باشه آهنگر داور این دوره از جشنواره فیلم فجر در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، گفت: در جشنواره سی ودوم شاهد انبوهی از فیلمنامه هایی هستیم که دچار لکنت هستند و نمی توانند داستان را به راحتی تعریف کنند و به دلیل ضعف نویسندگان پایان داستان ها به جای اینکه باز باشد پایان کارها رها هستند.
وی افزود: شخصیت های داستان در فیلمهای سینمایی جشنواره مسیری دشوار را طی می کنند که به فیلمها آسین می زند.
باشه آهنگر اضافه کرد: فیلمنامه نویسان حوزه جنگ و دفاع مقدس به دلیل ممیزی های خودساخته و ممیزی هایی که دچار آن می شوند کار نگارش سخت تری را دارند. سربلند درآمدن از این فضاها و نمایش دادن آنها در یک اثر سینمایی تاثیرگذار کار دشواری است.
وی بهترین فیلم سینمایی این دوره از جشنواره را «شیار 143» نرگس آبیار دانست و گفت: «شیار 143» فیلمی ملی، بومی و اقلیمی بود که این بار یک زن به احساسات یک مادر شهید پرداخته و آن را رها نمی کند و به سادگی تولدی را در پایان داستان بوجود می آورد که برای مخاطب جذاب است. اقلیم کوهستانی و کویری کرمان و گویش از ویژگیهای دیگریست که به فضای قومی و ملی بیننده را نزدیک می کند و توانسته جغرافیا و گویش در آن تاثیر داشته باشد.
وی درباره فیلم «شیار 143» گفت: خود قصه فیلم این پتانسیل و جذابیت را دارد که مخاطب را تا انتها با خود همراه می کرد. ایجاد فضا برای بازی هنرمندان، داستان خوب و عدم لودگی و هجو از ویژگیهای این فیلم است.
کارگردان «ملکه» اضافه کرد: عدم تحول شخصیت و نرفتن به سمت فضای مدرن در نگارش و بیان دیالگوها، فضای خانه و روستا و روند ایجاد حادثه و داستان بر جذابیت های این فیلم بوده است.
باشه آهنگر گفت: فیلمنامههای این دوره از جشنواره به سمت ساده پسندی رفته و نگران بسیاری از نویسندگانی هستم که این راه را ادامه می دهند. از 65 فیلم جشنواره تنها 6 فیلم قابل اعتنا رو می توانیم پید کنیم و این همان اتفاقی است که 10 سال پیش رخ داده و 10 درصد آثار فیلمهای خوبی بودند.
کارگردان «ملکه» خاطر نشان کرد: جای امیدواری دارد که در این دوره از جشنواره کارگردانان جوان و صاحب سبکی وارد سینما شدند ولی این خطر برای بالای 50 فیلم دیگر وجود دارد که به دلیل غفلت فیلمنامه از این حرکت محروم می شوند.
انتهای پیام/