کمی دیرتر رخ نماید.
محمدعلی طرفه معاون عمرانی استاندار اصفهان در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان، رسیدگی به مسائل کشاورزان را از دغدغههای مهم مدیریت استان دانست و اظهار کرد: مهارت، سلامت و پویایی کشاورزان استان اصفهان در کشور زبانزد بوده اما در 10 سال گذشته مشکلات بسیار زیادی در این زمینه ایجاد شده که رفع آنها زمان بسیار زیادی میبرد.
بهشتآباد یا جهنم خشکی در زنده رود؟!
قرار بود مدتها پیش، بزرگترین طرح انتقال آب ایران به نام بهشت آباد اجرا شود تا هم کام زمین تر شود و هم کام مردم شیرین. اما ماجرای این طرح به چنان کلاف سردرگمی تبدیل شده که دیگر نمیشود سراغش را از کسی گرفت!
حدود 4 ماه پیش بود که مدیرعامل سابق شرکت آب منطقهای اصفهان به خبرنگاران گفته بود: زمان اجرای طرح انتقال آب به فلات مرکزی یا بهشتآباد، 5 سال و اعتبار مورد نیاز بیش از 3 هزار میلیارد تومان است.
محمدعلی طرفه در آن زمان تامین آب آشامیدنی جمعیت منطقه اصفهان را دغدغه اصلی مسئولان آب منطقهای و آب و فاضلاب دانست و افزود: براساس مطالعات صورت گرفته در بخش آب آشامیدنی، برای سال 1395، اصفهان نیاز به منابع جدید تامین آب دارد تا بتواند نیازهای اشامیدنی و مصرف شهری را پاسخگو باشد.
منافع ملی مهمتر از نگاه منطقهای به خشکسالی اصفهان
رئیس کمیسیون حمل ونقل شورای اسلامی شهر در زمینه نگاه متعصبانه بعضیها به اجرای طرح بهشتآباد گفت: این که کسانی به مشکل خشکسالی استانهای اصفهان، یزد و کرمان نگاه منطقهای دارند، درست نیست و باید در این موضوع منافع ملی را در نظر گرفت.
ابوالفضل قربانی افزود: بعضیها در کشور این موضوع را به زمینهای برای اختلاف افکنی تبدیل کردهاند که درست نیست و دولت موظف است برای رفع مشکل خشکسالی این 3 استان، اعتبار لازم برای طرح ها را تخصیص دهد.
عضو شورای اسلامی شهر اصفهان خاطرنشان کرد: مردم کلانشهر اصفهان برای یک زندگی سالم و پرنشاط به آب سالم نیاز دارند و ضروری است همه مسئولان موضوع را در ابعاد کلان پیگیری کنند و از نمایندگان مجلس شورای اسلامی انتظار داریم با مسئله خشکسالی این 3 استان احساسی برخود نکنند و منافع ملی را در تصمیمگیریها لحاظ کنند.
یافتن راهحل بدون اصفهانیها!
خیلی از کارشناسان میگویند با مدیریت منطقه و برداشتهای بیرویه آب در منطقه چهارمحال و بختیاری، زاینده رود به این حال و روز افتاده است. مسئله ای که تا کنون نخبه های استان ما از عهده حل آن بر نیامده اند و یا شاید هم مسئله حذف اصفهانی هاست!
درست مثل برنامه هایی که با موضوع بحران زاینده رود روی آنتن شبکه های سیما از جمله شبکه چهار می رود اما بدون حضور حتی یک نماینده یا کارشناس از اصفهان، بریده و دوخته میشود، و یا مناظره شبکه یک سیما با همین موضوع، که حتی برگزار هم نشد چه برسد به خبردار شدن نمایندههایی از اصفهان!
زایندهرود، یک سرو هزار سودا!
استانی که روزی با شاهرگ حیاتی اش نهتنها حوزه استحفاظی خود را سیراب میکرد، که استانهای همجوار را هم نوش میداد، امروز حتی قادر به تأمین آب آشامیدنی همشهریانش هم نیست.
درحالی که مردم استان اصفهان با صرفه جویی، آب مصرف میکنند و در حسرت موج بیپایان مایه حیات در زندهرود هستند، بهرهبرداری بیاندازه و بیبرنامه از بستر رودخانه زایندهرود، برکت و نعمت را به برخی از همسایههای استان ما سرازیر کرده است.
میگویند همسایههای غرب استان، کشت را زیاد کردهاند، برداشت میکنند، آبیاری میکنند، از سرسبزی و فراوانی محصول لذت می برند و خلاصه هر جا که پایشان نمیرسد هم دارو درخت میکارند! اما واقعیت چیست؟...
