به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست مطبوعاتی فیلم مهمان داریم با حضور عوامل این فیلم در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد.
در این نشست منوچهر محمدی تهیه کننده ، محمد مهدی عسگر پور کارگردان و آهو خردمند، برادران صادقی دوقلوهای بازیگر فیلم حضور داشتند و پرویز پرستویی و سهیلا گلستانی دو بازیگر اصلی فیلم بدلیل فیلم برداری در فیلم جدیدی در شمال کشور حضور نداشتند.
در این نشست محمد مهدی عسگر پور کارگردان فیلم «مهمان داریم» در سخنان ابتدایی خود گفت: این فیلم با یک طرح چند صفحه ای که آقای منوچهر محمدی دادند شروع شد و سه تا چهار ماه نگارش فیلم نامه طول کشید و از اوایل فروردین امسال فیلمبرداری این فیلم شروع شد و در اولین نوبت ارائه، فیلم را به جشنوراه تحویل دادیم و کمی تغییرات در مراحل پس از تولید این فیلم هم انجام شد.
در ادامه منوچهر محمدی تهیه کننده فیلم گفت: آقای پرستویی و خانم گلستانی دوست داشتند در این نشست حضور داشته باشند؛ اما مشغول فیلم برداری در شمال هستند و در تماسی که دیشب با اقای پرستویی داشتند از دوستان مطبوعاتی عذر خواهی کردند.
وی در ادامه در مورد شکل گیری ایده اولیه فیلم گفت: من در دو کار آخر خودم یعنی فیلم «بوسیدن روی ماه» و «مهمان داریم» به سراغ خانواده شهدا رفتم. دلیل ساخت این فیلم ها هم یک نوع واکنش ناخودآگاهی است که در ذهن من شکل گرفته است که با دیدن شرایط سالیان اخیر شکل گرفته است. اینکه شاهد رفتارهایی از کسانی هستیم که انگار که باوری به خدا و معاد ندارند.
تهیه کننده فیلم «مهمان داریم» در ادامه گفت: من سعی کردم با پرداخت به موضوع شهدا و خانواده ی آنها باعث شرمندگی کسانی شود که بی مهاب خیلی حرفها را می زنند و خیلی کارها می کنند. این فیلم آینه ای است که در گوشه ای قرار گرفته است تا شاید عده ای با دیدن آن ها شرمسار شوند.
در ادامه نشست بهروز شعیبی بازیگر فیلم «مهمان داریم» در پاسخ به سوالی که چرا نقشی که ایفا کرده است تلخ است گفت: در پیش از ساخت فیلم و وقتی نقشی را بازی می کنم به تلخ و شیرین بودن آن نقش فکر نمی کنم. و در این فیلم با شخصیتی طرف هستیم که به من می گفت کجا باید تلخ باشد و کجا شیرین باشم و به شخصه هم اعتقاد ندارم که نقشهای تلخ را بازی میکنم.
در ادامه مهدی عسگر پور در مورد انتخاب لوکیشن فیلم گفت:پروسه پیدا کردن خانه ای با ویژگی هایی که در فیلم دیدیم پروسه زمان بری بود و البته آن چیزی که وجود داشت با آنچه که در فیلم می بینید تفاوت دارد که با زحمات آقای کیوان مقدم طراح صحنه و لباس صورت گرفت و به گونه ای بخشهایی از خانه بازسازی شد.
وی در ادامه گفت: انتخاب رنگ و تک تک اجزایی که لازم بود شکل بگیرد با هماهنگی من و آقای مقدم صورت گرفت و البته در این وضعیت انتقال از یک دوره به دوره ی دیگر که در فیلم دیده میشود هم سعی شد شرایط ساختمان به گونه ای حفظ شود که به صورت گل درشت هم نباشد. همین موضوع کار برنامه ریز را برای فیلم برداری سخت تر می کرد و باید خانه گاهی ترمیم می شد و چند بار این وضعیت رفت و برگشت را در طراحی صحنه داشتیم.
محمدی تهیه کننده فیلم و کسی که ایده اولیه فیلم را ارائه کرده است در پاسخ به سوالی که آیا این طرح براساس فیلم «آمور» هانکه شکل گرفته است گفت: من خیلی فیلم نمی بینم و بیشتر فیلم نقد و نظرهای فیلم ها را میخوانم و هنوز هم فیلم «عشق» هانکه را ندیدم، اما عشقی که در آن روایت میشود در آن فرهنگ معنایی دیگر دارد. ولی در این فیلم سعی کردیم بیشتر تجربه ارتباط آن عالم و این عالم رانشان دهیم که زحمت اصلی کار را آقای عسگر پور کشیدند که این فیلم را نوشتند و کارگردانی کردند.
در ادامه این نشست آهو خردمند در مورد اینکه چطور توانسته است حس تعلیق در درک زنده بودن و شهیدبودن فرزندانش را در این فیلم حفظ کند گفت: رسیدن به نقش یک پروسه غریبی است که هر بازیگر روش خاص خودش را دارد و من در مورد نقش این مادر به گونه ای فکر کردم که فرزندان من حضور دارند و برای رسیدن به این حس تلاش کردم. اگر فکر می کردم که اینها از عالم دیگری آمده اند باعث می شد که روش بازیگریم فرق کند.
