به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، 27 آذر ماه در تقویم جمهوری اسلامی ایران، به مناسبت روز شهادت آیتالله مفتح روز وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاری شده است.
این روز بهانهای شد تا سیری کوتاه بر زندگی این شهید بزرگوار داشته باشیم.
شهید آیتالله دکتر محمد مفتح در سال 1307، در خانوادهای روحانی در همدان متولد شد. پس از فراگیری مقدمات، راهی قم شد و در محضر بزرگانی چون امام خمینی، علامه طباطبایی و .. استفاده نموده و خود مدرسی بزرگ در حوزه گردید.
وی در حالیکه استادی بزرگ در قم بودند، پا به عرصه دانشگاه گذاشته و تا درجه دکترا ادامه تحصیل دادند. شهید مفتح که توطئه استعمار در جدا نگاه داشتن دو قشر دانشگاهی و روحانی، از هم را با تمام وجود احساس کرده بود، ایجاد وحدت میان این دو قشر مهم جامعه را وجهه همت خود قرار داد و در کنار آموزش و تدریس و تربیت نیروهای جوان به مبارزه با رژیم پهلوی پرداخت.
در سالهای 1340 تا 42، سخنرانیهای وی در شهرهای مختلف در روشن ساختن مواضع نهضت اسلامی و افشای چهره رژیم پهلوی بسیار مؤثر بود که با آگاهی ساواک این جلسات تعطیل و ایشان دستگیر و مورد آزار و اذیت ساواک قرار گرفت.
محبوبیت و مقبولیت شهید مفتح در میان طلاب و دانشآموزان موجب شد که او را از آموزش و پرورش اخراج و در سال 1347، به نواحی بدآب و هوای جنوبی ایران تبعید کنند و بعد از سپری شدن مدت تبعید نیز از ورود ایشان به قم جلوگیری به عمل آمد و ایشان با اقامت در تهران به تدریس از دانشکده الهیات مشغول شد. ایشان به دعوت انجمن اسلامی دانشجویان امامت جماعت مسجد دانشگاه را عهدهدار شد.
سخنرانیهای شهید مفتح در مسجد دانشگاه در ترغیب نسل روشنفکر و تحصیل کرده به اسلام اثر بسزایی داشت. شهید مفتح همچنین در حسینیه ارشاد نیز به فعالیتهای تبلیغی و علمی میپرداخت و پس از تعطیلی این حسینیه بوسیله ساواک، ایشان با قبول امامت مسجد جاوید در سال 1352، هسته دیگری از دانشجویان و روشنفکران را به دور خود جمع نمود. در آذر 1353 مسجد جاوید مورد هجوم ساواک قرار گرفت و شهید مفتح نیز دستگیر و زندانی شد. یاد و خاطره نماز عید فطر سال 1357 که در قیطریه تهران و با استقبال بینظیر مردم تهران به امامت شهید مفتح انجام شد در تاریخ انقلاب همیشه میدرخشد.
در خطبههای این نماز، شهید مفتح برای اولین بار نام امام خمینی را آشکارا بر زبان جاری و رهبری امام را مورد تأکید قرار داد و روز پنجشنبه 16 شهریور را به عنوان تجلیل از شهدای نهضت تعطیل اعلام کرد که زمینهساز راهپیمایی 17 شهریور و وقایع جمعه سیاه گردید.
شهید مفتح با تشکیل شورای انقلاب از سوی امام به عضویت این شورا درآمد. سرانجام این شهید بزرگوار در روز 27 آذر 1358، هنگام ورود به دانشکده الهیات، توسط گروهک فرقان هدف گلوله قرار گرفت و به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
27 آذرماه به مناسبت فعالیت و مجاهدت این شهید بزرگوار در راه تحقق وحدت میان حوزه و دانشگاه، روز وحدت روحانی و دانشجو نامیده شده است.
در این راستا لازم دیده شد با توجه به اهمیت این روز و تاکیدات بزرگان در این زمینه به بخشهای کوتاهی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در این زمینه بپردازیم و با تاکید بر بخشهای مهم فرمایشات ایشان موانع و ضرورتهای موجود در این زمینه را مورد بررسی قرار دهیم.
مقام معظم رهبری در سخنرانی خود در تاریخ 1369.09.28 در دیدار با جمع کثیری از طلاب و دانشجویان به مناسبت روز وحدت حوزه و دانشگاه اظهار داشتند: روز وحدت حوزه و دانشگاه، از یادگارهاى ارزشمند امام بزرگوار ماست. این مسأله هم مثل همهى تدابیر و تصمیمهاى مهمى که در راه جریان صحیح و اسلامى جامعهى ما، آن حکیم عالىمقام و آن انسان والا و بصیر مطرح کردند، یکى از برکات وجودى ایشان بوده و هست و انشاءاللَّه خواهد بود.
ایشان در بخش دیگری از همین سخنرانی تاکید کردند: بنیان دانشگاه - یعنى مرکز پرورش انسانهاى دانشمند طبق پیشرفتهاى علمى روز - بر بىدینى و معارضهى با دین گذاشته شد و چندین سال این مسأله را با قوّت و دقت دنبال کردند. یعنى نه تنها دین را در دانشگاهها ضعیف کردند، بلکه به معارضهى با آن پرداختند.
