به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سالن همایشهای برج میلاد فضای متفاوتی با دیگر سالنهای جشنواره موسیقی فجر داشت.
در سالنهای دیگر، موسیقی کلاسیک غرب و موسیقی کلاسیک ایرانی اجرا میشود. آنجا وقتی وارد سالن میشوی و باید منتظر شنیدن موسیقی جدی باشی.
آنجا باید ساکت بنشینی و موسیقی را با دقت بشنوی. هر مضراب و هر غلطیدن آرشهای بر روی سیمهای ساز معنایی ویژه دارد. گوشت باید به شنیدن این صداها عادت داشته باشد.
در اجراهای موسیقی ایرانی و یا موسیقی کلاسیک، آنچه اجرا میشود معمولا قطعاتی تازه هستند. بیشتر آنها را برای نخستین بار میشنوی.
اینجا اما در سالن همایشهای برج میلاد از این خبرها نیست. همه آمدهاند تا صدای خواننده محبوبشان را بشنوند. همه میدادند که قرار است چه آهنگهایی اجرا شود.
همه سر جایشان نشستهاند. در اقدامی جالب کلیپی پخش میشود که در آن اعضای گروه معرفی میشوند. هر کدام از اعضای گروه با معرفی در قالب کلیپ، وارد صحنه میشوند.
میلاد عدل، مازیار احمدیپور و آرش زمانیان نوازندههای گیتار الکتریک، شهروز بردوده نوازنده کیبورد، اعضای گروه هستند.
نواختن قطعه نخست آغاز میشود. حالا نوبت به خواننده میرسد. رضا یزدانی. هم زمان با شروع خواندن وارد صحنه میشود.
«عشق پست مدرن»، «کجا گمت کردم» و «یه کمی چای واسه من بریز» قطعاتی بودند که برنامه با آنها آغاز شد.
در میانههای اجری قطعه «کجا گمت کردم»، ایمان جعفری پویان با ساکسیفونش وارد صحنه شد و گروه را همراهی کرد.
«مهتاب تو فانوس» و «نقش اول» دو قطعه دیگری بودند که در ادامه اجرا شدند. بیشتر این قطعات از آخرین آلبوم رضا یزدانی به نام «ساعتها خوابند» انتخاب شده بودند.
یزدانی با اجرایش در جشنواره ساعتهای خوابیده جشنواره را بیدار کرد تا در جشن پیروزی انقلاب، علاقه مندان به موسیقی شبی پر هیجان را گذراندند.
بیشتر کسانی که در سالن همایشهای برج میلاد حضور داشتند تمام قطعات را با یزدانی هم خوانی میکردند. این همان تفاوت کنسرتهای موسیقی کلاسیک با کنسرت سبکهای دیگر است.
در میان کسانی که در سالن بودند گروهی از نوجوانان جلب توجه میکردند. این نوجوانان به محض آغاز نواخته شدن قطعه میدانستند که قرار است کدام قطعه اجرا شود.
در ادامه «نوستالژی»، «تهران گردی»، «نوار» و «بلاتکلیف» اجرا شد.
آخرین قطعه این کنسرت نیز «خلیج فارس» بود.
یزدانی در طول اجرای کنسرت مسلط بر اجرا و صحنه بود.
انتهای پیام /