کمال تبریزی در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم در خصوص فیلم سینمایی «چ» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا گفت: «چ» یک استنباط کاملا شخصی آقای حاتمی کیا است، ساختار خیلی خوب علاوه بر اجرا و ویژوآل افکت عالی دارد و اگر بتوانیم این کار را یک سوپر پروداکشن مطرح کنیم؛ به نظرم جزو کارهای موفق حاتمی کیاست. اما نکته مهم در مورد این فیلم این است که خیلی به خود حاتمی کیا نزدیک شده و شما حاتمی کیا را در فیلم به طور کامل می بینید.
وی در ادامه افزود: فقط یک نکته وجود دارد و آن هم اینکه حاتمی کیا فیلمی درباره چمران نساخته، حاتمی کیا فیلمی درباره استنباط و دیدگاه خودش از شخصیتی به اسم چمران ساخته، در واقع «چ» چمرانِ حاتمی کیاست. اینکه چقدر با واقعیت چمران فاصله دارد و یا چقدر به او نزدیک است این یک چیزی است که در بررسی های تاریخی می توان درباره بحث کرد. اما چیزی که من دیدم خیلی من را به چمرانی که من می شناسم نزدیک نکرد. من را بیشتر به شخصیتی نزدیک کرد که مدنظر حاتمی کیا بوده. فکر می کنم «چ» فیلم موفقی است که حاتمی کیا را تداعی و به یاد می آورد.
کارگردان فیلم سینمایی «طبقه حساس» در خصوص فیلم سینمایی «روز رستاخیز» به کارگردانی احمدرضا درویش، گفت: این فیلم سینمایی از تکنیک خوبی برخوردار بود و فرم خوبی داشت. اما فکر می کنم یک مقدار فیلم در موقعیت فرم باقی مانده بود و دلیلش هم این است که مضمونی پیچیده و عمیق داشت. حالا حالا ها تجربه زیادی باید اتفاق بیافتد در عرصه سینما تا این مضمون به طور کمال و تمام بیان شود یعنی حق مطلب ادا شود.
وی در ادامه افزود: فکر می کنم این راهی است که با فیلم سینمایی «روز واقعه» شروع شده، البته کارهای پراکنده ای در این زمینه انجام شده است و حالا سینماگران باید در این زمینه قدم های بیشتری بردارند و کار بیشتری بکنند تا به این مفهوم که خیلی عمیق است و در ذات فرهنگ ایرانی وجود دارد، دست پیدا کنند و کارهای بهتری ساخته شود.
کارگردان فیلم سینمایی «خیابان های آرام» در خصوص فیلم سینمایی «شیار 143» گفت: من خانم آبیار را نمی شناسم و فیلم قبلی ایشان را هم ندیده ام و فقط می دانم این فیلم دومشان است. به نظر من خیلی خوب کار کرده بودند، یعنی هم فیلمنامه خوبی داشتند و هم به لحاظ کارگردانی اجرای خوبی داشت، فیلمبرداری کار هم خیلی خوب بود.در اوج کار هم خانم مریلا زارعی بود که از نظر من بازی او خیلی روان، یکدست و فوق العاده بود.
وی در ادامه افزود: اگر بخواهیم درباره مضمون فیلم هم حرف بزنیم، مسلم است که این کار در زمینه دفاع مقدس است، در سینمای ما درباره این موضوع و مادران شهدا کار کرده بودند اما این فیلم منسجم تر و قوی تر از همه کارهایی بود تا به حال با این موضوع ساخته اند. از نظرم کار فوق العاده ای بود و من به خانم آبیار و همه همکارانشان تبریک میگم و امیدوارم در بخش سودای سیمرغ داوران به آن توجه کنند.
کارگردان فیلم سینمایی «مارمولک» با توجه به این مساله که چند نفر از اهالی رسانه بر این باور بودند که ریتم داستان کند بود، گفت: کندی برای ذات خود این قصه است. قصه جزییات و قصه شخصیت است و به طور طبیعی اتفاق می افتد. فیلم قرار نیست قصه ای را مطرح کند. بنا بر این فیلم هایی که به جزییات می پردازند نا خوداگاه ریتم کندتری دارند تا فیلمنامه هایی که مربوط به قصه و ورایت می شود.
وی در خصوص کارهای دیگری که در جشنواره دیده و از آن خوشش آمده است، گفت: از فیلم هایی که بحث نقد اجتماعی دارند و موقعیت هایشان به نوعی انتقاد از موقعیت اجتماعی است، دو تا فیلم را دوست داشتم، یکی فیلم «سیزده» هومن سیدی و دیگری فیلم «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان. به نظرم این فیلم ها هر دو از آن دسته از فیلم هایی هستند که آدم را به فکر وامیدارند.
انتهای پیام/