به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مراسم بزرگداشت زندهیاد احمد زارعی، از شاعران و فعالان حوزه شعر و ادبیات انقلاب، عصر امروز 21 دی ماه، با حضور علیرضا قزوه، مدیر آفرینشهای ادبی حوزه هنری، محسن مؤمنی شریف، مدیر حوزه هنری، مرتضی امیری اسفندقه، رضا اسماعیلی، مصطفی محدثی خراسانی، اسماعیل امینی، محمدحسین جعفریان و اعضای خانواده این شاعر در حوزه هنری برگزار شد. در میانه این مراسم ساعد باقری و سهیل محمودی، از اعضای هیئت مدیره خانه شاعران ایران نیز به این جمع افزوده شدند.
کمرهای در این مراسم گفت: 20 سال از درگذشت احمد زارعی گذشت، چه زود و چه پرسرعت. خداوند او را از نعمت رضوان و رحمت خودش برخوردار کند. ادعا ندارم که سالهای طولانی را با او سپری کردهام، اما از سالهای 64 و 65 به بعد ارتباطات ما از انتشارات تحقیقات سپاه آغاز شد. همچنین زمانی که ما در حوزه هنری، برای بخش ادبیات مقاومت و انقلاب دو کانکس داشتیم که به تعبیر دوستان دوکوههای بود در این مرکز، او نیز با ما بود.
وی ادامه داد: در مجالس یادبودی که شرکت میکنیم، بارها گفتهام و اینبار نیز میگویم. قصد از شرکت در این مجالس اعزاز متوفی نیست، این یادبودها توفیری به حال او نمیکند؛ اما برای هستان و کسانی که در قید هستند، این ذکر و یادآوری ضرورت دارد. ناگزیزم تا برای رهیدن از فراموشی، از کسانی یاد کنیم که بودهاند. اگر انسان دچار غفلت شود، معلوم نیست که سر از کجا درخواهد آورد.
کمرهای با بیان اینکه از جمله اموری که در ذهن انسان میماند، تفاوت و تمایز اخلاقی او با دیگران است، گفت: زارعی در خلوت خدای جای گرفته است، برای اینکه از یاد او دچار غفلت نشویم، ذکر چند نکته ضرورت دارد که میگویم. نخست آنکه زارعی شاعر بود، اما متشاعر نبود. آنچه که زارعی از روی ذوق و درد و آگاهی به زبان میآورد، حاصل جوشش عمیق درونیاش بود. ضمن اینکه در شعرشناسی هم دستی داشت. مرحوم زارعی در این زمینه صاحب نظر بود. به یاد دارم ایشان در مطالعه انگشتنما و به دستور زبان حساس بود. اعتنایی تام به درستنویسی داشت.
شهید زارعی باورمندی دردمند بود
این نویسنده با اشاره به دیگر ویژگیهای خُلقی زندهیاد زارعی یادآور شد: او دردمند بود. دردمندی در عین باورمندی خیلی مهم است. سرشار از این خصوصیات بود. عمل او معتقدانه بود نه منفعلانه و صدق تام بود. اخلاق شورمندانهاش موجب میشد تا از خواندن یک شعر روحیه طنازش گل کند. دچار تعصب خام و خوننوشی نبود. آزادگی و حریتی در مشی او بود که نشان از اعتنا به داشتههایش بود. تشنه یاد دادن و یادگرفتن بود و مسئله آموزش هم از این نظر برای او مهم بود. او هیچگاه به خودش چندان خیره نشد و در خودش نماند. همه اینها نشان از آن دارد که او در زمانش مورد توجه بود.
وی ادامه داد: او از پایهگذاران اولیه سمینار ادبیات انقلاب در دانشگاه تهران بود و این خود نشان از روحیه جوینده و پرتکاپوی او داشت. نگاه مریدانهای به امام(ره) داشت و از جمله کسانی است که داغش به دل ادبیات انقلاب ماند.
در ادامه این مراسم، حجتالاسلام سیدعبدالله حسینی، از فعالان شعر در حوزه خراسان، به سخنرانی پرداخت. او در ابتدا به سابقه آشنایی خود با زندهیاد زارعی پرداخت و د رادامه خاطراتی مبنی بر تبحر او در علوم ادبی نقل کرد.
انتهای پیام/