ایشان بیان کردند: وحدت حوزه و دانشگاه، یعنى وحدت در هدف. هدف این است که همه به سمت ایجاد یک جامعهى اسلامىِ پیشرفتهى مستقل، جامعهى امام، جامعهى پیشاهنگ، جامعهى الگو، ملت شاهد - ملتى که مردم دنیا با نگاه به او جرأت پیدا کنند، تا فکر تحول را در ذهن خودشان بگذرانند و در عملشان پیاده کنند - حرکت نمایند. ( متن کامل خبر اینجا)
رهبر معظم انقلاب اسلامی در تاریخ 1373.09.27 در دیدار جمع کثیری از طلاب و دانشجویان به مناسبت روز وحدت حوزه و دانشگاه با اشاره به لزوم استفاده حوزه و دانشگاه از روشهای علمی جدید و سنتی و نیز افکار دیگران تأکید کردند: ما در استفاده از فکر و اندیشه و تجربه بیگانگان معتقد به گزینش هستیم ولی آنها نیز دست به گزینش میزنند و تکنولوژی پیشرفته و علومی که ما را به پیشرفت میرساند، برای ما ممنوع میسازند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی به نقشهها و طرحهای دیکته شده از خارج در سالهای حکومت پهلوی برای رو در رویی حوزه و دانشگاه اشاره فرمودند و افزودند: وحدت حوزه و دانشگاه یعنی روی آوردن به یکدیگر و این که تحصیل علم در دانشگاه جهت ارزشهای اسلامی و انسانی و بینیازی از بیگانگان و تأمین استقلال را پیدا کند و حوزه هم برای پیشرفت، از روشهای خوب دانشگاه استفاده کند و این همان چیزی است که کشور را به کمال مطلوب میرساند.( متن کامل خبر اینجا)
حضرت آیتالله خامنهای در بیانات خود در دیدار جمعی از دانشجویان و طلاب مورخ 1372.09.24 فرمودند: موضوع دانشگاه، به خودىِ خود یک موضوع مهم است؛ همچنانکه موضوع حوزه علمیه هم، به خودى خود یک موضوع اساسى و مهم است. وقتى ما «وحدت حوزه و دانشگاه» را عنوان مىکنیم، بدیهى است مقصود این نیست که این دو را در عالم واقعیّت به یک چیز تبدیل کنیم. زیرا اگرچه در گذشته، در حوزههاى علمیه، همان دروسى خوانده مىشد که امروز در دانشگاهها خوانده مىشود، اما اگر فرض کنیم آن دروس حوزههاى علمیه، همان پیشرفتى را که تا امروز کرده است، مىکرد، باز امروز باید به مقتضاى تخصّص و تشعُّب، هر گروه کار و درس خودش را دنبال کند. پس، مقصود این نیست. مبادا بعضى همین موضوعِ به این روشنى و وضوح را ندیده بگیرند و درباره غلط بودن شعار وحدت حوزه و دانشگاه قلمفرسایى کنند. (متن کامل خبر اینجا)
طی قرنهای گذشته استعمارگران برای بیگانه کردن نسلهای رو به رشد کشورهای اسلامی از اسلام و خاموش کردن مساله ایمان و وجدان دینی در بین آحاد مردم اقدامات متعددی انجام دادند. آنان در طراحی نقشههای فتوحات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود به مانع عمدهای برخوردکردند و آن اعتقادات اسلامی ملتها بود. زیرا اسلام مصداق کامل دینی بود که حقیقتاً با حمله و یورش همه جانبه و تجاوزکارانه دولتهای استعماری به مناطق مختلف دنیا بویژه مناطق اسلامی مبارزه میکرد.
اولین پرورش یافتههای غرب غالباً کسانی بودند که بخاطر ضعف نفس و فقدان تبلیغات مؤثر دینی نسبت به دین احساس بیگانگی و عناد می کردند. لذا دانشگاهها که مرکز پرورش انسانهای دانشمند براساس پیشرفتهای علمی روز بود بنیان آن بر بی اعتقادی و معارضه با دین گذاشته شد و در دانشگاهها نه تنها دین را ضعیف کردند بلکه به معارضه با آن پرداختند.
امام (ره) با آگاهی کامل نسبت به واقعیتهای تاریخی، راه حل مشکلات، بقاء استقلال و شعار نه شرقی و نه غربی در کشور را، در آمیخته شدن روشنفکران و تحصیلکردگان جدید، با دین و ایمان مذهبی و نیز آشناشدن روحانیون با پیشرفتهای علمی جهان و تجربه روشهای جدید میدانستند.
و شهید مفتح نیز از جمله افرادی بود که توطئه استعمار در جدا نگاه داشتن دو قشر دانشگاهی و روحانی، از هم را با تمام وجود احساس کرده بود.
وی در راه تحقق بخشیدن به آرمانهای بنیانگذار انقلاب اسلامی، ایجاد وحدت میان این دو قشر مهم جامعه را وجهه همت خود قرارداد. سخنرانیهای ایشان در مسجد دانشگاه در ترغیب نسل روشنفکر و تحصیلکرده به اسلام اثر بسزایی داشت.
در پایان علت نامگذاری این روز با عنوان وحدت حوزه و دانشگاه در حقیقت سمبلی برای یک حرکت، پیوند و نهضتی فرهنگی در راستای رشد، تعالی، بالندگی و توسعه همه جانبه کشور و امت اسلامی و امت انقلابی ایران است.
انتهای پیام/