به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بیستونهمین سالگرد ارتحال آیتالله العظمی سیداحمد خوانساری به همت سازمان بسیج اصناف و بازاریان تهران با پیام آیتالله جوادیآملی، سخنرانی آیتالله حسینیبوشهری، مدیر حوزههای علمیه کشور و مداحی حاج مرتضی طاهری، صبح امروز اول بهمنماه در مسجد سیدعزیزالله بازار تهران برگزار شد.
آیتالله حسینی بوشهری در این مراسم با ارائه سخنانی گفت: مرحوم آیتالله خوانساری عالمی عامل و فقیهی وارسته و بزرگمرد تقوا و فضیلت و نمونه بارز وقار و اطمینان و آرامش بود و به خشوع و خضوع در برابر ذات کبریایی حق مشهور بود. اگر یکی از این ویژگیها در شخصی باشد برای بزرگی او کافی است، تا چه رسد به آنجا که همگی در وجود یک شخصیت جمع شده باشد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با استناد به آیات قرآن و احادیثی از حضرات معصومین(ع) با تأکید بر مقام و جایگاه والای علم و عالم در قرآن و سنت گفت: امام صادق(ع) علما را «مرابطون» و مرزبانان فکری و معنوی اسلام دانستهاند که مقام و جایگاه بالاتری نسیت به مرزبانان جغرافیایی دارند. اگر فکر و اعتقاد جامعه سالم بماند آن جامعه میتواند مرزبانانی برای حفاظت از مرزهای جغرافیایی تربیت کند و از همین رو است که بزرگان ما گفتهاند مداد علما از خون شهدا بالاتر است؛ چون شهیدان تربیتشده مکتب عالمان هستند.
مدیر حوزههای علمیه کشور در بخشی دیگر از سخنان خود گفت: به نظر من برای بزرگداشت شخصیتی چنین بزرگ دیر شده است و پیشنهاد میکنم آیتالله محسنیگرکانی، امام جماعت مسجد عزیزالله در فرصتی مناسب کنگرهای بزرگ برای این شخصیت با حضور علما و فضلای حوزه و دانشگاه در نظر بگیرند.
وی افزود: مرحوم آیتالله خوانساری تنها مربوط به خودش نیست، او افتخار شیعه و علمای بزرگ تشیع است. آیتالله حسینی بوشهری با اشاره به مراتب تسلیم در برابر خداوند گفت: برخی تسلیم در برابر خدا را مشروط به زمانی قرار میدهند که منافع مادیشان در خطر نیفتد. برخی دیگر زمانی که بین خواست خود و خواست خدا ناسازگاری میبینند، خواست خدا را ترجیح میدهند و تسلیم مشروط ندارند. دسته سوم اصلا خواستی ندارند و به دنبال رضایت خدا و اهلبیت(ع) هستند و مرحوم آیتالله خوانساری بیشک شخصیتی بود که در گروه سوم میگنجید.
آیتالله حسینیبوشهری در بخشی دیگر از سخنان خود گفت: امام خمینی (ره) در جلسهای دیده بودند که گروهی درباره عدالت مرحوم آیتالله خوانساری بحث میکنند و به آنان گفته بود که ما درباره عصمت ایشان بحث داریم و شما درباره عدالت ایشان میگویید! مرحوم آیتالله حائری یزدی، مؤسس حوزه علمیه قم نیز گفته بود که اجتهاد و عدالت را به هر معنا که تفسیر کنید، او مجتهد و عادل بوده است.
وی با اشاره به سوابق تحصیلی و تدریسی مرحوم آیتالله خوانساری از خوانسار تا اصفهان و نجف و قم و تهران گفت: ایشان در کمال تقوا، زهد و پارسایی تا آخر عمر خود در یک خانه استیجاری زندگی کرد. زمانی که وی بستری بود و قرار بود تحت عمل جراحی قرار گیرد اجازه نداد تا ایشان را بیهوش کنند؛ چون براساس مبانی فقهی خود معتقد بود بعد از بیهوشی لازم است مقلدین دوباره از او تقلید کنند و از همین رو به پزشکان گفته بود که من سورهای از قرآن را میخوانم و شما به عمل جراحی خود بپردازید. این نشان میدهد که ایشان را روح و روان و جسم خود مسلط بود و اسیر نفس نبود بلکه امیر نفس بود.
مدیر حوزههای علمیه کشور در بخشی دیگر از سخنان خود ضمن گلایهای گفت: چرا ما قدر علمایمان را تا زمانی که زنده هستند نمیدانیم و چرا رابطهمان را تعریفشده با علما قرار نمیدهیم؟ مرحوم خوانساری در بعد مبارزاتی بسیار برجسته بودند که این وجه شخصیت ایشان لابهلای بعد علمی و اخلاقی تحتالشعاع قرار گرفت. یکسالونیم بعد از رحلت آیتالله بروجردی زمانی که اسدالله علم میخواست لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی را به تصویب برساند مرحوم خوانساری به همراه شیخمحمدرضا تنکابنی، محمدتقی آملی، بهبهانی و گروهی دیگر از علما در همین مسجد سیدعزیزالله تحصن کردند و نسبت به تصویب آن لایحه اعتراض کردند.
وی با بیان اینکه مرحوم آیتالله خوانساری عالم به زمان خود بود، گفت: پس از تبعید امام به ترکیه ایشان جلسهای میگذارند و یکی از نزدیکان خود را به ملاقات امام میفرستند، پس از بازگشت امام از فرانسه نیز در سن 90 سالگی به دیدن امام میرود و به ایشان تبریک میگویند. به یاد دارم که در روز درگذشت ایشان بازاریان تهران زنجیرزنان و سینهزنان به در خانه ایشان رفته بودند و در زمان تشییع جنازه ایشان نیز مراجع با پای پیاده به استقبال رفته بودند.
آیتالله حسینیبوشهری در پایان سخنان خود گفت: دشمنان باید بدانند که این ملت همچنان پای لبیکشان ایستادهاند و در مقابل هجمه به انقلاب آرام نخواهد گرفت و پیوند خود را روزبهروز با انقلاب استوارتر خواهد کرد. پس از 30 سال تحریم چندی پیش جک استراو که به ایران آمده بود اقرار کرده بود که من وضعیت تهران را نه با بمبئی و قاهره بلکه با مادرید و آتن مقایسه میکنم.
انتهای پیام/