به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، هشتمین شب شاعر با موضوع پاسداشت شاعر افغان، محمدکاظم کاظمی، امروز سهشنبه هفدهم دیماه با حضور سعید جلیلی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی، سیدمحمد صالحی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدرضا آغاسی، آیتالله حائری شیرازی، حجتالاسلام سیدعبدالله حسینی، قنبرعلی تابش، محمد نور (سفیر افغانستان در ایران) و شاعرانی چون علیرضا قزوه، علیمحمد مودب، رضا اسماعیلی، اسماعیل امینی، کمال شفیعی، میلاد عرفانپور و جمع دیگری از شاعران نامآشنا برگزار شد.
داغ و دردی زنده از ایران در دل داریم
محمدکاظمی کاظمی در این مراسم طی سخنانی گفت: من به این اعتبار پذیرفتم در این مراسم شرکت کنم که از کشورم افغانستان و مردمش بگویم. ما مردم افغان که صدایمان کمتر شنیده شده است، داغ و دردی زنده در دل داریم که آیا میشود روزگاری بیاید که مردم ایران نسبت به ما تصویر مثبتتری داشته باشند و ما نیز نسبت به آنها همینگونه باشیم؟
وی ادامه داد: یکی از برکاتی که ما را در شعر و ادبیات ثابتقدم کرد و انگیزه بخشید تا در این عرصه کار کنیم این بود که بسیاری از شاعران ما با شاعران کشور ایران چنان الفتی یافته بودند که شاید این انس و الفت در میان دیگر اقوام کمتر حس میشد. این روابط شروع کننده تعامل سالم فرهنگی، رسانهای و ادبی میان اهالی دو کشور بود. گروهی از شاعران افغان و شاعرانی از ایران زمین به یکدیگر نزدیک شده و روابط بسیار صمیمانهای با هم برقرار کردند. امروز میبینیم هر کدام از این شاعران که در نهادهای فرهنگی ایران متولی هستند نقش مثبتی برای تصویرگری چهره دیگری از افغانها دارند.
کاظمی افزود: وقتی یک شاعر افغان میخواهد از محیط مهاجرت خود به کشورش بازگردد، چند ارگان ایرانی برای او مراسم تودیع برگزار میکنند و این تصویر دیگری بود که به برکت اشتراکات و روابط میان دو ملت ایجاد شد. ای کاش بتوانیم به این افق نگاه کنیم که روزی برسد که دیگر برای هم اتباع بیگانه نباشیم و همدیگر را هموطنان فرهنگی یک میهن بدانیم؛ هموطنانی که شمشیر دشمن ما را از هم جدا کرده است.
این شاعر برجسته افغان عنوان کرد: ما دارای علقههای محکمی هستیم و اشتراکات دیرینه و ارزشمند بسیاری داریم و میتوانیم با نگاه مثبتتری از نسلهای قبل به روند پیشرفت خود در عرصه شعر ادامه دهیم و اگر توفیقی در این راستا حاصل میشود، آن را از ثمرات اشتراکات میان دو ملت بدانیم. جلسه امروز را باید به فال نیک گرفت و امیدوارم روز بهروز همدلیهای قدیم را بیشتر بیابیم و رنج دیرپایی که بسیار از مردم افغان حس کردند کاهش یابد.
به کارگر افغان نیز مانند شاعر افغان نگاه کنیم
کاظمی بیان کرد: برخی میگویند باید به قنبرعلی تابش در این کشور نگاه ویژهای شود. من بر این عقیده نیستم که جمهوری اسلامی باید نسبت به اهالی ادب افغانستان نگاه ویژهای داشته باشد، بلکه معتقدم این نگاه باید در تمام سطوح تسری یابد. این نگاه که عدهای را گلچین کنیم و بگوییم تسهیلات ویژهای برای این گروه قائل باشیم، درست نیست.
وی در پایان سخنانش گفت: یک بار ما به گناباد رفته بودیم. قناتی در آنجا وجود داشت که آبش کم شده بود. هیچ یک از مقنیهای کارکشته ایرانی جرأت نمیکردند به عمق بسیار زیاد این قنات بروند، اما چاهکنان افغانی به داخل آن رفته و 20 درصد به آب قنات افزودند. این مایه حیات به وسیله چاهکنان افغانستانی به مردم ایران هدیه شد. امیدوارم نگاهی که نسبت به شاعران افغان وجود دارد، در مورد کارگران این کشور نیز وجود داشته باشد.
بیات، شاعر افغان و همسر محمدکاظم کاظمی در بخشی از این مراسم گفت: همراهیهای همسرم مانند بالی برای پرواز من بود. تجربه زندگی مشترک ما پر از خاطرات است و من به جرأت داعیهدار این هستم که تمام زندگی ما به گذشت و مهربانی سپری شده است. در سالهای اول زندگی، همسرم شعری را از سیدحسن حسینی برایم خواند که مضمونش سادگی بود. فهمیدم منش خود او نیز در زندگی به همین گونه است. همچنین خاطرات ایام جوانی او در تربیت فرزندان کمک بسیاری به من کرده است.
وی ادامه داد: افراد وقتی میان مردم و اهالی سیاست شناخته میشوند، از طریق این شهرت سودجویی کرده و امکانات و تسهیلاتی را برای خود جمع میکنند، اما محمدکاظم کاظمی هیچگاه این کار را نکرد و مانند همه مهاجران در صف تمدید مدارک اقامت خود میایستد.
بیات در پایان سخنانش به شاخصههای ارزنده شعر محمدکاظم کاظمی اشاره کرد و افزود: پرداختن به درد مردم و دغدغهای که در عصر زمانی موجود است ا زجمله شاخصههایی است که همیشه در شعر او موج میزند؛ حتی شعری را که به مناسبت تولد فرزندم سرود با همین مضمون همراه بود.
انتهای پیام/