به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، امنیت ملی ما شامل چیست؟ به نظر می رسد امنیت ملی می تواند تعابیر مختلفی داشته باشد؛ اما اجزای آن تقریبا ثابت هستند: امنیت ملی با حفظ ثبات و تعادل اجتماعی، زمینه پیشرفت جامعه را با کمک به پیوستگی فعالیت های اقتصادی فراهم می کند. در نتیجه آنچه تداوم فعالیت های اقتصادی جامعه را به هم می زند، می تواند خلاف امنیت ملی قلمداد شود. از این منظر، گروه یا کسانی که صادرات نفت را مختل می کنند یا فعالیت بنادر و فرودگاه های کشور را دچار مشکل می کنند، متهم به اقدام علیه امنیت ملی کشور می شوند.
آنها مسیر رشد اقتصادی کشور را دچار اخلال کرده اند. از این منظر هر گونه اقدام برای تخریب منابع و استعدادهای اقتصادی کشور را می توان اقدام علیه امنیت ملی دانست.
بیایید فرض کنیم ظرف ماه های گذشته، یک لوله انتقال نفت هفت بار دچار آتش سوزی می شد، دو یا سه بار به خاطر آنکه رانندگانی سهل انگار خود را به آن کوبیده بودند، چند بار به خاطر آنکه چند نفر برای تفریح در کنار آن آتش بزرگی برافروخته بودند و یک بار هم برای آنکه عده ای تصمیم گرفته بودند از آن برای تمرین تیراندازی استفاده کنند. سوالی که مطرح می شود این است که آیا مراجع قانونی کشور و مقامات امنیتی می پذیرفتند که این عده از روی سهل انگاری و به خاطر سطح فرهنگ پایین شان این کار را کرده اند؟ آیا دادگاه های صالحه کشور این عده را بی گناه می دانستند یا با جریمه مختصری آزادشان می کردند؟ فکر نمی کنم کسی باور کند این افراد به راحتی آزاد می شدند. آنها متهم به خرابکاری و اخلال در امنیت ملی می شدند و سهل انگاری و بی توجهی جنایتکارانه شان به قوانین و مقررات بهانه تبرئه ایشان نمی شد.
حالا بیایید به جای لوله نفت بگذاریم پلنگ ایرانی یا گوزن زرد؛ گونه های کمیاب جانوری که در معرض انقراض هستند و با هویت ایران و چهره کشور ما در جهان گره خورده اند. یکی را در محوطه پارک پردیسان در پایتخت کشور کشته اند و از گونه دیگر تاکنون حداقل هفت راس در تصادفات کشته شده اند، یا سنگباران شده اند یا هدف گلوله شکارچیان قرار گرفته اند. آیا به نظر اینها تصادفی می آید؟ یا چون درباره محیط زیست صحبت می کنیم، قرار است، این اتفاقات تصادفی باشند؟ درست است که کلیشه فرهنگی ما این است که در جامعه ما، به رغم تاکید بر ارزش های انسانی، فرهنگ حفاظت از محیط زیست قوی نیست، ولی آیا این رویدادها دلیل وجود یک روند و نیت جنایتکارانه برای نابودی منابع اقتصادی و درآمدزایی از طریق محیط زیست نیست؟ درست است که محیط زیست ما مانند منابع نفتی ما از زیرساخت اقتصادی پیشرفته ای برای تولید درآمد و افزایش فعالیت های اقتصادی برخوردار نیست، ولی شکی نیست که پتانسیل درآمدی بالایی دارد.
در سراسر جهان گردشگرانی که برای کشف زیبایی محیط زیست به سفر می پردازند، درآمدهای هنگفتی را نصیب کشورهای میزبانشان کرده اند. به عنوان نمونه پارک های طبیعی ایالت فلوریدا در سال 2010، حدود 2/9 میلیون بازدیدکننده جذب کردند که درآمدی معادل 553 میلیون دلار در سال 2009 نصیب این ایالت کرده است. پارک اورگلیدز این ایالت که با سابقه ای 14 ساله نسبتا تازه تاسیس به شمار می آید، تاکنون برای بیش از پنج هزار نفر ایجاد اشتغال کرده است و کمک بزرگی به اقتصاد ایالتی بوده است. در کشورهای آسیای جنوب شرقی طبیعت گردی به عنوان محرک اقتصادی عمل کرده و باعث شده است صنعت توریسم در برخی از این کشورها نرخ رشدی سریع تر از متوسط جهانی داشته باشد. در کشورهای در حال توسعه نپال، اکوادور، کاستاریکا و کنیا طبیعت گردی یکی از منابع اصلی درآمدهای ارزی کشور به شمار می آید و هم در اشتغال آفرینی نقش مهمی ایفا می کند.
در کشور کاستاریکا دولت با اجرای برنامه های آموزشی، افراد بسیاری را به عنوان راهنما آموزش داده است. تشویق فعالیت هایی مانند تماشای پرندگان و طبیعت گردی در گلزارهای طبیعی برای جهانگردان باعث شده است تا صدها خانوار منبع درآمدی مناسب داشته باشند. زمانی که از پتانسیل درآمدزایی طبیعت گردی صحبت می کنیم از یک رویا یا توهم حرف نمی زنیم؛ بلکه از واقعیتی صحبت می کنیم که در کشورهای مختلفی در سطوح مختلف توسعه وجود دارد.
از این منظر، کسانی که پلنگ نادر ایرانی را می کشند تنها سهل انگار یا بی توجه نیستند، آنها ده ها هزار دلار درآمد ممکن برای اهالی آن منطقه را نابود کرده اند و آسیب جبران ناپذیری به زیرساخت های اقتصادی و روند توسعه کشور وارد کرده اند. آیا وقت آن نرسیده است که با متخلفان نه از دیدگاه محیط زیستی؛ بلکه از منظر امنیت ملی برخورد کنیم؟ محیط زیست ما برای ویران شدن آفریده نشده است، نعمت و امانتی است که به دست ما سپرده شده است تا وسیله و ابزار عزت ملی و رشد جامعه ما باشد. بیایید مفهوم امنیت ملی را به این رکن حیات اجتماعی مان تعمیم دهیم.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.