به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری پانوراما، همزمان با آغاز کنفرانس ژنو برای حل مسالمت آمیز بحران سوریه، جبهههای مختلف درگیری در سوریه شاهد اندکی افول در درگیریها و کاهش عملیاتهای میدانی شده که یکی از دلایل آن، فشارهای بین المللی به ویژه کشورهای برگزار کننده کنفرانس ژنو 2 جهت به اصطلاح به بار نشاندن آن است.
در حالی که همه این کاهش میزان درگیریها را به دلیل فوق ارجاع میدهند، یک منبع نزدیک در میان معارضان سوری تاکید میکند که دلیل واقعی کاهش درگیریها در عرصههای میدانی در سوریه به ویژه در ریف دمشق، نه برگزاری کنفرانس ژنو 2 ، بلکه قطع خطوط امدادی و کمک رسانی گروههای مسلح با مناطقی است که این گروهها پیشتر از آنها به عنوان مناطقی استفاده میکردند که ذخایر تسلیحاتی آنها در آنجا قرار داشت تامین کننده نیازهای نظامی آنها به شمار میآمد و انبارهای آن توسط طرفهای حامی منطقهای از جمله عربستان سعودی پر از سلاح و دیگر تجهیزات نظامی شد، در حالی که هم اکنون این مناطق از یک سو در تیررس عملیاتهای ارتش سوریه و از سوی دیگر در معرض تسویه حسابهایی است گروههای مسلح با یکدیگر دارند.
این درحالی است که منابع آگاه میدانی سوری از ادامه مصالحهها و آشتیهای ملی به خصوص در مناطق مختلف ریف دمشق از جمله در «القابون» به وسیله میانجیها و واسطههای محلی و همچنین کمیتههای تشکیل شده از سوی دولت سوریه خبر میدهند که به موجب آن عناصر مسلح مستقر در این مناطق که اغلب آنها وابسته به گروه تروریستی «ارتش آزاد» و دارای تابعیت سوری هستند، با بر زمین گذاشتن سلاحهای خود و تسلیم ارتش سوریه شدن بار دیگر به آغوش میهن باز گردند.
گزارشها تاکید میکند، به بار نشستن این مصالحهها و آشتیها به معنای در امان ماندن دمشق از حملات این گروهها به ویژه حملات خمپارهای آنهاست، موضوعی که موجب میشود، کمربند امنیتی پایتخت مستحکمتر شود.
اما در حلب؛ افتتاح مجدد فرودگاه بین المللی حلب و نشستن اولین هواپیمای غیر نظامی در آن پس از یک سال و نیم که از بسته بودن این فرودگاه میگذشت، بیانگر این امر است که نیروهای مسلح و ارتش سوریه همچنان به عملیاتهای پاکسازی مناطق مختلف این شهر و این استان از گروههای تروریستی و عناصر مسلح ادامه میدهند. این در حالی است که به موازات آن تلاشهایی برای امضای یک توافقنامه آتش بس و توقف درگیریهای مسلحانه در تمام مناطق شهر بین ارتش سوریه و گروههای مسلح در جریان است.
از حلب به مناطق شمالی و شرقی کشور سوریه میرویم؛ جایی که هنوز درگیریهای خونینی میان گروههای مسلح از جمله گروههای مسلح سلفی تکفیری در جریان است و موجب شده تا «ایمن الظواهری»، رهبر سازمان تروریستی القاعده برای پایان دادن به این درگیریها وارد عمل شود و از تمام گروههای درگیر بخواهد فورا و هرچه سریعتر به درگیریها خود پایان دهند و آنها را متوقف کنند.
اما با هدف گمراه سازی افکار عمومی و سرپوش نهادن بر ناکامی و شکست و درگیریهای خونین جاری میان گروههای مسلح تروریستی، برخی از این گروهها و در راس آنها گروه تروریستی «جبهه النصره» اقدام به صدور بیانیههایی کرده و در آن اقدام به تهدید مقاومت در لبنان و هواداران و طرفداران آن کردهاند، به ویژه آنکه حزب الله با قدرت موفق شده است، طرح غربی – تکفیری را در منطقه ناکام کند و این داغی بزرگ بر دل این گروهها گذاشته و آنها را وادار به انتقامگیری از حزب الله کرده است که دلیل این مدعا نیز عملیاتهای انتحاری است که این گروههای طی ماههای اخیر در ضاحیه بیروت دست به آن میزنند تا به گمان خود به این طریق به حزب الله ضربه بزنند.
