به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بعد از سه روز تماشای بی حاصل فیلم های خسته کننده جشنواره فیلم فجر، سرانجام در سانس ساعت 16 برج میلاد، فیلمی به نمایش درآمد که همه امیدها برای بازگشت شور و هیجان به جشنواره را زنده کرد.
«شیار 143» اولین فیلمی بود که بعد از پایان آن،تماشاگران حاضر در برج میلاد با چشم های خیس به صورت مداوم چند بار آن را تشویق کردند.
«شیار 143» روایتی واقعی و تاثیرگذار از حماسه مادران ایرانی در 8 سال دفاع مقدس بود. روایتی که تسلط قابل توجه نرگس آبیار در دومین فیلمش روی ابزارهای سینمایی، فیلم را تبدیل به یک نمونه برجسته سینمای دفاع مقدس دهه نود بود.
نرگس آبیار بعد از تجربه تقریبا موفق «آشیاء از آنچه می بینید به شما نزدیک ترند» حالا اینجا روایتی مردمی و منحصر به فرد از دیده نشده های همه این سالهای سینمای دفاع مقدس ارائه داده بود.
اتفاقی که تراز سینمای دفاع مقدس در جشنواره فجر امسال را همراه با نمونه قابل توجه «چ» چند پله بالاتر برد.
آبیار داستانش را به ساده ترین شکل ممکن، بدون اداهای تعریف داستان همه این سالهای سینما، برای همه مخاطبان ایرانی اش بدون لکنت تعریف کرده بود و در عین حال از خطر افتادن به ورطه احساسات گرایی رها شده بود.
این تولد یک فیلمساز جدید برای سینمای دفاع مقدس است. سینمایی که ادعای تمام شدنش در همه این سالها به گوش می رسید.آبیار فعلا پدیده جشنواره است.
انتهای پیام/