این نکته مهم را هم نباید فراموش کرد که ایجاد دهها و صدها صنعت آب بر، در اصفهان، فقط مسئولیت زایندهرود را برای تأمین آب مصرفی همه صنایع زیاد کرده و امروز نتیجه آن زمین خشک زندهرود است و بحران کم آبی دراستان.
تشنگی اما امان ما را بریده است
مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان اظهار کرد: در حال حاضر حجم آب سد زاینده رود به 99 میلیون مترمکعب رسیده و حجم ورودی و خروجی سد 14 مترمکعب در ثانیه است.
منصور شیشه فروش این راهم گفت که حدود 121 روستا در استان اصفهان با تانکر آبرسانی می شوند و 35 تانکر، قطرهچکان آب شدهاند برای اهالی روستاها.
بیآبی برای کشاورزان شرق اصفهان اما داغ پایان ناپذیری ست که تا جان نگیرد آرام نمیگیرد.
علی سهرابی کشاورز 65 ساله شرق اصفهان در این زمینه میگوید: با بیآبی زایندهرود حدود 5 میلیارد ریال خسارت به زمینهای من وارد شد و چون هیچ درآمد دیگری جز کشاورزی ندارم، زندگیم هم دچار بحرانی دردناک شده است.
براتعلی جعفری ، دیگر کشاورز این منطقه هم گفت: همه زمین هایمان رهاشده و کشتمان نیمه کاره ماند.
تغییر الگوی کشت، مرهم زخمهای خشک زمین
کشاورزان اصفهانی اما بیکار ننشستند دست به تغییر الگوی کشت زدند و به جای گندم و برنج پر آب، گلرنگ کم آب کاشتند.
خسارتها به حدود چهار هزارو 500 میلیارد ریال رسید، زمین بازهم ثمره داد و لبخندی سرد بر لبان کشاورزان شرق نشست.
آخر مشکل اصلی که همان بیآبی زندهرود بوده، هنوز بر قوت خود باقی بوده و کشاورز شرقی که حقآبهدار رودخانه است تاب تحمل این همه سال خشکی را ندارد.
از سال 92 کمتر از 4 ماه باقی مانده و کارشناسان ادارهکل هواشناسی استان اصفهان میگویند بارندگیهای فصل سرد امسال آنقدر زیادمی شود که بتوان به جرأت ادعا کرد، زایندهرود از مرگ تدریجی نجات مییابد، مسئلهای که البته شاید تاثیری هم نداشته باشد.
آیا اصفهانی ها کم مصرف می کنند؟
با وجود مطرح شدن مشکلات کمآبی ناشی از خشکسالی در استان و همه گیر شدن آنها در بین مردم نصف جهان، بعضی از مسئولان میگویند رفتار مردم به گونهای بوده که گویا مشکلی در بخش آب نداریم!
علیرضا نصراصفهانی عضو شورای اسلامی شهر اصفهان در این زمینه میگوید: لازم است مردم در زمینه وجود مشکلات حوزه آب و برق توجیه شوند تا در رفتارهای خود تجدید نظر کنند.
از سوی دیگر هاشم امینی مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان اصفهان گفت: تابستان امسال آب آشامیدنی مورد نیاز مردم را با همکاری هم استانیهای خود تأمین کردیم و رتبه دوم در ارزیابی عملکرد را هم به دست آوردیم.
شاید به نظر میرسد که مردم سهم خود را در همراهی با مسئولان در زمینه معضلات خشکی زایندهرود ادا نمیکنند اما باید پرسید مگر میشود اهل شهر آواز و عرفان باشی و التماس زمین را برای قطرهای آب ببینی، اما از کمک به ذخیره مایه حیات دریغ کنی؟!
این روزها بحثهای مختلفی درباره مشکلات کمآبی استان اصفهان مطرح میشود و بسیاری درباره جاری شدن زایندهرود راهکارهای بسیاری را ارائه میکنند اما شاید نیاز باشد که حل مشکل زایندهرود، جدای از راهکارهای مطرح شده، با رویکرد علمی مورد بررسی قرار گیرد.
برخی بر این باور هستند که برای حل مشکل زایندهرود هنوز آنگونه که باید اقدامات اساسی صورت نگرفته و شاید لازم باشد که عزمی ملی، برای حل مشکلات کمآبی استانهایی که در صنعت، کشاورزی و حوزههای مهم کشور نقش ایفا میکنند، قدم به میدان گذارد.
انتهای پیام/