به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، نشریه رأی الیوم در مقالهای در مورد بازنشستگی رابرت فورد سفیر غیر مقیم آمریکا در سوریه نوشت: با نزدیک شدن به زمان بازنشستگی کسی که نام وی "سفیر مرگ" در سوریه گذاشته شده است، بار دیگر سوالاتی در مورد عوامل این بازنشستگی مشکوک که سوریه وی را اخراج کرده بود و قاهره نیز از حضور وی امتناع کرد، مطرح شده است.
اولین سوال این است که آیا این بازنشستگی واقعی است یا اینکه اقدامی سیاسی است که در راستای تغییرات گسترده در سیاست خارجی آمریکا در قبال بحران سوریه صورت می گیرد، چرا که فورد یکی از مهندسان ارشد سیاست های آمریکا در سوریه بوده است. وی از بزرگترین سناریو پردازان فتنهها در لبنان و عراق و الجزایر و ... است.
دومین سوال این است که آیا بازنشستگی یا کناره گیری وی از این سمت میتواند به بازنشسته شدن فتنه در سوریه منجر شود یا اینکه واشنگتن سفیر جدیدی را در این سمت قرار خواهد داد و وی نیز مأموریت خواهد داشت تا فتنه را در سوریه تا زمانی که همه سوری ها از بین بروند و همه مناطق سوریه تخریب شود و ارتش این کشور تخریب شده جایگاه منطقه ای دمشق از بین برود، برپا نگه دارد.
سومین سوال مطرح در این راستا این است که آیا واشنگتن محاکمه یا بازخواست سفیر خود را که ارزیابیهای سیاسی اشتباهی را ارائه داده و گزارش های گمراه کننده ای را از سوریه ارسال کرده و امیدهای این کشور را به افراد ضعیف و نیروهای اندک زنده نگه داشته، در دستور کار قرار خواهد داد یا نه؟ آنهم بعد از اینکه وی سناریوهایی شکست خورده ای را برای آمریکا ترسیم کرده و ائتلاف هایی را ایجاد کرد که فروپاشی آنها سریعتر از روند تشکیل شدنشان بود.
چهارمین سوال مطرح در این زمینه که شاید مهمترین سوال باشد، این است که آیا می توان نقش رابرت فورد در سوریه را به نقش پل برمر در عراق تشبیه کرد، البته سوریه در اشغال آمریکا قرار ندارد و به اذن الهی این اتفاق رخ نخواهد داد، علاوه بر اینکه شرایط منطقه ای و بینالمللی سال 2013 نیز متفاوت از شرایط سال 2003 و زمان اشغال عرق است. آیا ممکن است نقش رابرت فورد را با نقش زلمای خلیل زاد تشبیه کنیم که زمینه های حمله به افغانستان و عراق را فراهم کرد و بعدها زمینه را برای استفاده دیگران از اقدامات خود فراهم کرد؟
برخی اعتقاد دارند که فورد بیشتر شبیه برمر است، بویژه اینکه لحن خود برتر بینی در گفتار هر دوی آنها وجود دارد. برمر نیز پیشتر با حاکمان دوات انتقالی در عراق طوری حرف می زد که گویا ساخته و پرداخته دست وی هستند و اگر حمایت وی نباشند، آنها هیچ هستند.
برخی دیگر معتقدند که مأموریت فورد مانند خلیل زاد است که می خواهد عرصه سوریه را برای فرو بلعیدن این کشور از سوی محور صهیونیستی آمریکایی به صورت مستقیم یا غیر مستقیم آماده کند تا در نهایت نقش منطقه ای و قومی این کشور و مقاومت را از آن بگیرد، درست مانند مصر و الجزایر که این اتفاقها در مورد آنها نیز روی داده است.
عده اندکی نیز معتقدند که رابرت فورد دانش آموز خوب سفیر دیگری است که از وی مسن تر است و درجه بالاتری نیز دارد، وی نگروپونته است که به عنوان مهندس جنگهای داخلی در نقاط مختلف جهان از السالوادور گرفته تا عراق شهرت دارد. وی پیشتر به بغداد آمد تا مأموریت های متعددی را در محاصره مقاومت مشروع و قهرمانانه این کشور انجام داده و فتنه ویرانگر داخلی در آن ایجاد کند. در زمان حضور وی در این کشور منطقه الخضراء بغداد که منطقه حفاظت شده این کشور بود، شاهد شدیدترین درگیریها و انفجارها بود و فتنه در این کشور موج می زد.
نگروپونته در عراق آتشی را بر افروخت که هنوز هم زبانه های آن در این کشور وجود دارد. وی پروژه ای خونین را ایجاد کرد که در کشورهای منطقه نیز رو به گسترش گذاشت. فورد به عنوان همکار وی مسئول اجرای این پرونده در سوریه بود، آن پاترسون نیز پرنده مصر را در دست داشت و دیگر همکاران وی نیز در کشورهای دیگر منطقه توزیع شدهاند.
دور بعدی نشست ژنو که قرار است در 10 فوریه برگزار شود، آخرین تلاشهای فورد برای باقی گذاشتن فتنه در سوریه و ایجاد آتش درگیریهای خونین در این کشور با اسامی و عناوین مختلف است، اما اراده ملت سوریه قوی تر از فتنههای فورد و برمر و خلیل زاد و حتی نگروپونته است، همانطور که مین های فورد را به همراه وزیر خارجه آمریکا و ابزارهای آنها را در ژنو 2 ناکام گذاشت، بار دیگر بمبهای دیگر را نیز در این مسیر از بین خواهد برد و سوریه با راه حل سیاسی و وحدت ملی و آشتی فراگیر بر تمام دشمنانش پیروز خواهد شد.
انتهای پیام/