به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در برنامه ققنوس شب گذشته که با حضور نرگس آبیار نویسنده و کارگردان برگزار شد، فیلم «شیار 143» مورد نقد و بررسی قرار گرفت. نرگس آبیار با اشاره به اینکه در ابتدا نویسنده بوده و سپس به دنیای سینما علاقهمند شده است، گفت: من همیشه پیگیر مسائل سینما بودم و فیلمهای روز دنیا را میدیدم ولی هیچوقت فکر نمیکردم فیلم بسازم. در سال 75 اولین نوشتههایم چاپ شد. بعد از آن سینمای جنگ را دنبال کردم و متوجه شدم که سینما مخاطبان بیشتری دارد و میتوان حرفهای جهانی زد.
وی افزود: من اوایل خیلی غریزی سینما را پیگیری کردم و هیچ دوره یا آموزشی ندیده بودم. البته هنوز هم غریزی کار میکنم و ممکن است سر صحنه فیلمبرداری فیلمنامه را عوض کنم.
این کارگردان سینما با اشاره به این مطلب که در سالهای اخیر نویسندگان حوزه ادبیات بیشتر بهسراغ فرم میروند، گفت: نویسندگان بیشتر علاقهمند هستند که فرمها و ساختارهای جدید را تجربه کنند و گاهی اوقات سعی میکنند از نثرهای پیچیده استفاده کنند که این موجب گنگ شدن فضای داستان برای مخاطب میشود، بنابراین با توجه به این مسئله سینماگر هم سعی میکند از این ادبیات دوری کند.
داشتن دغدغه اولویت فیلمساز دفاع مقدسی
آبیار در پاسخ به این سؤال "علت بیتوجهی سینماگران به ادبیات دفاع مقدس را چه میدانید؟" گفت: ساخت فیلم با موضوع دفاع مقدس در درجه اول هزینه بسیار زیادی نیاز دارد. بهنظرم دلیل دیگری که کارگردانان بهدنبال این موضوع نمیروند این است که در گذشته آثار ضعیفی با نگاههای تکبعدی در این حوزه ساخته شده فیلمساز ترجیح میدهد سراغ موضوعات دیگری برود. البته باید تأکید کنم که ساخت فیلم در حوزه دفاع مقدس نیازمند داشتن دغدغه پیرامون این موضوعات است و فیلمساز آن فضا را درک کرده باشد.
وی افزود: من در فیلم «شیار 143» فضای پشت صحنه جنگ را نشان دادم، آدمهایی را که برایم باورپذیر و قابل درک بودند، به نمایش گذاشتم. بهنظرم فیلمساز باید بهسراغ موضوعاتی برود که با آنها آشناست.
کارگردان فیلم «شیار 143» با بیان اینکه دوران دفاع مقدس انکارناپذیر است، گفت: جنگ پتانسیل بسیار خوبی برای پرداخت داستان نویسان و سینماگران کشور ما دارد، چون در جنگ دائماً با مقوله مرگ همراه هستید و در اینجاست که نگاه انسان عمق پیدا میکند. آدمهای زمان جنگ خاص میشوند و کارکردن درباره زندگی این آدمها بسیار مهم است. بهنظر من رنج، انسان را شکوهمند میکند. رنج میتواند درون را پالایش دهد و موجب بالا رفتن روح میشود و این بستگی به نگاه انسان به رنج دارد.
عدم انتخاب فیلم در ابتدا بسیار عجیب بود
نرگس آبیار در ادامه گفت: من سعی میکنم در ژانری فیلم بسازم که نسبت به آن احاطه دارم و با فضای آن آشنا هستم. فیلمسازی در حوزه دفاع مقدس نیاز به دیدن مناطق جنگی و آشنا شدن با آن فضا را دارد، در غیر این صورت فیلمی که ساخته میشود تصنعی و بهدور از واقعیت خواهد بود و صرفاً با مطالعه به دست نمیآید.
وی در پاسخ به این سؤال که چرا هیئت انتخاب جشنواره فجر در ابتدا فیلم «شیار 143» را انتخاب نکردند، گفت: برای بنده هم عجیب بود که چرا این اتفاق افتاد و شاید ناشی از سلیقه متفاوت هیئت انتخاب باشد. افرادی که فیلم را دیده بودند از فیلم تمجید میکردند و نمیدانم چرا مورد استقبال قرار نگرفت. البته بعد از این ماجرا ما اکرانهای محدودی را داشتیم که منتقدین فیلم را دیدند و یادداشتهایی نوشتند، همچنین آقای رضاداد، دبیر جشنواره زمانی که فیلم را دیدند، پسندیدند و فیلم وارد بخش مسابقه سودای سیمرغ شد و من این اتفاق را میمون و مبارک میدانم.
تقدیم «چ» به «شیار 143» توسط حاتمیکیا
این کارگردان فیلم افزود: آقای حاتمیکیا «چ» را به «شیار 143» تقدیم کرد که برای من بسیار شگفت انگیز و شوکآور بود و هیچوقت فکر نمیکردم این افتخار نصیب من بشود. من بخش زیادی از زندگیام را تحت تأثیر فیلمهای آقای حاتمیکیا گذراندم، این نشان دهنده آن است که آقای حاتمیکیا دغدغه دفاع مقدس دارند، بزرگترین هدیهای که در این جشنواره گرفتم حضور حاتمیکیا در نمایش «شیار 143» است.
انتهای پیام/*