باب طرح سوال در مورد سینمای ایران باز شود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،محمود سالاری کارشناس فرهنگی درباره فرهنگ و جشنواره فیلم فجر گفت: آنچه که جشنواره فیلم فجر را مهم می‌کند این است که ویترین سینمای کشور و فرهنگی ترین بخش سینماست. به دلیل اینکه زمان برگزاری جشنواره ایام فجر است، نیاز به شیوه نامه ای مشخص داریم؛ قید فجر آن را با جشنواره فیلم تهران متفاوت می‌کند. وقتی واژه‌ای را وزن می کنیم، براساس آن بینشی پدید می آید.

سالاری ادامه داد:آوردن این رویه ها با واژه‌ها به این معناست که ما برای هر واژه ای تعریف مشترکی را برای اصحاب آن حوزه اعمال کنیم. آیا با وجود گذشت سی و چندسال در جشنواره فجر ما شیوه نامه ای به این معنا وجود دارد؟ براساس چه معیاری فیلم ها در بخش های مختلف نگاهی دیگر و غیره قرار می گیرد؟... مسئولان سینمایی نگران کدام بخش از سینما اعم از تکنیک و فرم و محتوا هستند؟

این کارشناس فرهنگی بیان کرد: در دنیا تهیه‌کنندگان برای اینکه محصولات خودشان را بفروشند، محصولاتی تولید می‌کنند و هر تهیه‌کننده‌ای بهترین پوستر را می‌زند. در اینجا به جای داوری کردن صنف، با داوری دولت روبرو هستیم و این در ذات خودش تناقض دارد.این جشنواره که به وسیله دولت یا نهادهای حکومتی برگزار می شود،قطعا باید سمت و سوی دیگری داشته باشد.کل جمعیتی که درگیر این جشنواره می شود،یک دهم کشور نیست اما امکانات رسانه ای آن بسیار وسیع است.

سالاری توضیح داد:در پس این توجه‌ها نسبت به شاخه های مختلف هنری قطعا هدف مهم دیگری وجود دارد اما در حال حاضر هدف اولیه کمتر رنگ و بوی گذشته خود را دارد.در حال حاضر سالانه جشنواره فجر جوایزی اهدا می‌کند که تأثیری در مدیریت فرهنگی ما ندارد.

این کارشناس فرهنگی درباره متفاوت بودن آمار فروش فیلم ها و فیلم های انتخاب شده به وسیله داوران تشریح کرد: بخشی از این مسأله به این برمی‌گردد که مخاطب جشنواره با مخاطب عام فاصله دارد. ما دو جنس هنرمند نخبه و غیرنخبه داریم که اگر نخبه باشد، رسالت بزرگتری دارد. متأسفانه نخبگان ما عمدتا طلبکاران ما هستند و هنرمندان باید به مردم امید بدهند. این فاصله روی پرده سینما متجلی می شود. آیا ترسیم یک فضای ناخوشایند در فیلم ها برای خانواده ای که می خواهند اوقات فراغت خوبی را سپری کنند، شلیک به سینما نیست؟ سینماگر ما مردم شناس خوبی نیست.

سالاری افزود: جهت دهی مدیران سینما در این میان نقش اساسی دارد و ما کدهای غلط به سینماگران می دهیم و گاهی یک جریان سینمایی به وجود می آید که مردم آن را کنار می زنند.دیروز روز سلام سینما بود و جمعیت در سینماها موج می زد و هم جای خوشحالی دارد و هم نگرانی؛ یعنی اگر این فیلم ها ارزش پول دادن داشت، مردم به سینما می آمدند.

سیدجمال ساداتیان تهیه کننده با سابقه سینما در ادامه درباره برگزاری جشنواره گفت: برگزاری جشنواره یک مراسم است و باید بررسی کنیم فیلم های جشنواره چه سمت و سویی دارند. وقتی تکنیک و محتوا در کنار هم قرار می گیرند،اثر هنری به وجود می آید و حوزه هنر با قریحه سروکار دارد.

این تهیه کننده افزود: به نظرم جسم جشنواره سی و دوساله است اما عقلش به این حد از رشد نرسیده و این به دلیل نوساناتی است که در سال های گذشته پیدا کرده است. ما هیچ وقت تعریف نکردیم که باید فلان خط مشی را برای سینما تعریف کنیم و با ورود هر مدیری این خط مشی ثابت بماند.امکان دیکته کردن این مسائل با پول وجود ندارد. ما پول های کلانی به دست افراد برای فیلمسازی دادیم اما آثار ساختاری و محتوایی خوبی از درون آن بیرون نیامد.

ساداتیان عنوان کرد: کار جشنواره یک کار عام است که مثل دروس مدرسه است اما سمت و سوی جشنواره های موضوعی می‌تواند تخصصی‌تر باشد و بیشتر افرادی که همسو با آن جریان هستند می توانند شرکت کنند.

این تهیه‌کننده تشریح کرد: در جشنواره فجر ما به 16 عنوان جایزه می دهیم که یکی از آنها فیلمنامه می شود اما بقیه مانند کارگردانی و غیره اجزای آن را تشکیل می دهد.

ساداتیان در تفکیک تفاوت داوری میان جشن خانه سینما و جشنواره فیلم فجرگفت: جشن خانه سینما همان اثری را قضاوت می کند که در جشنواره فیلم فجر قضاوت شده است. شاید نوع افراد متفاوت باشد ، اما ما تنها می‌خواهیم ظرفیت و محتوای فیلم ها را شناسایی کنیم.حوزه هنر باید مخاطب داشته باشد و وقتی آثارمان نتواند با طیف های مختلف مردم ارتباط برقرار کند، تأثیری ندارد.

این تهیه کننده درباره برگزاری اولین جشنواره در دنیا به دست موسولینی و جایزه جام موسولینی یادآور شد: موسولینی کاملا براساس دیدگاه های خودش حرکت می کرد اما براساس همان خط و ربط ها جایگاه جشنواره ایتالیا رشد چندانی نکرد. باید افرادی که در این حوزه کار می کنند باید به باور اولیه برسند. حتی فیلم هایی هم که دولت تولید کرده چندان با اهداف اولیه هماهنگ نیست و آثار قابل قبولی هم نیست. نمی‌گویم آثار بخش خصوصی خوب است اما سینمای دولتی هم حرکت خاصی انجام ندادند.

ساداتیان درباره سینمای نئورئالیستی و پرداختن به سبک خاص خاطرنشان کرد:اگر یک شرایط مساوی را برای تمام فیلم ها فراهم کنیم،شرایط بهتر می شود. ما دو نوع فیلم سرگرمی و اندیشه‌ای داریم و اگر درباره فیلم‌های اندیشه‌ای صحبت می‌کنیم، به راهبرد فرهنگی موجود در کشورمان باز می‌گردد. جای بیان شبهه‌ها و بحث و جدل در جامعه ما باز نیست که چند نفر خبره درباره آن صحبت کنند.

این تهیه کننده درپایان گفت: بستن روزنامه راه حلی را برای مشکل جامعه پیدا نمی کند و علما باید جواب این شبهات را بگویند. ما در حوزه سینما به لحاظ تکنیکی بسیار رشد کردیم اما جای این بحث و جدل ها در سینما خالی است و دائما نگرانیم که چه اتفاقی می افتد. باید اجازه طرح موضوع و مرتفع کردن سوالات وجود داشته باشد.

انتهای پیام/