گزارش ویژه «تسنیم» از جواهری در شهر؛ آرارات قد راست می‌کند

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، مثلثی که یک سرش به اتوبان کردستان می‌رسد، سمت دیگرش به خیابان یاسمی و ضلع جنوبی آن به خیابان آرارات ختم می‌شود، ما را به باشگاه آرارات می‌رساند. مجموعه‌ای با وسعت 76 هزار متر مربع شامل زمین فوتبال با چمن طبیعی، به ابعاد استاندارد فیفا، در ضلع شمالی مجموعه با قابلیت پذیرایی از 15000 تماشاگر، زمین فوتبال با چمن مصنوعی، سالن ورزشی سرپوشیده چند منظوره به گنجایش 1500 نفر، 2 استخر روباز، استخر کودکان، 4 زمین تنیس، پیست دوومیدانی، پیست پرش طول، امکانات صخره نوردی، سالن بسکتبال و فوتسال، بیلیارد، بدنسازی، بوکس و تکواندو.

باشگاه آرارات؛ جواهری فراموش شده در پایتختی که تیم‌هایش را به زور، باشگاه جا می‌زنند. بی‌تردید آرارات همه آنچه که بتوان آن را یک باشگاه کامل و حرفه ای خطاب کرد در اختیار دارد و به همین دلیل است که هر بار عبور از مقابل این مجموعه خاطرات حسرت آمیز بجا مانده از روزهای خوب این باشگاه در فوتبال، بسکتبال و قهرمانان همیشه حاضر ارامنه در تیم های ملی مختلف را زنده می کند.

آرارات نمرده چراکه هنوز هم وقتی در خیابان میرزای شیرازی و مجیدیه قدم می زنی برنامه بازی های آرارات را روی کاغذهای A4 می بینی، حتی اگر برنامه مسابقات تیم های جوانان و نوجوانان باشد اما نارنجی محبوب مدت هاست که به خواب فراموشی فرو رفته است. با این حال صحبت از مرور خاطرات قدیمی نیست، رویای نارنجی قصد بازگشت دارد، آراراتی ها با هوادارانشان وعده مهرماه 93 را گذاشته‌اند.

فصل رویش

در روزهایی که از تیم فوتبال بزرگسالان آرارات خبری نبوده این باشگاه در رده پایه‌ای سرمایه سازی کرده است. نوجوانان و جوانانی که در باشگاه آرارات رشد می کنند اما واقعیت تلخ از مرحله ای است که این بازیکنان به رده بزرگسالان می رسند و در آنجا سرمایه سازی جایش را به سرمایه سوزی داده است. این بازیکنان یا به باشگاه های دیگر می روند و یا سر از باشگاه های خارجی از جمله در ارمنستان درمی آورند. 

رافیک آقاجانیان سرمربی تیم نوجوانان آرارات که در فوتبال پایه بازیکنان بزرگی را به فوتبال ایران معرفی کرده، در مورد وضعیت تیم های پایه آرارات به تسنیم می‌گوید: 30 سال در آموزش و پرورش مربی ورزش بوده و بازیکنانی چون محسن مسلمان شاگردم بودند اما در آرارات هم نفراتی چون غازاریان، فرد ملکیان، ادموند بزیک، هنریک ملکیان، سروژ ابراهیمی و امین باباخانی شاگردان من بودند.

وی افزود: در تیم فعلی هم 2- 3 بازیکن خوب داریم که آنها را برای حضور در تیم نوجوانان و جوانان ایران به دوستی مهر معرفی کردم اما همین بازیکنان وقتی به رده بزرگسالان می‌رسند امکان دارد به کشورهای دیگر بروند. همین الان بازیکن خوبی داریم که شاید به اتریش برود. به هر صورت افراد دلسوزی در کمیته فوتبال باشگاه حضور پیدا کردند و امیدوارم دولت و وزارت ورزش با حمایت از آرارات شرایط را برای بازگشت این تیم به فوتبال کشور فراهم کنند.

زوریک وارطانیان سرپرست تیم های پایه ای آرارات هم می‌گوید: فعالیت رده پایه در نوجوانان و جوانان را از 3 سال پیش آغاز کردیم. تیم جوانان ما شرایط خوبی دارد و می تواند به مسابقات آسیا ویژن راه یابد. نوجوانان آرارات هم در جدول شرایط خوبی دارد. در مجموع با عملکرد هیئت مدیره و کمیته فوتبال آینده روشنی پیش روی ما خواهد بود. ایده های خوبی وجود دارد که ادامه آن مستلزم تشکیل تیم امید و بزرگسالان است و اگر حمایت لازم از سوی دولت صورت بگیرد این اتفاق شدنی خواهد بود.

