به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه تونسی الصباح در مقالهای به قلم «ساره مرنر»، نویسنده و تحلیلگر تونسی جهان عرب به بررسی نقش زنان بحرینی در انقلاب 14 فوریه 2011 میپردازد و در اینباره مینویسد:
«من بحرینی هستم .. مرا کشتند .. زندانی و حبس کردند .. شکنجه کردند و آزار و اذیت دادند .. حرمت مرا زیر پا گذاشته و نقض کردند .. روزی و رزقام را بردیدند .. با این حال هم چنان به وطن و کشورم وفادار هستم .. ».
این زبان حال زنان بحرینی با ورود به چهارمین سال انقلاب خویش است و با وجود تمام سرکوبگریهای صورت گرفته طی سه سال گذشته، باز آنها با عزمی مضاعف تحرکات و فعالیتهای مسالمت آمیز مردمی خود را برای دست یافتن به تحولات و اصلاحات دمکراتیک ادامه میدهند، حال هر قدر هم در این راه از خود گذشتگی و فداکاری نیاز باشد، برای آنها باکی نیست.
زنان بحرین طی سه سال انقلاب این کشور همچون درختان نخل سربلند و همچون مروارید، دست نیافتنی و گرانبها باقی ماندند و نه گلولههای تحریم شده ساچمهای و نه گازهای سمی کشنده نتوانستند، آنها را از ادامه راهشان باز دارند و در تمام طول این مدت در قبال سلطه استبدای آل خلیفه که بر راهکار امنیتی به عنوان تنها راهکار حل بحران بحرین سر فرود نیاوردند، راهکاری که بینتیجه و عدم ثمر بخش بودن آن طی سه سالی که از انقلاب بحرین گذشت، به اثبات رساند و در تمام طول این مدت زن بحرینی ثابت کرد که زن جسوری و شجاعی است که هرگونه سختی و مشکل را از پای در میآورد، در تظاهرات شرکت میکند، پرچمها و بیرقها را بلند میکند، سنگ به سمت نظامیان و نیروهای امنیتی میاندازد، بر کشتهگان و بازداشت شدگان و شکنجه دیدگان و تحت پیگردهایش اشک میریزد و در کنار مردان بحرینی و دوشا دوش آنها حقوق مشروع و بر حق خود را طلب میکند، تا به این ترتیب به پدیدهای بیهمتا در مقابله با ظلم و جوری تبدیل شود که در معرض آن قرار گیرد.
زنان بحرینی در طول سه سال انقلاب این کشور ثابت کردند که در تمام عرصهها حضور فعال، پر رنگ و تاثیرگذاری دارند و با وجود قرار گرفتن در سختترین شرایط از جمله تهدید به برهنه شدن و در عین حال برهنه شدن، مورد ضرب شتم قرار گرفتن با سیخهای آهنین و فرو رفتن سیخ آهنین در سر و در چشم باز جلادان و شکنجه گران خود را از اعترافهایی که آنها در پی آن بودند، ناکام گذاشتند.
زنان بحرینی در طول سه سال انقلاب بحرین ثابت کردند که در تمام عرصهها حضور فعال، پر رنگ و تاثیرگذاری دارند، چه زمانی که به عنوان مقتول بودند، چه زندانی و محبوس، چه مادر شهید و یا مجروح و انقلابی در بند همه و همه خود را بیهمتا و بینظیر نشان دادند.
زنان بحرینی در طول سه سال انقلاب بحرین ثابت کردند، به همان اندازه که مادر، زن خانهدار، پزشک، پرستار، کارمند، دانشجو و دانش آموز موفقی هستند، به همان اندازه حضوری فعال در کنار مردان در میدانهای مختلف انقلاب دارد، به گونهای که صفحات بسیاری از این انقلاب را با خونش پر رنگ و درخت 14 فوریه را آبیاری کرد و همچنان اسوه و الگوی انقلابیون است.
این اولین باری نیست که بحرین شاهد حضور مختلف زنان این کشور در عرصههای مختلف است، از جمله عرصه سیاسی است و اعطای حق مشارکت در عرصه سیاسی از سال 1973 میلادی به زنان بحرینی در قانون اساسی این کشور آن هم در میان کشورهای عربی که برای زنان هیچ امتیازی قائل نیستند، بیانگر جایگاه والای زن بحرینی در این کشور است. تاریخ مبارزاتی کهن و ریشهدار زنان بحرینی این حق را به آنها داد تا فعالیتهای خود را به صورت قانونی در عرصه سیاسی نیز دنبال کند، همان گونه که این امر بیانگر میزان درک و فهم و برداشتهای والای او از امور جاری در عرصههای مختلف کشور از جمله امور سیاسی است و همین موجب میشود تا زنان بحرینی بیش از زنان دیگر کشورهای عربی از جمله کشورهای همجوار آماده ورود به عرصه سیاسی و فعالیت در آن در تمام ابعاد باشند.
