به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، وحید تاج و مجتبی عسگری در کنار ارکستر قرار گرفتند تا قطعه «زندگی» را با هم بخوانند.
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ما است
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جا است
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
این نخستین قطعهای بود که در کنسرت «دستهای به هم پیوسته» اجرا شد. این شعر معروف که در محافل هنری بسیار خوانده شده، از سرودههای ژاله اصفهانی است.
پس از این قطعه، هر دو خواننده صحنه را ترک کردند تا شاید نغمهای که خواندند را مردم به یاد بسپارند.
عکس از: امیرخامنه
«آرزوی بزرگ» قطعهای بیکلام بود که در دومین گام کنسرت نواخته شد.
«گلهای افسرده» قطعهای دیگر بود با شعری از فریدون مشیری که مجتنی عسگری آن را خواند.
نوبت به آمدن نوازندهها و خواننده موسیقی کردی شد. آنها در کنار ارکستر قرار گرفتند تا قطعه «قبله» را اجرا کنند. این قطعه با دست زدنها و فریادهای حاضران در سالن همایشهای برج میلاد روبه رو شد.
قطعه «بهار غم انگیز» با شعری از اسماعیل اکبری مهر قطعه دیگری بود که وحید تاج آن را خواند.
پایانِ بخش نخست این کنسرت قطعه «چارداش» اثر مونتی بود. چارداش (به مجاری: Csárdás) نوعی رقص محلی مجار است که پیشینهاش به قرن هیجدهم میلادی میرسد. ریتم این رقص 4/2 یا 4/4 است.
کیوان ساکت در موسیقی ایران به نواختن قطعات موسیقی کلاسیک با ساز تار شهرت دارد. قطعه «چارداش» نیز یکی از این قطعات است. ساکت پیشتر این قطعه را در آلبوم «دیدار شرق و غرب» نواخته بود.
پس از این قطعه نوبت به آنتراکت 10 دقیقهای رسید.
عکس از: امیرخامنه
آنچه در بخش نخست این کنسرت شنیده شد ترکیبی از موسیقی ایرانی، موسیقی کلاسیک غرب و موسیقی محلی بود. این ترکیب بندی در نوع خود توانست فضایی متنوع را برای مخاطبان فراهم کند.
خوانندههای جوانی در این کنسرت حضور داشتند که به طور حتم در آینده از آنها بیشتر میشنویم.
نکته قابل توجه دیگر در این کنسرت مخاطبان بودند. عدهای از این مخاطبان در گوشهای از سالن گاهی در هنگام اجر سر و صداهایی را ایجاد میکردند که موجب بر هم خوردن تمرکز نوازندهها و دیگر مخاطبان میشد.
البته اندک اندک و با اجرای قطعات متنوع، آنها نیز با موسیقی همراه شدند.
در بخش دوم ارکستر قطعاتی با نام «مارش ترک» اثر موتزارت، «یادگار خون سرو»، «آهایوگو»، «فانتزی برای تار و ارکستر»، «نای شکسته»، «آمان» و «باران» را اجرا کرد.
در این میان قطعه «آهایوگو» از موسیقی محلی گیلکی انتخاب شده بود و خوانندهای از آن دیار اجرای آن را بر عهده داشت. در این قطعه بخشی از آواز «دیلمان» اجرا شد که تداعی کننده تیتراژ پایانی سریال «پس از باران» بود.
پایان بخش این کنسرت نیز اجرای قطعه «ای ایران» بود. این قطعه در وضعیتی اجرا شد که تمام حاضران در سالن ایستاده بودند و بسیاری از آنها در خواندن این قطعه، ارکستر را همراهی کردند.
انتهای پیام /