یک باشگاه واقعی

به گزارش تسنیم، با داشتن امکانات و تیم هایی در رشته های مختلف از جمله بوکس، بسکتبال، شنا، تنیس و صخره نوردی آن هم در رده مردان و زنان آرارات به مفهوم واقعی یک باشگاه است مجموعه ای که حتی یکبار در مسیر کسب مجوز حرفه ای شدن فوتبال ایران به نمایندگان کنفدراسیون فوتبال آسیا بعنوان یک نمونه ایده آل معرفی شد. با این حال ورزش و به ویژه فوتبال ایران با دست خودش این پتانسیل که زمانی قطب سوم فوتبال و حتی ورزش ایران بود به کناری گذاشته و تمامی نگاه ها به تیم هایی است که حتی با متر و معیارهای آماتوری هم نمی توان نام باشگاه را بر آن گذاشت. با این وجود خبر خوب این است؛ آراراتی ها قصد بازگشت دارند البته اگر وزارت ورزش و جوانان در این مسیر پشتیبان آنها شود.

بازگشت در 70 سالگی

جمع شدن بخشی از تاریخ باشگاه آرارات دور یک میز خودش امتیازی برای این مجموعه است که مانند برخی دیگر تیم ها یا باشگاه ها مدعیان بر سر هیچ ندارد و این گروه در یک هدف مشترک هستند. بازگرداندن آرارات 70 ساله به فوتبال و البته ورزش ایران. خاچیک بابایانس مدیر اجرایی کمیته فوتبال، آلکس قراپتیان عضو هیئت مدیره، ادموند بزیک مربی تیم نونهالان، داروین آواکیان مدیر راهبردی کمیته فوتبال، مارکار آقاجانیان مشاور فنی کمیته فوتبال، زاریک آوایانس رئیس کمیته فوتبال، ادموند اختر پیشکسوت آرارات، ماسیس هاکوپیان سرمربی تیم جوانان و آرا جهانیان رئیس هیئت ورزشی باشگاه افرادی بودند که راهکارهای تامین این هدف مشترک را توضیح دادند.

آلکس قراپتیان عضو هیئت مدیره، باشگاه آراراتِ این روزها که به صورت هیئت امنایی اداره می شود را با 4 ماموریت ورزشی، فرهنگی، تربیتی و بخش بزرگسالان چنین معرفی می کند: «فعالیت فرهنگی شامل تئاتر- سرود - هنرهای تجسمی - نقاشی،  فعالیت‌ تربیتی در رده کودکان - نوجوانان - جوانان - شهروندی - مدیریتی و برگزاری اعیاد مذهبی بخش های جدا از ورزش را تشکیل می دهد.»

آرا جهانیان هم فعالیت های ورزشی باشگاه را توضیح می‌دهد: ورزش های تیمی شامل فوتبال در رده نونهالان، نوجوانان و جوانان، بسکتبال شامل تیم دختران در لیگ برتر و پسران در دسته یک تهران، والیبال تیم دختران در دسته 2 تهران و ورزش های انفرادی شامل دو و میدانی، تنیس، پینگ پنگ، تکواندو بوکس، سنگ نوردی و شنا که در تمامی این رشته ها تیم‌های پایه‌ای آرارات هم فعال هستند.

«آرارات تنها باشگاه خصوصی ثبت شده کشور است که امکانات فیزیکی یک باشگاه را دارد.» این را جهانیان ادعا می‌کند که چندان هم دور از واقعیت نیست.

دغدغه اصلی آراراتی‌ها اما چیست؟ آرا جهانیان در این باره گفت: گردش مالی آرارات قابل مقایسه با باشگاه های دیگر نیست و عِرق و تعصب تنها دلیل حضور بازیکنان در تیم های باشگاه است. استعدادهای بسیاری در مجموعه باشگاه داریم که می توانند در ورزش کشور چهره شوند اما عمده مشکل ما مسئله مالی است. بسیاری خرده می گیرند که چرا باشگاه با امکاناتی که دارد قادر به درآمدزایی نیست که مشکل ما در این باره محدودیت‌هایی است که با آن روبرو هستیم.

