به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شاید بتوان گفت، مهمترین دغدغه جامعه شعری کشور این روزها، که آرامشی نسبی پس از دعوای اخیر شاعران حکمفرما شده است، جشنواره شعر فجر است، جشنوارهای که بزرگترین رویداد برگزار شده در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی در حوزه شعر و حتی ادبیات به شمار میرود، جشنوارهای که هر سال که بر عمرش افزوده شده دچار تغییر و تحولاتی شده که گاه به کام شاعران خوش آمده و گاهی هم نه.
دبیران علمی و اجرایی جشنواره در هر دوره تلاش داشتهاند تا این طفل نوپا را اندکی به بلوغ خود نزدیک تر ساخته و بر اعتبار جشنواره بیافزایند. هر چند که به باور همه اهالی شعر و ادبیات این سرزمین نباید انتظاری را که از جشنوارههای دیگر فجر و بالاخص فیلم فجر وجود دارد، از این جشنواره داشت، اما سابقه برپایی هفت دوره گذشته نشان داده است که این جشنواره در حد و اندازه جشنوارههای فجر نیز نبوده و تنها به مانند یک جشنواره در کنار معدود جشنوارههای برگزار شده در حوزه شعر به کار خود ادامه داده است.
اکنون نیز که در آستانه برگزاری هشتمین دوره جشنواره قرار داریم، مسئولان انتخاب شده برای برگزاری این دوره باز ساز تغییر و تحول و ارتقای جشنواره را کوک کردهاند، این بار با نوایی دیگر، حضور همه طیفهای شعری.دغدغهای که این روزها عبدالجبار کاکایی دبیر علمی این جشنواره را لحظهای آرام نمیگذارد.
کاکایی که به گفته خود این روزها مشغول رایزنی با چهرههای مختلف ادبی و فرهنگی کشور برای حضور در این جشنواره است، معتقد است، باید فضای جشنواره شعر فجر را گستردهتر کنیم تا سایر جریانهای موجود در صحنه ادبیات ایران که تاکنون نه تمایلی به حضور در این جشنواره داشتند و نه از آنها دعوتی صورت گرفته است، نیز به این جشنواره اعتماد داشته و در آن شرکت کنند. باید دید او موفق میشود، اصطلاح «جمهوری شاعران» را که این روزها بر زبان میآورد، محقق کند، یا خیر.
از دیگر تغییرات جشنواره در این دوره زمان برگزاری است که بر خلاف دورههای گذشته که در بهمن ماه مقارن با فجر پیروزی انقلاب اسلامی برگزار میشد، این بار در فروردین ماه تا اردیبهشت ماه که تمامی عرصه فرهنگی کشور تحت الشعاع نمایشگاه کتاب قرار میگیرد برگزار خواهد شد.
کاکایی همچنین این روزها به دنبال فعالتر کردن بخش بینالملل جشنواره شعر فجر نیز هست، بخشی که قرار است زیر نظر «موسی بیدج» فعالیت داشته باشد، کاکایی معتقد است، زمانی میتوان ادعای جشنواره بینالمللی شعر فجر را داشت که تمام نخبگان شعر جهان یا حداقل بخشی از آنها حضور داشته باشند، نه اینکه به مانند سالهای گذشته شاعرانی که با رایزنیهای فرهنگی در ارتباط هستند، یا تنها شعرای افغان ساکن در ایران و ... را دعوت کرد.
وی میگوید: با وضعیت فعلی امکان برگزاری بینالمللی جشنواره شعر فجر وجود ندارد، تنها میتوان بخش بینالملل را برگزار کرد، که برای این بخش نیز در این دوره تلاشهایی برای حضور 10 تا 12 چهره صاحب نام شعر جهان که آثارشان به زبانهای مختلف ترجمه شده است، در دست انجام است.
ساخت مستندی از همه شاعران ایران، استفاده از داورانی متعلق به همه جریانهای شعری، و افزوده شدن بخش جنبی به جشنواره که به داوری کتابهای شعر میپردازد، از دیگر برنامههای این دوره جشنواره شعر فجر است.
با وجود اینکه لازمه هر موفقیت بازنگری در مسیر آمده و استفاده از تجربههای جدید است، اما باید توجه داشت که جشنواره شعرفجر که قرار بوده معتبرترین و برترین جشنواره شعری برگزار شده در طول سال باشد، بیش از هر چیز به اندکی ثبات نیز نیازمند است، اینکه در هر دوره مدیران و دبیران جشنواره طبق صلاحدید خود، بر اساس تفکرات و دغدغههای خود تغییراتی را به وجود اورده، بخشهایی را حذف و بخشهایی را اضافه کنند، دور باطل است. جشنواره شعر فجر اینک پس از 8 دوره برگزاری نباید عرصه آزمون و خطاها شود. شورای سیاستگذاری جشنواره شعر فجر باید کارکردی بیش از یک دوره داشته باشد، اینکه در هر دوره دو ماه مانده به زمان برگزاری شورای سیاستگذاری جدید مشخص شوند و تازه بخواهند چیدمان جشنواره را برنامهریزی کنند، نتیجهای نخواهد داشت و دغدغه امروز همه شاعران ایران را که افزایش اعتبار این جشنواره است، جامه عمل نخواهد پوشاند.
جشنواره باید برای خود اساسنامه و ساز و کاری روشن و مشخص داشته باشد، در کنار آن افزودن تجربیات جدید میتواند مسیرهای روشنتری را پیش روی قرار دهد. ایده استقلال جشنواره از بخش دولتی ایدهای است که اگر در مسیر صحیح خود طی شود، میتواند به رونق جشنواره و اعتبار آن منجر شود، به شرط اینکه ساز و کاری ثابت را برای جشنواره در نظر بگیریم.
انتهای پیام/