در حالی که این عملیاتها در واقع آشکارا بیانگر ناکامی و شکست این گروههای تکفیری و حامیان منطقهای و فرا منطقهای آنها در رویارویی با مقاومت در عرصه میدان و نبرد و همین آنها را به عملیاتهای انتقامجویانه علیه مردمی بیگناه واداشته است.
اما با انتقال به کنفرانس ژنو 2 و نگاه به رخ دادهایی که طی 2 روز برگزاری آن متوجه میشویم که اگرچه تلاش میشود، این کنفرانس با نتایج ملموسی همراه باشد، اما این نتایج همچنان مبهم و غیر ملموس هستند. اینجاست که کارشناسان و صاحبنظران تاکید میکنند که تنها نتیجه کنونی به دست آمده از ژنو 2 آن است که آمریکا و روسیه با یکدیگر درباره دستیابی به صیغهای برای حل مسالمت آمیز بحران سوریه با یکدیگر به توافق رسیدهاند، اما این صیغه چه صیغهای خواهد بود و چه شکل و ماهیتی خواهد داشت که مورد پذیرش همه طرفهای شرکت کننده در کنفرانس باشد، به نتیجه و توافقی نرسیدهاند.
کارشناسان و صاحبنظران در اینجا این سوال را مطرح میکنند که آیا ممکن است، دو هیئت نمایندگان نظام سوریه و معارضان سوری یک هفته در ژنو حضور داشته باشند، بدون اینکه پیشتر توافقاتی کلی در خصوص حل بحران سوریه میان کشورهای بزرگ و طرفهای تاثیرگذار در بحران سوریه صورت نگرفته باشد.
براین اساس کارشناسان پیش بینی میکنند که صیغهای که برسر آن توافق صورت گرفته است، صیغهای است که بر تشکیل دولت جدید و انتقالی در سوریه با حضور برخی از چهرههای معارض متمرکز است و این درحالی است که وزارتخانههای حساس و مهم مانند وزارت کشور، وزارت خارجه و وزارت دفاع همچنان در دست نظام سوریه باقی بماند.
با این حال ناظران نمیتوانند، نگرانی خود از سپردن برخی دیگر از وزارتخانههای حساس به معارضان را پنهان کنند، از جمله وزارت آموزش و پرورش و وزارت آموزش عالی؛ چراکه چهار نفر از اعضای هیئت معارضان سوری که در ژنو 2 حضور دارند، از اعضا و عناصر جماعت اخوان المسلمین سوریه به شمار میآیند که به عنوان مثال روی کار آمدن آنها در وزارتخانهای مانند آموزش و پرورش و اموزش عالی در سوریه به معنای دست بردن آنها در خط مشیها و شیوههای آموزشی و مواد آموزشی است.
از سوی دیگر یک منبع نزدیک به نظام سوریه تاکید میکند که هیئت سوری شرکت کننده به نمایندگی از نظام سوریه در ژنو 2 موفق شد، ترفند عربستان سعودی را ناکام سازد که تلاش داشت، با منفعل کردن این هیئت و به واکنش واداشتن آن، اعضای آن را به ترک گفتوگوها و نشستها وادار و به جامعه بین المللی اینگونه القا کند که نظام سوریه برسر دستیابی به راه حلی مسالمت آمیز برای بحران سوریه مانع تراشی میکند و به این طریق پیش زمینه صدور قطعنامهای در محکومیت نظام سوریه را فراهم کند.
در هر حال اوضاع میدانی حاکم بر سوریه همزمان با برگزاری کنفرانس ژنو 1 با آنچه که همزمان با برگزاری کنفرانس ژنو 2 شاهد آن هستم، تفاوت بسیاری دارد، به همین دلیل انتظار نمیرود، معارضان توان آن را داشته باشند که اهدافی را در این کنفرانس محقق کنند که در عرصه میدانی از تحقق آن سه سال است، باز ماندهاند، به همین دلیل هیچ راه حلی برای بحران سوریه جز در عرصه میدانی وجود ندارد و این بدون شک و تردید به سود نظام سوریه است.
انتهای پیام/