ماسیس هاکوپیان سرمربی تیم جوانان آرارات هم با اشاره به اینکه تیمش در مسابقات رده جوانان در کورس صعود به مسابقات آسیا ویژن قرار دارد به تسنیم گفت: 4 سال است که فعالیت می کنیم اما اکنون در رده جوانان بازیکنان دیگر شانسی برای حضور در تیم امید یا بزرگسالان ندارند و به همین دلیل چرخه بازیکن سازی ما بیهوده است. آرارات اسپانسری ندارد و مسئولان باید توجه کنند که ارامنه همواره در تیم های ملی ما حاضر بوده‌اند و نقش موثری داشته بنابراین اگر به ما کمک کنند در واقع به خود ورزش کمک کرده اند.

وی ادامه داد: جوانانی در تیم آرارات داریم که اگر به آنها توجه شود باز هم مانند آندرانیک تیموریان در تیم ملی خواهیم داشت. ما نمی توانیم با دست و پای بسته این بازیکنان را نگه داریم و معتقدم دولت و وزارت ورزش و جوانان باید از ما حمایت کنند.

مارکار آقاجانیان بعنوان مشاور کمیته فوتبال باشگاه در مورد این دغدغه سرمربی تیم جوانان اظهار داشت: باید این معضل بزرگ را حل کنیم چراکه بازیکنان نوجوانان و جوانان بعد از این رده شانسی ندارند و سرخورده می شوند. در حالی که استعدادهای خوبی هم اکنون در تیم های پایه ای باشگاه هستند که هرکدام می توانند یک ادموند بزیک، سامسون پتروسیان، ماسیس هاکوپیان یا ادموند اختر دیگر باشند و دوباره آن نسل طلایی آرارات را زنده کنیم.

امید برای آرارات

ادموند بزیک از نخبه های آرارات و در ادامه پرسپولیس که این روزها تیم نونهالان آرارات را هدایت می کند هم به تسنیم گفت: در این 4 سال مدرسه فوتبال باشگاه را تبدیل به تیم نونهالان کردیم و در این مدت همواره این معضل کمبود نیروی انسانی را احساس کردیم. در حال حاضر 30 تا 35 بازیکن داریم که شاید برای ما خوب باشد اما بخاطر دارم روزی که خودم برای حضور در آرارات آمدم این تیم به اندازه 2- 3 تیم دیگر بازیکن در بیرون از زمین داشت و من برای رسیدن به پیراهن تیم تست دادم. در واقع آرارات تیمی بود که تنها بهترین های فوتبال ارامنه می توانستند به آن برسند.

وی ادامه داد: شاید مشکل من نسبت به هاکوپیان کمتر باشد چراکه بازیکنان تیم من حداقل امید حضور در رده نوجوانان و جوانان را دارند اما بازیکنان تیم جوانان امیدی برای آینده ندارند در حالی که با همین استعدادهای خوب تیم جوانان ظرف 4- 5 سال آینده ما می توانیم یک تیم قدرتمند با همین پتانسیل داشته باشیم.

مربی تیم نونهالان آرارات معتقد است بازیکنان ارامنه برای استقبال از حضور در این تیم نیاز به امید دارند و خاطرنشان کرد: بحث امید است، بحث اینکه بازیکن به خود می گوید چرا در این تیم باشم که بعد از جوانان آینده ای ندارد و به تیم دیگری می روم که بتوانم در رده امید پیشرفت کنم. در حالی که آرارات همواره قوی ترین تیم ها را در رده پایه داشته است.

آقاجانیان در تایید صحبت های بزیک گفت: قبل و بعد از انقلاب آرارات در رده پایه تیم های خوبی داشته است.

بزیک ادامه داد: حتی ارامنه تیم های مختلفی چون رازان، رافی و سیپان را در کنار آرارات داشتند. در سال 73 تیم ملی امید که سرمربی اش حسن حبیبی بود 4 بازیکن از ارامنه داشت. ما در آن سال قهرمان جوانان تهران شدیم که به قول مهدوی کیا سطح مسابقات جوانان آن سال‌ها از لیگ برتر الان بهتر بود. همین الان اگر یک تیم بزرگسالان داشته باشیم با جایگزینی و فروش بازیکنان می توانیم برای تیم و باشگاه درآمد داشته باشیم اما اگر بخواهیم همچنان منتظر بودجه باشیم مانند 6 سال گذشته، 6 سال دیگر هم از دست خواهیم داد. معتقدم از سال 75 به بعد 7 - 8 بازیکن از آرارات رفتند که اگر مانند آنها در این سال ها حضور داشتند با فروش همان نفرات امکان تامین بودجه تیم برای 3 سال وجود داشت.

