آیینه خورشید – شماره 73
این همان میزانی است که حمید متبسم به آن اشاره میکند تا گروه از آنجا نواختن را آغاز کنند.
خندهات آیینهٔ خورشید هاست
در نگاهت صد هزار آهو رهاست
با این بیت از محمد رضا شفیعی کدکنی، آواز عقیلی آغاز میشود.
در نواختن قطعات، هر سازی نقش ویژهای دارد. نوازندههای جوان با راهنماییهای متبسم پیش میروند.
آنچه شنیده میشود نشان از اثری احساسی با آهنگسازی نوینی دارد. تک تک مضرابها هماهنگاند. نوازندهها هر کدام بر قطعات مسلط شده و بدون ایران کارشان را انجام میدهند.
عقیلی هم مثل همیشه کارش را درست انجام میدهد. با اینکه هوای این روزهای تهران سرد و آلوده است، اما با شعری از کدکنی از بهار میخواند؛
در نگاه من، بهارانی هنوز
پاکتر از چشمه سارانی هنوز
روشنایی بخشِ چشم آرزو
خندهٔ صبح بهارانی هنوز
هر کدام از سازها در بخشهای مختلف، تکنوازیهایی دارند. نوازندههای جوانی که در این گروه هستند فرصت این را دارند که بر روی صحنه هنرنمایی کنند.
این یکی از ویژگیهای آهنگسازی در آثار متبسم است. او هرگز گروه را به ساز خودش محدود نمیکند و به خوبی فضا را برای هنرنمایی جوانها محیا میکند. متبسم را شاید به نوعی بتوان ادامه دهند راه حسین علیزاده در نوگراییهای موسیقی ایرانی دانست. در آثار او رگههایی از موسیقی چند صدایی شنیده میشود.
عمر از کف رایگانی میرود
کودکی رفت و جوانی میرود
این فروغ نازنین بامداد
در شبانی جاودانی میرود
گروه باز هم با شعر کدکنی ادامه میدهد.
تنها چند روز تا اجرای گروه موسیقی «مضراب» در گرگان باقی مانده و آنها خود را برای اجرا در این شهر آماده میکنند. بعد از آن هم باید از 26 تا 28 دی در تالار وحدت به روی صحنه بروند.
تمرین تمام میشود و متبسم توصیههای نهایی را به نوازندهها میکند.
آنها آماده اجرا هستند.
انتهای پیام /