در ادامه عسگر پور کارگردان فیلم در پاسخ به سوالی که گفته بود چرا ریتم فیلم کند است گفت: این فیلم زندگی یک پیرمرد و پیرزن را روایت می کند و بنا نیست که ریتمی مثل فیلم ترمیناتور را داشته باشیم. یک سختی در این فیلم هست که در هنگام نوشتن فیلمنامه و طراحی و نورپردازی فیلم تلاش کردیم این ریتم را حفظ کنیم. این فیلم بنا هست زندگی یک پیرمرد و پیرزن را تصویر کند. اگر بنا هست به ریتم کند وارد کنید پس این ایراد به هانکه به خاطر فیلم «آمور» وارد است.
عسگرپور در مورد سوال دیگری که گفته بود چرا عناصر کلیشه ای در فیلم قرار گرفته است گفت: اگر بخواهیم ایراد بگیریم هر چیزی که در این فیلم وجود دارد می تواند کلیشه ای باشد مثل عناصری چون نماز و حوض داخل حیاط و غیره.
کارگردان فیلم «مهمان داریم» با اشاره به نوع روایت فیلم هایی که در سالهای قبل از دفاع مقدس شده است گفت: شرایط به گونه ای شده است که در فیلم های دفاع مقدسی هر کسی بگوید حاجی و یا سید ما می خندیم ولی من هرگز به خاطر این که کلیشه نشود فیلمی با موضوع دفاع مقدس نمی سازم که رزمنده ای به اسم پژمان در جبهه شطرنج بازی می کند. من فکر می کنم تصویر طبیعی که می شد از این خانواده ارائه داد همان چیزی است که در فیلم آمده است.
محمد مهدی عسگرپور درباره پایان بندی فیلم که به صورت نریشین نمایش داده شده است توضیح داد: برای پایان «میهمان داریم» چند گزینه وجود داشت، اما آن چیزی که ایده اصلی کار را به من دارد فکر اصلی ساخت فیلم بود که مهمانی قرار است بیاید بود.
وی افزود: پایان دیگری نیز برای آن در نظر گرفته بودم که با شنیدن صدای زنگ کار به پایان برسد.
عسگرپور با بیان اینکه بسیار تلویزیونیزه شدهایم اضافه کرد: تلویزیون در مقابل سینما سطح توقع بیننده را پایین آورده است و در این راستا ماهوارهها نیز کمک بسیاری میکنند و مخاطبان هم دوست دارند تا فیلمی تولید شود که بتوانند از داخل آشپزخانه نیز آن را را ببینند.
وی در باره نورپردازی فیلم نیز خاطرنشان کرد: ترکیب نور را به دو دسته قبل از ورود بچهها و پس از آن تقسیم کردیم که در مرحله اول نور به کمتر درخشندگی تصاویر کمک کرد و در مرحله دوم برای اینکه درخشندگی و شفافیت مدنظر به ثمر برسد گروه نورپردازی با دقت بیشتر ترکیب نور را تعیین میکردند.
عسگرپور در پاسخ به باز شدن در بدون هیچ اتفاقی توضیح داد: پس از مونتاژ اولیه فیلم، به دلیل زمان زیاد آن فضای خانوادگی حذف شد. اما من اصرار داشتم باز شدن در را بدون استفاده از دست نشان دهم و وجه اصلی باز شدن در این بود که دستی در را باز نمیکند. به این ترتیب کار تفسیرپذیر است و داستان را بازنگه داشتهایم تا مخاطب آنچه را که دوست میدارد را جایگزین کند.
کارگردان مهمانداری گفت:از زمان طرح داستان تا آغاز تولید فیلم 4 ماه زمان برد که لذت آن برای من تکرار نشدنی است. به این دلیل که در آن خلوت من به دنبال فضایی بودم که بتوانم نسلی که خوب تجربه کردیم را نمایش دهم.
وی درباره نشت گاز نیز توضیح داد: پس از این اتفاق تا پایان داستان با عالم دیگری مواجه هستیم و بخشی است که به عهده مخاطبان و منتقدان میگذارم تا نظر خود را بیان کنند.
کارگردان مهمانداری در پایان گفت: آن چیزی که در این فیلم برای من مهم است تفاوت بین آرمانگرایی و واقعگرایی بوده که 20 سال ذهن مرا را درگیر خود کرده است که بتوانم این موقعیت پس از جنگ را که در تمام انقلابهای جهان وجود دارد نمایش دهم و موضوع اصلی من تقابل بین این دو عنصر است که چگونگی پرداخت به این موضوع مسئله اصلی ما محسوب میشود.
منوچهر محمدی در ادامه این نشست گفت: موضوعات فیلمهای من به حال و هوای ما بستگی دارد و سعی کردیم در پرداختن خانواده شهدا شرمنده کسی نشویم.
وی افزود: یک سوژهای در ژانر طنز دارم که اگر آستانه تحمل جامعه به وجود بیاید آن را خواهم ساخت و امکان دارد کاری را نیز با موضوع روحانیت تولید کنم.
بهروز شعیبی گفت: برای ایفای این نقشن راه را برای همزادپنداری باز نکردم و برای ایفای این نقش به سراغ دوستانی رفتم که این اتفاق را تجربه کرده بودند.
انتهای پیام/