آقاجانیان در تکمیل صحبت های بزیک گفت: این چرخه تولید بازیکن به تیم ملی ما هم کمک خواهد کرد.

سپس بزیک به حضورش در اردوی تیم ملی پیش از جام جهانی 98 فرانسه اشاره کرد و آقاجانیان هم یادآور شد که او هم در اردوی اول تیم ملی بوده اما به دلایلی که خودش قصد بازگو کردنش را ندارد از آن تیم خط خورده است.

قطب سوم

ادموند اختر روی دیگر بزیک است، او هم از آرارات رشد کرد و تبدیل به گلزن محبوب استقلالی‌ها شد. این پیشکسوت آرارات معتقد است که باید هر چه سریعتر تیم امید و بزرگسالان آرارات تشکیل شود، او به تسنیم گفت: خود ما اگر آرارات نبود نمی توانستیم در فوتبال ایران چهره شویم و این تیم سکوی پرتاب مان بود. به نظرم آرارات می تواند از لیگ دسته دوم فوتبال کشور آغاز کند. وزارت ورزش و جوانان هم در این مسیر می تواند به باشگاه کمک کند. به هر حال آرارات روزگاری قطب سوم فوتبال ایران بود زمان مسابقات ما ورزشگاه شیرودی پر از تماشاگر می شد. 

وی افزود: در سال 76 - 77 برای دیدارهای آرارات ده‌ها هزار هوادار می آمد و حتی در بدترین دوران آرارات هم این تیم 5 - 6 هزار تماشاگر داشت. به نظرم واقعا نیاز اصلی ما راه‌اندازی هر چه سریعتر تیم بزرگسالان است.

آقاجانیان مشاور فنی کمیته فوتبال آرارات هم در این زمینه گفت: روی تشکیل تیم بزرگسالان کار شده و برنامه ای برای ارائه به وزارت ورزش و جوانان تهیه شده است. ضمن آنکه ما به دنبال دریافت پول و کمک سالیانه از وزارت ورزش و جوانان نیستیم اما مجوزهایی برای درآمدزایی یا کمک در نگهداری از اماکن ورزشی جزئیاتی است که این وزارت در آن می‌تواند به ما کمک کند. 

خاچیک بابایانس مدیر اجرایی کمیته فوتبال هم در رابطه با اهداف آرارات به تسنیم گفت: آرارات در 7 دهه عمر خود چیزی جز خوش نامی و افتخار بر جای نگذاشته است. این باشگاه از معدود نمونه هایی است که فعالیت فرهنگی و هنری را به موازات حوزه ورزشی پیش برده است. ضمن آنکه فعالیت ورزشی آن هم تنها محدود به فوتبال نبوده و در رشته هایی چون بسکتبال نیز آرارات دارای تیم خوب حتی در سطح سوپرلیگ کشور بوده است.

وی ادامه داد: اگر آرارات که از درون آن نفرات بسیاری در رده های سنی مختلف به تیم های ملی راه یافتند به حال و روز فعلی افتاده علتش مشکلات مالی نیست بلکه این موضوع معلول مشکلات مدیریتی و نبود توجه از سوی متولیان ورزش به باشگاه های ریشه دار است.

بابایانس تصریح کرد: علت از بین رفتن باشگاه های ریشه دار مردمی آن هم همزمان با لیگی که به قول مرحوم حجازی تنها شماره پیراهن بازیکنانش انگلیسی شده بود این بود که فدراسیون فوتبال جهت ورود به عالم حرفه‌ای مطالعه و ظرفیت سنجی درستی انجام نداد و دوره گذاری را تعریف نکرد و این امر باعث شد تا باشگاه هایی مانند آرارات که مدیریت حرفه‌ای داشتند و ماهیت آنها با اتخاذ تصمیم‌های آنی و اجرایی شدن آنها منافات داشت کم کم به حاشیه رفته و به مرور زمان فراموش شوند.

