به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری مرآه الجزیره، «یک و ماه و نیم محرومیت از آب چه معنایی میتواند، برای شما داشته باشد؟ در حالی که همه میدانند، انسان تنها چند روز بدون آب میتواند زنده بماند. این چه معنایی دارد که هر لحظه زندگی خود را در این نگرانی سپری کنی که الان است که بطری آبت تمام شود و تا هفته آینده از آب خبری نیست؟ برای اینکه عطش خود را فرو بنشانی و از شدت آن کم کنی، مجبور به نوشیدن آب میوه و سایر آشامیدنیها برای یک هفته کامل یا بیشتر شوی».
این وضعیت زندانیان سیاسی و آزادی بیان زندان «جو» بحرین است که بیش از یک و ماه و نیم است، مشکل خود را به تمام مسئولان زندان منتقل کردهاند، اما تاکنون هیچ چیزی تغییری در وضعیت آنها رخ نداده و هیچ کس به این امر توجه ندارد و مدیدریت زندان کمترین اقدامی در این زمینه انجام نداده است.
مشکل کمبود آب در زندان جو بحرین هم اکنون به بحرانی حاد تبدیل شده، چون علاوه بر کمبود آب آشامیدنی، آب مورد نیاز قضای حاجت و استحمام نیز مدت مدیدی است که قطع شده است. به طور دقیق میتوان گفت که هر آنچه در این زندان با آب ارتباط پیدا کند، با مشکلاتی مواجه است.
نکته مهم اینجاست که به نظر میرسد، این قطعی و کمبود آب عمدی است و اگر هدف از آن کشتن زندانیان نباشد، نوعی شکنجه است که علیه آنها از سوی مسئولان زندان اعمال می شود.
نظام حاکم در بحرین تاکنون شکنجههای جسمی بیشماری مثل ضرب و شتم، شوک الکتریکی و سوزاندن با ته سیگار علیه زندانیان اعمال کرده است، اما این بار روش دیگری در پیش گرفته که در محروم کردند زندانیان از آب یعنی ماده اساسی مورد نیاز انسان است که دو سوم بدن آن را تشکیل میدهد و در درجه اول حیات انسان به این ماده وابسته است، نمود پیدا میکند.
بازداشت شدگان زندان جو در این خصوص تاکید میکنند که آب بدن آنها به شدت کاهش یافته است. آب آشامیدنی زندان آلوده است و ناخالصیهای آن کاملا با چشم قابل مشاهده است.
آنان در ادامه میافزایند: برخی از بازداشت شدگان به علت تشنگی و عطش زیاد و نبود جایگزین سالم برای آب، مجبور به آشامیدن آبهای آلوده میشوند و برخی برای برطرف کردن عطش خود به خوردن آب میوه پناه میآورند.
بازداشت شدگان زندان جو خاطر نشان میکنند: بطریهای آبی که از بوفه زندان خریداری میکنند، جوابگوی نیاز آنها نیست. این در حالی است که مسئولان زندان اجازه خرید تنها یک بطری در هفته از این آبها را به ما میدهند و روزی نیست که ما با دلهره و نگرانی تمام شدن آب به فردا نرسانیم و تنها کاری که از دست ما بر میآید، این است که منتظر هفته دیگر برای خرید یک بطری دیگر آب بمانیم.
آنان میگویند: آب میوههایی که به عنوان جایگزین آب استفاده میکنیم، عطش ما را برطرف نمیکند، بلکه بیشتر اوقات بر عطش ما میافزاید و گاهی اوقات چنان تشنگی بر ما غلبه میکند که نفسامان به شمار میافتد و دچار تنگی نفس میشویم.
قضای حاجت و استحمام مشکل اصلی دیگر بازداشت شدگان زندان جو است؛ این زندانیان میگویند: موارد بسیاری پیش آمده که روزهای طولانی را پشت سر میگذاریم، بدون اینکه اجازه رفتن به حمام را داشته باشیم. آب برای تعداد زندانیانی که هر روز بر تعداد آنها افزوده میشود، کفایت استفاده روزانه را نمیکند.
آنان میافزایند: علاوه بر این، با تغییر آب و هوا و سرد شدن هوا در زمستان مشکل دیگری هم به مشکلات زندانیان افزوده میشود، بدین معنا که همه زندانیان تنها از یک آب گرم کن استفاده میکنند و این باعث میشود که آب گرم در زمان تعیین شده برای استحمام به سرعت تمام شود و بسیاری از زندانیان با آب سرد حمام کنند.
اینکه آب اینگونه به مشکل بزرگ و پیچیده در زندان جو تبدیل شده، عادی به نظر نمیرسد، چرا که بحرین مشکل قطعی آب و کمبود آن را ندارد. این وضعیت بیش از یک و ماه نیم است که در زندان جو ادامه دارد و مسئولان زندان به طور عمد آن را نادیده میگیرند و این موضوعی بسیار شک برانگیز است.
از نظر علمی بدن انسان هر روز به 2 لیتر آب نیاز دارد تا به حیات طبیعی و عادی خود ادامه دهد و آب بتواند دستگاههای بدن را فعال و مرطوب و درجه حرارت آن را تنظیم و سموم خون را دفع و پاک کند و بازداشت شدگان زندان جو از اینکه حتی در هفته به 2 لیتر آب سالم دسترسی ندارند، شکایت میکنند و این باعث میشود که بدن انسان توازن خود را از دست داده و در معرض خشکی و انواع بیماریها قرار گیرد.
این موجب شده تا برخی از زندانیان دچار بیماریها نامشخص و ناشناختهای شوند که تاکنون سابقه نداشته است، به عنوان مثال برخی از آنها ناگهان دچار خونریزی بینی میشوند و برخی دیگر احساس خشکی و درد در بعضی قمستهای بدن خود میکنند، برخی نیز به چشم درد شدید مبتلا شدهاند.
بازداشت شدگان زندان جو تاکید میکنند: دقیقا نمیدانیم که این محرومیت از آب در این زندان تا کجا ادامه خواهد داشت و چه نقشههایی در پس آن نهفته است، اما میدانیم که در حماسه تاریخی بزرگ بشری یعنی «حماسه عاشورا»، «سید الشهدا» (ع) و «اهل بیت» و یاران با وفایش نیز از آب محروم شدند تا در برابر این محرومیت مجبور به تن دادن به ذلت و خواری شوند که چنین نشد.
به همین دلیل میگوییم، اگر میخواهید کسی را بکشید یا او را به انواع بیماریهای خطرناک مبتلا کنید، او را از آب محروم کنید. آیا آنچه در زندان جو میگذرد، را نباید یک نقشه شوم و توطئه خطرناک خواند؟
انتهای پیام/