آنچه فعالیتها زنان انقلابی بحرینی را به ویژه طی سه سال اخیر تحت الشعاع قرار داده است، ظهور زنان فعال حقوقی و سیاسی است که تا پیش از انقلاب 14 فوریه سال 2011 میلادی در خفا فعالیت میکردند و به فعالیتهای خود ادامه میدادند و این انقلاب موجب شد تا نقش آنها در افشای سرکوبگریها و ظلم و ستمهای روا داشته شده از سوی نظام حکم و میزان و حجم نقضهای صورت گرفته بیش از پیش آشکار و هویدا شود.
به همین دلیل حضور زنان بحرینی در میدان که در عرصه مختلف مشارکت در اعتراضها و سازماندهی آنها و رهبری میدانی و غیره قابل ملاحظه است، بیانگر درک واقعی و حقیقی آن از تحرکات سیاسی و تحولات جاری در این عرصه کشور است، همان طور که ما زنان بحرینی را در این 3 سال به عنوان اندیشمند سیاسی، نویسنده، تحلیلگر و منتقد نیز ملاحظه کردیم و در واقع انقلاب بحرین موجب شد تا قلم زنان بحرینی در همه جا و در همه سطوح فکری، سیاسی، تحلیلی و انتقادی حاضر و فعال باشد.
میزان و حجم مشارکت مسالمت آمیز زنان بحرینی در انقلاب 14 فوریه و از خود گذشتگیها و فداکاریهای آن قابل بیان و تشریح نیست، چراکه در این انقلاب دیدیم که از همین زنان بودند که به شهادت رسیدند، بازداشت شدند، شکنجه و آزار و اذیت شدند، حرمتها و کرامتهایشان نقض شد، به زندان افتادند و حبس شدند و با وجود تمام اینها، زنان بحرینی حتی یک گام هم به عقب برنداشتند، بلکه برعکس همواره راه خود را به جلو و برای تحقق خواستهها و مطالبات مشروع و برحقاشان ادامه میدهند تا تضمین کننده زندگی با کرامت و شرافتمندانه و آزاد برای نسلهای آینده باشند.
کارشناسان و صاحبنظران امور حقوقی تاکید میکنند که زنان بحرینی به شکلی فعال و تاثیرگذار در تمام فعالیتهایی که انقلاب 14 فوریه این کشور بر آن متکی بود، در کنار دیگر اقشار جامعه بحرینی حضور و مشارکت داشته و دارند و بخش قابل توجهی از خشونتهای اعمال شده از سوی نظام حاکم برای سرکوب این انقلاب را بر دوش کشیدند و این جدای از نقش انسانی این زنان در کمک به مجروحان انقلاب و درمان آنها و به تصویر کشیدن حوادث انقلاب و انتشار آنها در پایگاههای اجتماعی و دیگر فعالیتهای حساس و تاثیرگذار برای موفقیت و پیروزی این انقلاب است.
این موضوعی است که سندیکای زنان بحرینی هم به آن اشاره و تاکید میکند که زنان بحرینی از زمان آغاز انقلاب بحرین تاکنون تحت چه فشارها و اقدامات خشونت آمیزی قرار داشتند، در حالی که ماده سوم توافقنامه "سیداو" که حقوق زنان را در قالب حقوق بشری و آزادیهای اساسی و بهرهمندی از آنها تضمین کرده، بر آن تاکید دارد.
به این ترتیب باید گفت، زنان بخشی اساسی و جدایی ناپذیر از انقلاب 14 فوریه بحرین را تشکیل میدهند و برخلاف بسیاری از تحولات و نظامها که تلاش دارند، به زنان به عنوان کالایی تجاری برای تحقق منافع خود نگاه کنند، انقلاب بحرین به زنان این کشور جانی دوباره بخشید تا حضور خود را در عرصه سیاسی بحرین تا جای ممکن پر نگ و تاثیرگذار کنند و موجودیت مستقل برای خود در این جامعه تشکیل دهند که از حیث اهمیت کم اهمیت تر از عرصه و موجودیت مردان بحرینی نبوده و نیست.
انتهای پیام/