وی افزود: این در حالی است که باشگاه هایی مانند آرارات که پرورش بازیکنان مستعد و آینده دار را سرلوحه کار خود قرار داده اند به دلیل کم توجهی متولیان به امر ورزش پایه، تلاششان بی ثمر مانده و انگیزه‌شان را از دست داده‌اند. این‌گونه است که امروز ما برای تشکیل تیم ملی فوتبال کشورمان با فقر بازیکن روبرو هستیم و این  در حالی است که اولویت اصلی جهت حضور در تیم ملی و میادین بین المللی بایستی با بازیکنانی باشد که ساخته و پرداخته فوتبال کشورمان هستند. البته باید اشاره کنیم که تیم ملی متعلق به هر ایرانی در هر گوشه از دنیا است.

مدیر اجرایی کمیته فوتبال آرارات تاکید کرد: قصد ما این نیست که باری بر روی دوش دولت باشیم بلکه می خواهیم باری هم برداریم و امیدواریم که نگاه حمایتی مسئولان نسبت به باشگاه هایی که با نگاه پرورشی و تربیتی تیم‌داری می کنند، ادامه دار باشد. خوشبختانه امروز عرصه برای فعالیت باشگاه آرارات با توجه به ماهیت حرفه‌ای باشگاه و تغییرات عمده‌ای که در نحوه مدیریت ورزش به‌وجود آمده، بدون نیاز به پول دولت باز شده است و گواه آن هم حفظ شاکله حرفه ای باشگاه در طول 7 دهه گذشته است. در صورت حمایت متولیان ورزش کشور از طرح های اقتصادی و درآمدزایی باشگاه، آرارات قادر است تا به واسطه پتانسیل‌های موجود خود چه در زمینه منابع انسانی و امکانات فیزیکی، استقلال مالی اکثر رشته‌های ورزشی خود را تضمین کند.

بابایانس تاکید کرد: هسته اصلی کمیته فوتبال باشگاه از 4 سال پیش به دنبال احیای تیم بزرگسالان باشگاه بود و در این مسیر تمامی معیارهای حرفه ای گری AFC مورد توجه قرار گرفت و باشگاه آرارات در حال حاضر 60 درصد این معیارها را در اختیار دارد. برنامه باشگاه در مسیر درآمدزایی مشخص است و البته نواقصی هم وجود دارد که در کنار آمادگی ارائه این برنامه به وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال، می توانیم آن نواقص را هم با نظرات کارشناسی برطرف کنیم.

به گزارش تسنیم، در ادامه بزیک، آقاجانیان و اختر بعنوان سه پیشکسوت و چهره شاخص باشگاه آرارات ابراز امیدواری کردند که تیم فوتبال بزرگسالان باشگاه هر چه سریعتر تشکیل شود.

ادموند بزیک معتقد بود این تیم باید همین امسال فعالیتش را آغاز کرده و به سکوی پرتاب بازیکنان رده پایه تبدیل شود، مارکار آقاجانیان که به گفته خودش چند ماه جهت کمک فکری و انگیزه دادن در کنار تیم های نوجوانان و جوانان بوده هم باور دارد که هدف اصلی تشکیل تیم بزرگسالان آرارات با شناخت کامل پتانسیل های این باشگاه جهت کار دراز مدت است و ادموند اختر هم تذکر می دهد که شاید هم اکنون هم دیر شده و بهتر است تیم آرارات هرچه سریعتر شکل بگیرد.

تِز دکترای آرارات

دفاع از برنامه اقتصادی آرارات را داروین آواکیان مدیر راهبردی کمیته فوتبال برعهده دارد و خودش آن را تز دکترای این باشگاه می داند. آواکیان در این مورد به تسنیم گفت: در برنامه مدون ما کارهای اقتصادی به صراحت مشخص شده است. این برنامه که مطابق با خواسته های AFC است می تواند به وزارت ورزش ارائه شود و امیدواریم با تصویب نهایی هیئت مدیره آرارات کار خود را با این برنامه آغاز کنیم چراکه با آن دیگر نیاز مالی نخواهیم داشت.

