روزهای خاکستری اصفهان / سرب، در رگ‌های نصف جهان
خبرگزاری تسنیم: آلایندگی هوای شهر اصفهان این روزها به میزان قابل توجهی افزایش یافته و این مسئله سبب شده مردم اصفهان به میزان زیادی با آلایندگی شهر دست و پنجه نرم کنند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، این روزها گره کور آلودگی هوای زمستان‌ها بد جور به هم تنیده و گره می‌خورد و انگار این غول زمستانی هر سال با کاهش دما و وارونگی هوا، خود را به زور درنصف جهان جا می کند تا اصفهان پس از تهران، نام آلوده‌ترین شهر ایران را به نام خود ثبت کرده باشد و علاوه بر آن، مدال یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان را در یک روز به گردن بیاویزد و در این زمینه هم رکورد دار بشود.
آسمان شهر گنبدهای فیروزه‌ای چند زمستانی می‌شود که خاکستری شده و آلودگی چادر خود را از این آسمان بر نمی‌دارد؛ میدان نقش جهان هم سایه ای خاکستری به خود گرفته تا شاید با دیدن این رنگ تیره و ناخوشایند، مرد عمل پیدا شود و به دور ازمقصر کردن دیگران چاره‌اندیشی کند یا راهکاری بیافریند.
چند سالی می‌شود که آلودگی هوا در اصفهان مهمان ناخوانده این شهر شده، مهمان ناخوانده و یا مزاحمی که هرسال به روزهای آن افزوده می‌شود و گویا حالا حالا هم رفتنی نیست .
این اتفاق به قدری سنگین و عمیق می‌شود که دوشنبه گذشته، اصفهان را تبدیل به آلوده‌ترین شهر جهان کرده و رئیس شورای شهر اصفهان، روز گذشته این خبر را پشت تریبون علنی شورا شهراعلام کرد.
ماجرا آن‌قدر جدی است که مشاور ارشد سازمان جهانی بهداشت درهمایش هوای پاک می‌گوید که شیر مادران اصفهان دارای سرب و کادمیوم، آرسنیک و جیوه است!
لقب گرفتن چنین نامی در کارنامه چنین شهری یک فاجعه محسوب می‌شود، البته به همراه یک علامت سوال بزرگ، علامت سوالی که باید به آن جدی پاسخ داده شود.
حالا دیگر وقت گذاشتن جلسات و حرف زدن و مصاحبه در مورد اینکه اصفهان شهر صنعتی است، اطراف آن کارخانه، کوره‌های آجرپزی، افزایش تردد خودروهای فرسوده و ده‌ها مورد دیگر است، بماند.
البته بگذریم که هر بار با بروز چنین رخدادی، این اتفاق را مسئولی به گردن مسئول دیگری انداخته و حل آن را جزء وظایف دستگاه‌های دیگر می‌داند وانگشت اشاره به روی دیگری و دیگرها نشانه می‌رود، اما با این حال شورای شهری اصفهان و برخی از دستگاه‌ها بر اساس روال معمول یا به دلیل عمق فاجعه، برای یافتن راهی دورهم جمع شده و به بحث و تبادل نظر در این مورد می‌پردازند.
این بار همه امیدواریم از جلساتی که مدیران استانی و شهری گرد آن می‌نشینند راه برون رفتی عاجل خارج شود.
این بار همه امیدوار هستند درباره آلودگی هوا راه گریزی تدوین شود، آرمان‌گرائی را کنار گذاشته و ببینیم چقدر برای آلودگی هوا فکرکردیم و چه راه‌حل‌هائی پیشنهاد کرده‌ایم؛ بیایید فکر کنیم که آیا طرح‌های زوج فرد در کاهش این رخداد موثر بوده است؟ چقدر مطالعات زیست محیطی برای کاهش و یا حداقل برای کنترل این مسئله شده است.
اگرصنایع محکوم به آلوده کرده هوای شهر اصفهان هستند، چه نظارتی بر روی آنها شده و چقدر آنها را کنترل کرده‌ایم؟ اگر سوخت صنایع مشکل‌زای آلودگی بوده، چه تغیری در سوخت آنها شده است.
آیا فکری برای جایگزینی این سوخت شده و چقدر از روش‌های کشورهای پیشرفته برای کاهش و کنترل آلودگی هوا استفاده کرده‌ایم؟
راستی اسب چموش آهنی مترو چه زمانی میخواهد با ورودش این آلودگی را کم کند.
البته تقصیر خود ما شهروندان هم کم از مسولان نیست؛ شد به جای اینکه هر روز صبح استارت بزنیم و یک اتومبیل را به مجموع آلاینده‌های سطح شهر استفاده کنیم، به خیل استفاده کنندگان از وسایل نقلیه عمومی بپیوندیم و به اندازه سهم خود در جلوگیری از بدتر شدن وضعیت هوا احساس مسئولیت کنیم.
این سئوالات و پرسش‌های بسیار دیگری وجود دارد که باید به آنها فکر کرد و آنچه فعلا میسر است، تنفس همین سرب های معلق است، بفرمائید سرب.
انتهای پیام/ ب