وی افزود: این طرح اقتصادی نیاز به حمایت دارد و اگر از این ایده های جدید باشگاه فرهنگی - ورزشی آرارات پشتیبانی شود، نارنجی پوشان ما از مهرماه سال 93 با برنامه ای مدون می توانند در رده بزرگسالان وارد مسابقات شوند. حتی  از دل برنامه‌های تدوین شده ما، توسط بابایانس 2 مقاله برای AFC و یک ژورنال بین المللی فرستاده شده و به همین دلیل معتقدیم این برنامه حتی می تواند الگویی برای دیگر باشگاه ها باشد. حتی برای درآمدزایی یکی از راهکارهای ما به واسطه زیر ساخت هایی که داریم، می تواند ارتباط با باشگاه های بزرگ دنیا باشد.

زاریک آوایانس رئیس کمیته فوتبال آرارات هم گفت: تیم بزرگسالان آرارات برای همه ایرانیان تبدیل به یک نوستالوژی شده است. هیئت فوتبال ما 6 ماه است که کار رسمی خود را آغاز کرده و 3 - 4 سال قبل بیشتر جنبه مشورتی داشت. منظور ما از حمایت این نیست که وزارت ورزش به ما کمک مالی کند بلکه مساعدت در زمینه اخذ مجوزهایی است که بتواند راهکارهای اقتصادی ما را سامان بخشد تا برنامه های ما بتواند اجرایی شود.

در نهایت بابایانس برای جمع بندی این بحث با اشاره اینکه باشگاه ما صرفاً به دنبال شروع مجدد به هر نحو در عرصه فوتبال نیست و در صدد است تا با انجام مطالعه امکان سنجی و حمایت همه جانبه مدیریت باشگاه یک حرکت ماندگار و ادامه دار را شروع کند، عنوان کرد: آرارات می‌تواند به عنوان یک الگوی باشگاهداری حرفه‌ای و اخلاقی در ایران و آسیا مطرح شود، این باشگاه توانش را دارد که با بهره گیری از معیارهای حرفه‌ای گری و مدیریتی روز دنیا و با تکیه بر نیروهای متخصصی که کاملاً غیر انتفاعی در باشگاه خدمت می‌کنند و در کنار بیش از نیم قرن تجربه و امکانات فیزیکی مناسب در عرصه فوتبال به عنوان نمونه باشگاه داری سود آور و موفق مطرح شود.

وی ادامه داد: معتقدیم رمز حضور حامیان مالی، تدوین برنامه های بلند مدت و  حفظ تداوم در اجرای سیاست‌های کلان باشگاه است. باشگاه در راستای شعار «جهانی فکر و محلی عمل کنیم» در پی این است که توانایی‌های بالقوه خود را با معیارهای مدیریتی روز دنیا مطابقت داده تا بتواند مدل مدیریتی منحصر به فرد خود را به ورزش کشور ارائه کند. ما در قبال اعتماد والدین و آینده بازیکنان تیم‌های پایه مسئولیم و زمانی می توانیم به هدف خود برسیم که در راستای تحقق برنامه های خود از حمایت و مشاوره متولیان ورزش کشور برخوردار شویم.

بر فراز زمین فوتبال آرارات تصویر یکی از اساطیر ارامنه به چشم می خورد. در توضیح این اسطوره گفته شده است : حماسه مردمی «قهرمانان ساسون» یا«داویت ساسونی» از سوی راویان، «پهلوانان ساسون» نیز خوانده شده است. در مورد آبا و اجداد داویت ساسونی اشاراتی از سوی پدر تاریخ نگاری ارمنی موسی خورنی در کتاب اول خود شده است.

اولین بار این حماسه در سال 1873 میلادی نگاشته و به چاپ رسیده است. داویت ساسونی قهرمان حماسی ارامنه ساسون بود که در مقابل استبداد به مبارزه برخواسته و بعنوان قهرمان شکست ناپذیر شناخته شده است.

داویت ساسونی سمبل عدالت و مبارزه در تاریخ حماسی ارمنیان است. در دهه 1350 که تیم فوتبال آرارات در گلزنی های مهاجم مشهور وقت خود آرشاویر ملکی موفقیت هایی در فوتبال کشور بدست می آورد مجله کیهان ورزشی آرشاویر ملکی را «داویت ساسونی» فوتبال ارامنه لقب داده بود.

اکنون آرارات هم نیازمند همت است و شاید با محقق شدن برنامه ها و اهدافی که در گزارش تسنیم به آن پرداخت شد در بازدید آینده از آرارات دیگر از غبار خستگی و خاموشی بر قامت نقش این اسطوره و البته نوستالوژی نارنجی خبری نباشد.

گزارش: میلاد حجت الاسلامی

انتهای پیام/